حمیرا یکی از خوانندگان بینظیر میهنمان است که با تار‌های صوتی و حنجره‌ای بسیار قوی، و صدایی کمیاب که هر ۲۰۰ سال شاید یکی با این کیفیت صدا متولد شود، در عین حال با امواج مخملی و آرامش بخش، دلنشین و دل‌انگیز که مانند امواج دریا خیال برانگیز است، سالهاست بی ادعا و متین برای ایرانیها میخواند، و آنچنان عزیز و ارزشمندست که آدمی دمادم در این نگرانیست که مبادا گوشه چشمی به او بخورد.
از کودکی با صدای حمیرا که از ضبط صوت پدرم بگوش می‌رسید با موسیقی ایرانی آشنا شدم، موسیقی دلنشین ایرانی را با صدای او بدیگران معرفی کردم، در غم و اندوه و شادی و نشاط با صدای او لحظه‌ها را طی کردم، با صدای او آرمیدم، خوردم، رقصیدم، گریستم، خواندم و خاطرات را ثبت کردم. و این حکایت تنها من نیست، حکایت ملتیست که حمیرا را از صمیم قلب میستاید و دوست دارد.
بااین چند خط ناچیز ولی با تمام وجود از این بانوی ارزشمند، هنرمند و بسیار زیبای ایران، بخاطر بودنش و هنرش و آنچه که برای ملت ایران انجام داده، سپاسگزارم و از او قدردانی میکنم.
مجموعه کامل برنامه های گلهای رنگارنگ با صدای بانو حمیرا
پروانه امیرافشاری که بیشتر با نام هنری حمیرا شناخته میشود، خواننده سرشناس زن ایرانی است. وی در زمینه موسیقی تلفیقی و موسیقی سنتی فعالیت دارد. صدای او از دسته صداهای سوپرانو با گسترهٔ شش دانگ میباشد.
پروانه امیرافشاری در سال ۱۳۲۳ در شهر تهران بدنیا آمد. وی از خانوادهٔ بانفوذ و سرشناس امیرافشاری است. پدر حمیرا مالک ۱۵۰ قریه و روستا در منطقهٔ شمال غرب ایران بود. از همان دوران کودکی حمیرا، خانهٔ آنها به افتخار افراد بانفوذ حکومتی، شاهد مراسم بزرگ با حضور هنرمندان نامیِ آن زمان، مانند قمرالملوک وزیری، روح‌انگیز، بنان، ملوک ضرابی و بسیاری دیگر بود که همین انگیزهٔ اولیهٔ دختر خانواده برای روی آوردن به آواز شد. حمیرا، بدور از چشم پدر و با تشویق همسر روشن‌فکر و تازه از آلمان بازگشتهٔ خود، با نام‌نویسی در آزمون صدا در شورای رادیوی آن زمان، باعث حیرت و تحسین اعضای شورا شد و پس از آن تحت آموزش علی تجویدی و ملوک ضرابی قرار گرفت. وی دو سال بعد در ۱۸سالگی به یک خوانندهٔ تمام‌عیار تبدیل شد.
صدای حمیراسوپرانو است. او، شش دانگ کامل صدا را داراست. صدای ایشان قابلیت از ابتدا تا اوج را دارد که از کمیاب‌ترین نوع صداها میباشد. تحریرهای آوازی وی کاملاً واضح و زیبا و پر قدرت ادا میشود. با تکیه بر نظر اساتید فن، حمیرا توانست با ارائهٔ اثری به نام «صبرم عطا کن»، سبک تازه‌ای را در موسیقی سنتی ایران در موسیقی کلاسیکِ دههٔ ۴۰ خورشیدی پایه‌گذاری کند و طراوت و تازگی بیشتری بموسیقی سنتی ایران ببخشد.
در همان سن آوازی را در دستگاه سه‌گاه با آهنگسازی علی تجویدی و شعری از بیژن ترقی به نام «صبرم عطا کن» را اجرا کرد که در کتاب ترانه‌های ماندگار این اثر به ثبت رسیده است. وی به علت مخالفت پدر با نام مستعار حمیرا فعالیت خود را آغاز کرد اما پدرش صدای دختر خود را می‌شناسد و چون آوازه‌خوان بودن دخترش را دور از شان خانوادگی خود می‌بیند، همه صفحات موجود در بازار تهران را خریداری کرده و در خانه خود انبار می‌کند. وهمین علت باعث کمیابی صفحات صدای حمیرا در آن زمان میشود.
بعد یک سال درطی یک سفر اروپایی که برای پدر حمیرا پیش می‌آید حمیرا که از حمایت مادر خود برخوردار بود به کار خود ادامه میدهد. دومین اثر مشترک حمیرا، تجویدی و ترقی ترانه‌ای به نام «سرگردان» در گوشهٔ موالیان از گوشه‌های مهجور دستگاه همایون است. «پشیمانم» بعداً ساخته شد که به‌دلیل مدولاسیون زیبایی که از همایون به سه‌گاه تغییر مقام میدهد و بازمی‌گردد باعث تحول عظیمی در موسیقی سنتی ایرانی میشود. منبع پدر وی با آگاهی از اثر جدید دختر خود وی را از خانه طرد و از ارث محروم می‌کند. بعد از آن وی مدتی را در خانه پسرعمویش که همسر وی هما میرافشار ترانه سرای معروف بود به سر برد تا آنکه با استاد پرویز یاحقی ازدواج می‌کند.
