‏نمایش پست‌ها با برچسب روانشناسی‌. نمایش همه پست‌ها
‏نمایش پست‌ها با برچسب روانشناسی‌. نمایش همه پست‌ها

۲۴.۷.۹۸

بنی آدم اعضای یک پیکرند, ز تکرار سخن باک نباشد



دقیقا مطمئن نیستم از کجا باید شروع کرد. افکاری که باعث قلقلک مغزم شده اند یک دیس ماکارونی را میمانند که گرچه سر رشته‌های آن معلوم هستند ولی‌ انتهایشان در گیر و دار پختن گم شده و رشته‌ای که بدست گرفته و میاندیشی انتهای رشته‌ است ، سر رشتهٔ یکی‌ دیگر از آب درمیاد و اگر شانس آورده و رشته‌ای را که بیرون میکشی ، آنقدر کوتاه نباشد که باعث دلخوری شود ، تازه معلوم نیست همان رشته باشد که میخواستی به آن بپردازی، ......... گاهی نبود میانجی هم مصیبتی است ، بویژه وقتی‌ با خوییشتن خویش دست به گریبان میشوی ، کسی‌ نیست که ختم قیل و قأل کند.

شاید باید بدین گونه گفت:

من نه بخاطر تو نه بخاطر دیگری و نه حتی بخاطر خدا، با تو دشمنی نمیکنم، بهت ظلم نمیکنم، برایت نقشه نمیکشم، مسخره ات نمیکنم، باعث زمین خوردنت نمیشوم ، مال تو را نمی‌برم، بهت تجاوز نمیکنم ...... یعنی‌ هر جوری فکرشو می‌کنم میبینم، آنچنان دوستت ندارم که بخواهم به تو بدی کنم.

این یک بحث فلسفی‌ نیست. این یک حقیقت علمی است که مولکول‌ها و اتم‌های هوایی که همین لحظه در ریه‌های من درحال رفت و آمد هستند، قبلا در ریه‌های یک آفریقایی، یک چینی‌ یک آمریکای یک پرتغالی یک افغانی یک اسکیمو بوده‌اند و همانطوریکه داخل ریه‌های من معلق میزنند، در ریه‌های آنها هم میرقصیدند. و سپس هم همین اتم‌ها به ریه‌های یک ژاپنی, یک عرب، یک سومالیایی، یک نروژی خواهند رفت و آنجا را آباد خواهند کرد. آبی را که یک پیرمرد بنگالی با آن سر و تنش را شستشو میدهد ، تو در ایالت تگزاس مینوشی و برعکس آبی که تو با آن زخم دستت را میشویی در حلق یک انگلیسی‌ با لذت فرو میرود.

و تصور کن، وقتی‌ مولکول‌ها و اتمها به این ترتیب بین تمامی مردم دنیا به اشتراک گذاشته میشوند، چند درصد از عمل و کردار و کار‌هایی‌ که تو انجام میدهی‌، یا هر آنچه که انجام دادی، به اشتراک گذاشته نشده و دوباره به تو برنمیگردند؟
بار‌ها این سخن پر نغز و با ارزش و معروف سعدی کبیر را که زبان آوری بود بسیارمغز ، شنیده ایم که میفرماید:

بنی آدم اعضای یک پیکرند
که در آفرینش زیک گوهرند

ولی‌ آیا تا بحال اندیشیده ایم که منظور این مرد بزرگ و دانشمند و جهانگرد که چندی زندانی وحشی‌های غربی در جنگل‌های کاج آنجا بود، و در آخر مسیح آنها گشت، با گفتن این سخن، تنها جنبه و بخش انسانی‌ و معنوی آن نبوده و نمیخواسته که فقط نصیحتی کرده و به رفتار انسانی‌ سفارشی کرده باشد بلکه این واقعا یک حقیقت علمی‌ است که بنی آدم اعضای یک پیکرند و هرچه که بر این پیکر میرود، در بین تمامی اعضا بشراکت گذاشته میشود.
و تنها فلاسفه و دانشمندان پارسی نبودند که با وجود سوزاندن و غارت کتب و آثارشان، بهرحال پیامشان سینه به سینه و بطور معجزه آسا بما رسیده، بلکه این روند ، پس از امپراطوری پارس ها، در تمام دنیا و بوسیلهٔ هر انسانی‌ که توانسته از اندیشه‌اش بهره بگیرد بطور مسئولانه‌ای انجام شده است.

داستان موش و قورباغه که یکی‌ از افسانه‌های قدیمی‌ پارسی است، که البته آنرا منسوب به اسپوس شاعر و افسانه نویس یونان (قرن ششم پیش از میلاد مسیح) دانستند ( غافل از اینکه یونان هم یکی‌ از شهر‌های کوچک امپرطوری پارس‌ها بوده که در زمان جنگ جهانی‌ نخست از پیکر ایران جدا شده است.) و لافونتن شاعر قسمت اعظم افسانهای خود را از او گرفته است. البته ولتر این شاعر یعنی‌ اسپوس را همان لقمان حکیم معروف شمرده و متولد در ایران دانسته است. بهرحال این قصه موش و وزغ توسط لافونتن به شعر در آمده است ( قصه‌های لافونتن، کتاب چهارم، قصه دوم).

در این داستان، روزی موشی برای عبور از برکه‌ای چاره جویی می‌کند، و قورباغه‌ای بدو پیشنهاد می‌کند که او را بر دوش خود نشاند و به آنسوی‌ برکه ببرد، با این نیت و خیال که در وسط راه، موش را در آب غرق کند,

 و چون می‌‌بیند که موش بدو اعتماد ندارد، به او پیشنهاد می‌کند که دم خودش را به یکی‌ از پاهای قورباغه گره بزند تا قورباغه نتواند او را در میان امواج رها کند. 

۱۸.۷.۹۸

تنها راه مبارزه با پلیدی، پرهیز از پلیدی است



گاهی‌ آدما بجایی‌ میرسند که برای رهای از شر احساسات بسیار تلخِ ناشی‌ از افكار منفى ، شکست ها، ناکامی ها، خاطرات نفرت انگيز و و و، مواد مخدر و الكل استفاده ميكنند تا تلخی‌ ها، شکست‌ها و نامیدی‌ها را در ابرهاى ناشى از مخدرات، براى مدت كوتاهى پنهان ساخته و يا توسط امواج خروشان الكل بشويند. 

یکی‌ از هزاران ویژگی‌ پیچیده آدمی‌ اینستکه روش زندگی‌ و گذران روزگارش، بمرور زمان مدید، بروی ژن‌هایش اثر گذاشته و آنها را تحت تاثیر خود قرار میدهد.(۱) 

استفاده از الکل و مواد مخدر بمدت طولانی - چیزی نزدیک بصد سال - نسل‌های بشری را نسبت به اثرات آرام بخش آنها مصون نموده و مقاومت آدمی‌ را در مورد آنها بالا برده و بقولی‌ آدمی‌ در مقابل آنها واکسینه میکند. و روزى میرسد كه ديگر شراب هم آدمی‌ را حتى تا كنار بستر خواب نمیبرد. 

 در اينصورت تنها راه رهايى بشر از شر افکار و احساسات تلخ، همان راه مبارزه با زامبيها یعنی‌ زدن سر آنهاست. و این درست عاقبت و سرانجام و آينده مردم و جوامع غربيست، که دهه‌های متمادی است که از مواد مخدر و الکل بوفور استفاده کرده و میکنند و در نتیجه نسبت به اثرات مثبت آن مصون گشته ا‌ند. و وای بحال دیگر مردمان اگر خود را از زیر یوغ بندگی غربی‌ها نجات ندهند، که سرنوشتی بس شوم را در انتظار خواهند داشت.


۸.۱۱.۹۶

ترس و وسواس اصلی‌ترین دشمنان آدمی‌, جنگ نرم



اگر در خانه کودکان خود را تربیت نکنید و آنان را صاحب شخصیت (هر نوع شخصیتی‌ بهتر از بی‌ شخصیتی‌ است) ننماییم، در جامعه آنانرا بهرشکلی‌ که بخواهند تربیت کرده و از آنان سؤاستفاده میکنند. با ترساندن و تحقیر و بی‌ اعتنائی (جنگ نرم)، کودکان خود را بیشخصیت بار نیاوریم.

تعریف جنگ نرم از نظر تئورریسین‌های غربی نگاهدار آخوند و حکومت جهل وجنایت در دنیا:

برای تعریف جنگ نرم مناسب است تعریفی از جنگ سخت داشته باشیم. جنگ سخت عبارتست از جنگی كه دشمن با سلاح و بطور مستقیم به مبارزه برميخیزد و سلاح او قابل مشاهده و نابود كننده ميباشد. پس جنگ نرم را ميتوان هر چیزی برخلاف جنگ سخت دانست كه سلاح آن قابل مشاهده نیست و چه بسا بهمراه هر جنگ سختی جنگ‌ نرمی در درون و بیرون آن شكل ميپذیرد. جنگ نرم یعنی با پنبه سربریدن یعنی آسیب بزنی ولی آسیب نبینی. جنگ نرم یعنی خودش را درگیر خودش كنی و از خودش برعلیه خودش استفاده كنی.

یكی از عرصه‌های فعالیت در جنگ نرم، حوزه سلامت است. حوزه سلامت به دو بخش عمده تقسیم بندی ميشود- كه یكی سلامت جسم است و دیگری سلامت جان -كه در سلامت جان هم سلامت روح و هم سلامت روان و هم سلامت ارتباط و حتی سلامت جسم مهم است. اثرپذیری و اثرگذاری در حوزه سلامت روح روان آنقدر حائز اهمیت است كه خود منشاء اثرگذاری در تمامی عرصه‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی جامعه است. مثلاً كسی كه اختلالی را در حوزه سلامت روح و روان دارد در عرصه سیاست یكجور عمل ميكند، در حوزه اجتماع جور دیگر، در حوزه اقتصاد به گونه‌ای دیگر و... و همه حوزه‌ها را با خود درگیر ميكند. یعنی وقتی فرد خالص نیست مجبور است سیاستش را هم تغییر دهد، مجبور است در اجتماع بگونه‌ای دیگر رفتار كند و مجبور است اقتصاد را هم... و بهمین منوال كسی كه دارای اختلال اضطرابی وسواس – اجبار (OCD) یا اختلال شخصیت وسواس – اجبار (OCPD) است. در تمامی عرصه‌های زندگی فردی و شخصی، خانوادگی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی خود منشاء تخریب و اختلال رفتاری است. دشمن نیز همه برنامه‌ریزی سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و... خود را برمبنا و پایه و اساس این اختلال فرد یا جامعه تهیه مي‌كند و این نرمترین جنگی است كه اتفاق ميافتد.

وسواس اولین معلولیت حوزه روان رنجوری بشر است، از میان چهار كسالت اصلی، یعنی وسواس، هراس، افسردگی و سوء استفاده از موادمخدر، ميتوان گفت وسواس از همه ساختار یافته‌تر است. برای اینكه ببینم وسواس چگونه جنگ نرمی است، ابتدا وسواسی و شخصیت وسواسی را تعریف ميكنیم.

اختلال اضطرابی وسواس – اجباری (OCD)
وسواس عبارت است از یك تصویر، فكر، تمایل، یا تكانه‌ای مزاحم و درون ذهنی كه خودبخود ميآید و آدم نميتواند آنرا از ذهن خارج كند. از اینرو دچار اضطراب ميشود و فرد برای خنثی كردن اضطراب، عمل وسواسی مثل شمارش، شستشو، وارسی، تقارن و احتكار انجام ميدهد.

اختلال شخصیت وسواسی(O.C.P.D)
اختلال شخصیت وسواسی برعكس اختلال اضطرابی نه فقط مشهود نیست و فرد و جامعه آن را تشخیص نميدهند بلكه در بسیاری از موارد حتی تایید هم ميشود.

شخصیت وسواسی چند ویژگی دارد:
بينقص گرایی، كنترل گری، ریزبینی، تردید در تصمیم‌گیری، خساست، انعطاف‌ناپذیری، محول نكردن امور بدیگران، دور نریختن وسایل یا احتكار، وجدان سرسخت، وقف دركار حتی بدون منفعت مالی، هركس كه چهار تا از این ویژگيها را داشته باشد. انگ اختلال شخصیت وسواس – اجبار (OCPD) به او ميتوان زد.

افرادی كه شخصیت وسواسی دارند، اضطرار دارند و افرادی كه وسواس دارند، اضطراب دارند، اضطراريها هرچقدر بينقص و دقیق كار ميكنند و موفقیت كسب ميكنند باز هم به آنها نميچسبد و از موفقیت خود لذت نميبرند و راضی و خوشحال نیستند.

براساس مشاهدات بالینی حدود ۴۴درصد مردم ایران به اختلال شخصیت وسواس – اجبار (OCPD) به علاوه اختلال اضطرابی وسواس – اجبار (OCD) مبتلا هستند.

ترس و وسواس یكی از اصليترین چهار كسالت روانی مخرب سلامت روان انسان است كه روان آدمها را به اضمحلال ميكشاند.

شاید بتوان گفت كه هیچ خانواده ایرانی، محروم از حداقل یك فرد وسواسی در خانه خود نبوده و احتمالاً نخواهد بود. در دو سر طیف ابتلا شوندگان به وسواس، یك سری موفق‌ترین افراد جامعه هستند كه به اختلال شخصیت وسواس – اجبار مبتلا و در كوتاه مدت درخشیده و در دراز مدت در زندگی خانوادگی سقوط خواهند كرد و در سر دیگر طیف، ذلیل‌ترین افراد جامعه هستند كه در اعمال اجباری شستشو، شمارش، نظم، تقارن افراطی و وارسی كه گاه تمامی طول روز یا حتی زمان خواب آنها را نیز فرا ميگیرد، سخت گرفتار آمده‌اند. عده فراوانی هم در دو سراین طیف در رفت و آمد بوده و البته سرگردانند.

یكی از ترفندهای شیطان غربی اینست كه از خود انسان برعلیه انسان استفاده ميكند یعنی انسان را بجنگ درون وادار ميكند.
انسان در درون خودش با هزینه خود توسط اعضا و اندامها و ارگانهای خود- درهم ميریزد و نابود ميشود. و دیگر نیازی بحمله فیزیكی به او وجود ندارد و انسان برای همیشه زانو ميزند و ضعیف، ذلیل و تسلیم دشمن ميشود. چگونه؟

۲۷.۱.۹۰

فصل گٔل و گشته



دقیقا مطمئن نیستم از کجا باید شروع کرد. افکاری که باعث قلقلک مغزم شده اند یک دیس ماکارونی را میمانند که گرچه سر رشته‌های آن معلوم هستند ولی‌ انتهایشان در گیر و دار پختن گم شده و رشته‌ای که بدست گرفته و میاندیشی انتهای رشته‌ است ، سر رشتهٔ یکی‌ دیگر از آب درمیاد و اگر شانس آورده و رشته‌ای را که بیرون میکشی ، آنقدر کوتاه نباشد که باعث دلخوری شود ، تازه معلوم نیست همان رشته باشد که میخواستی به آن بپردازی، ......... گاهی نبود میانجی هم مصیبتی است ، بویژه وقتی‌ با خوییشتن خویش دست به گریبان میشوی ، کسی‌ نیست که ختم قیل و قأل کند.

شاید باید بدین گونه گفت:

من نه بخاطر تو نه بخاطر دیگری و نه حتی بخاطر خدا، با تو دشمنی نمیکنم، بهت ظلم نمیکنم، برایت نقشه نمیکشم، مسخره ات نمیکنم، باعث زمین خوردنت نمیشوم ، مال تو را نمی‌برم، بهت تجاوز نمیکنم ...... یعنی‌ هر جوری فکرشو می‌کنم میبینم، آنچنان دوستت ندارم که بخواهم به تو بدی کنم.

این یک بحث فلسفی‌ نیست. این یک حقیقت علمی است که مولکول‌ها و اتم‌های هوایی که همین لحظه در ریه‌های من درحال رفت و آمد هستند، قبلا در ریه‌های یک آفریقایی، یک چینی‌ یک آمریکای یک پرتغالی یک افغانی یک اسکیمو بوده‌اند و همانطوریکه داخل ریه‌های من معلق میزنند، در ریه‌های آنها هم میرقصیدند. و سپس هم همین اتم‌ها به ریه‌های یک ژاپنی, یک عرب، یک سومالیایی، یک نروژی خواهند رفت و آنجا را آباد خواهند کرد. آبی را که یک پیرمرد بنگالی با آن سر و تنش را شستشو میدهد ، تو در ایالت تگزاس مینوشی و برعکس آبی که تو با آن زخم دستت را میشویی در حلق یک انگلیسی‌ با لذت فرو میرود.

و تصور کن، وقتی‌ مولکول‌ها و اتمها به این ترتیب بین تمامی مردم دنیا به اشتراک گذاشته میشوند، چند درصد از عمل و کردار و کار‌هایی‌ که تو انجام میدهی‌، یا هر آنچه که انجام دادی، به اشتراک گذاشته نشده و دوباره به تو برنمیگردند؟
بار‌ها این سخن پر نغز و با ارزش و معروف سعدی کبیر را که زبان آوری بود بسیارمغز ، شنیده ایم که میفرماید:

بنی آدم اعضای یک پیکرند
که در آفرینش زیک گوهرند

ولی‌ آیا تا بحال اندیشیده ایم که منظور این مرد بزرگ و دانشمند و جهانگرد که چندی زندانی وحشی‌های غربی در جنگل‌های کاج آنجا بود، و در آخر مسیح آنها گشت، با گفتن این سخن، تنها جنبه و بخش انسانی‌ و معنوی آن نبوده و نمیخواسته که فقط نصیحتی کرده و به رفتار انسانی‌ سفارشی کرده باشد بلکه این واقعا یک حقیقت علمی‌ است که بنی آدم اعضای یک پیکرند و هرچه که بر این پیکر میرود، در بین تمامی اعضا بشراکت گذاشته میشود.
و تنها فلاسفه و دانشمندان پارسی نبودند که با وجود سوزاندن و غارت کتب و آثارشان، بهرحال پیامشان سینه به سینه و بطور معجزه آسا بما رسیده، بلکه این روند ، پس از امپراطوری پارس ها، در تمام دنیا و بوسیلهٔ هر انسانی‌ که توانسته از اندیشه‌اش بهره بگیرد بطور مسئولانه‌ای انجام شده است.

داستان موش و قورباغه که یکی‌ از افسانه‌های قدیمی‌ پارسی است، که البته آنرا منسوب به اسپوس شاعر و افسانه نویس یونان (قرن ششم پیش از میلاد مسیح) دانستند ( غافل از اینکه یونان هم یکی‌ از شهر‌های کوچک امپرطوری پارس‌ها بوده که در زمان جنگ جهانی‌ نخست از پیکر ایران جدا شده است.) و لافونتن شاعر قسمت اعظم افسانهای خود را از او گرفته است. البته ولتر این شاعر یعنی‌ اسپوس را همان لقمان حکیم معروف شمرده و متولد در ایران دانسته است. بهرحال این قصه موش و وزغ توسط لافونتن به شعر در آمده است ( قصه‌های لافونتن، کتاب چهارم، قصه دوم).

در این داستان، روزی موشی برای عبور از برکه‌ای چاره جویی می‌کند، و قورباغه‌ای بدو پیشنهاد می‌کند که او را بر دوش خود نشاند و به آنسوی‌ برکه ببرد، با این نیت و خیال که در وسط راه، موش را در آب غرق کند,

 و چون می‌‌بیند که موش بدو اعتماد ندارد، به او پیشنهاد می‌کند که دم خودش را به یکی‌ از پاهای قورباغه گره بزند تا قورباغه نتواند او را در میان امواج رها کند. 
موش چنین می‌کند ولی‌ در وسط آب قورباغه در آب فرو میرود و چون دم موش به او گره خورده، موش را نیز با خود به درون آب میکشد، اما در همان ضمن که موش برای جلوگیری از غرق شدن دست و پا میزند، بازی که در هوا سراغ طعمه می‌گیرد، او را می‌بیند و بمنقار می‌گیرد و بالا میبرد، و چون پای قورباغه به دم او گره خورده بود، قورباغه نیز همراه موش طعمه قوچ میشود، یعنی‌ این گره زنی‌ که برای هلاک موش صورت گرفته بود، باعث هلاک خودش میشود و چاه کن به چاه می‌افتد. و این درست سرنوشت بی‌خبری هست که با ظلمی که به دیگری می‌کند، دقیقا چاهی برای خود کنده است.

مثال دیگر اینستکه, در جوامعی که بروش اشتراکی و براساس معرفت پارسی، یعنی‌ "یکی‌ برای همه و همه برای یکی‌"، اداره میشوند، و تامین اجتماعی و رسیدگی به بینوایان، از ارکان اصلی‌ دولتمردان آن است، دیده شده است که:
سوای بهرمندی‌های اقتصادی و سیاسی و اجتماعی که این اشتراک دارا است، فلسفهٔ انسانی‌، منطقی‌ و حتی علمی آن هم این است که سرنوشت یک انسان سرنوشت یک جامعه است و تک تک آدم‌هایی‌ که در یک جامعه هستند میتوانند بر روی روند جلو رفت یا واپس گرای آن جامعه بیک طریقی اثرگذار باشند ، پس چه بهتر که این تاثیر در سمت و سوی‌ مثبت و سالم سوق داده شود.

در نتیجه و بدون اغراق میتوان ادّعا کرد که جملهٔ معروف نیچه که از زبان زرتشت جاری شد را بتوان براحتی‌ فهمید که به ماری که او را نیش زده بود گفت:" مرا به محبّت تو احتیاجی‌ نیست، بیا زهرتو از تن‌ من بیرون بکش ".

و باز هم تکرار میکنم " من آنقدر ترا دوست ندارم که بخواهم بتو بدی بکنم ".

اینجهان کوه است و فعل ما ندا
سوی ما آید ندا‌ها را صدا
مولوی

۲۱.۱۲.۸۹

کدام پروانه می‌سوزد دروغین؟


گذشته از آنچه که فقط در عالم رویا امکان تحقّق یافتنش هست، گاهی‌ پیش می‌‌آید که مسائل خاکی و امور زمینی‌ و کار‌هایی‌ که در نگاه اول کاملا پیش پا افتاده بنظر میرسند، هم در حد محال قرار میگیرند.

منظور از این گفتار، کار‌هایی‌ نظیر زندانی کردن باد ، یا پیدا کردن یک موجود زنده در آتش، یا شمردن قطرهای بارون و یا تیز کردن سر خارهای بیابان، نیست. منظور اعمالی است که در روزمره گی و درواقع بهیچ گرفته شده ولی‌ اگر نیک بنگری چیزی از محالات کم ندارند، برخی‌ از این کار‌ها را در زیر مینویسم ، شاید که رستگار شویم.

یکی‌ از این کارها، شاهکاری بنام " کنترل " است. کنترلی که آدما میتوانند بروی خود داشته باشند.

کنترل کلید درب سعادت در جامعه بشری و ایجاد کنندهٔ صلح و آرامش و دوستی‌ بین آدما است.

کنترل احساسات، کنترل زبان ، کنترل نگاه، کنترل افکار، کنترل غریزه، کنترل نیازها و خواستها، و در یک کلام ..... کنترل خود .... خویشتنداری.... خوداری..... خود سالاری.

آدما با هم تفاوت‌ها و چندگونگی‌های بسیاری دارند. و همانطوری که هر کسی‌ دارای یک اثر انگشت یکتاست، این یکتایی در همه جا و از هر نظر قابل رویت است. همانطوری که به اندازه و به تعداد آدمها، اثر انگشت پیدا میشود، بهمین نسبت هم اخلاق و شخصیت گوناگون پیدا میشود، تا جایی‌ که میتوان ادعا کرد که آدما را حتی نمیشود در دسته‌ها و گروه‌های دو تنه کنار هم قرار داد و دسته بندی کرد و در موردشون قضاوت و جمعبندی کرد. ولی‌ اگر بطور تمثیلی و کلاسیک بخواهیم آدما را دسته بندی کنیم، و از کل بجزٔ بریم میتوان گفت که مهمترین فرقی‌ که آدما با همدیگر دارند همین کلمهٔ جادیی کنترل است. و از این نظر میتوان آدم‌ها را به سه دسته ترمز بریده، صاحب کنترل و نیم بند تقسیم نمود.

و این طبقه بندی از آنجا شروع میشود که بعضیا یاد گرفته ا‌ند که چگونه خود را کنترل کنند و به آنجا ختم میشود که عده‌ای بهیچوجه و بر روی هیچ چیز کنترل ندارند .

این کنترل یکی‌ از ویژهگیهای آدم مدرن هم محسوب میشود. مثلا اگر داستان عزاداری فلسطینیها و سوئدی‌ها را درنظر بگیریم و باهم مقایسه کنیم، و ابراز احساسات جنون آمیز یک مادر فلسطینی در غم از دست دادن فرزندش را با ابراز احساسات یک مادر سوئدی که درحد پاک کردن گوشه‌های چشم ، گاه و بیگاه با یک دستمال کوچک صورت می‌گیرد را پیش رو قرار دهیم، فکر می‌کنم منظور از این ادعا رسانده شده باشد. کنترل احساسات کاری است که در جوامعی که همه آحاد آن هنوز روباه مکار نشده ا‌ند، و از نظر جوامع غربی، بدوی و ابتدایی خوانده میشوند، از آن بهیچوجه خبری نیست، در این جوامع، هنوز آن جنبه غریزی آدم ها که نشان دادن بی‌ رویه احساسات ِ درونی‌ هست حفظ شده و برای نگاه داری این ویژگی‌ اولیه هم شاید در بعضی‌ مواقع اصرار ، تمرین و گاهی پا فشاری شده است.

ابراز احساسات در این جوامع گاهی‌ تا حد افراط هم پیش رفته و دانسته یا ندانسته، و یا بخاطر تظاهر و مصالح مادی، (عزاداری روز عاشورا) بطرز مسخره‌ای نشان داده میشود. و یا عدّه‌ای برای جلب توجه و یا در بدترین حالت، جلب ترحم، از ابراز احساسات هیچ ابایی ندارند. غافل از اینکه وقتی‌ احساسات درونی نشان داده شده و به بیرون ریخته میشود ، درواقع فرد شخصیت خود را به رایگان در اختیار دید دیگران قرار میدهد. و بطور کلی‌ خود را از نظر اخلاقی‌ در اختیار دیگران میگذارد. و به بیننده این پیام را میدهد که فردی نپخته که دوست دارد مانند یک کودک رفتار کند را در میدان دید دارد. کودکی که هنوز سرد و گرم زندگی‌ را نچشیده و بهمین خاطر هم بشدت آسیب پذیر و شکل پذیر است و براحتی‌ میتوان او را تحت تاثیر قرار داد و هر مطلبی را حتی برخلاف اراده ش به او تحمیل کرد.

سعدی شیرین سخن هم در کتاب بسیار با ارزش گلستان در باب اول، در حکایت اول، در سیرت پادشاهان مینویسد: بهشت برای پرهیزگارانی آماده شده است که در خوشی و سختی، مال خویش را در راه حق انفاق کنند و خشم فرو خورند و از مردم درگذرند.


 یعنی‌ کنترل حد مالدوستی‌، کنترل خشم و عصبانیت در اوج قدرت و توانستن، کنترل غرور در زمان خوشی‌ ، کنترل خودخواهی در زمانی‌ که آدمی‌ صاحب ثروت و دارایی‌ است.
 و سعدی ایران میفرماید: اگر بهشت میخواهی میبایستی بر روی خود کنترل داشته باشی‌، چرا که کنترل‌ و خویشتنداری تک تک افراد یک جامعه منجر به همزیستی‌ مسالمت آمیز با مردم آن جامعه شده، و در نتیجه آرامش روحی‌ و روانی‌ برای خود آدمی‌ و دیگران خواهد بود، و در جایی‌ که کسی‌ را با کسی‌ کاری نباشد، و آرامش بر قرار باشد، یعنی‌ همان بهشت وعده داده شده ، ساخته شده است. نمونه ش را در سرزمین‌هایی‌ که تحت سلطه امپراطوری پارسی بودند و همگی‌ در آزادی و دموکراسی میزیستند، میتوان دید.

اگر این کنترل و خویشتنداری را از روز اول به انسان‌ها یاد میدادند، حداقل بلایایی که میشد ازش پرهیز کرد... بلایایی نظیر، جنگ، ظلم، و حتی چاقی.....می‌‌بودند. 


یاد سخنی از نیچه افتادم که میفرماید: سعی‌ کنیم حد فاصله بین یک جسد و یک ابله نباشیم. 
 و براستی‌ انسانی‌ که حتی نمیتواند خود را کنترل کند چه فرقی‌ با یک جسد و یا یک ابله دارد؟ و آیا آدمی‌ که فقط کمی‌ تا قسمتی‌ بر روی خود کنترل دارد حد فاصله بین این دو نیست؟