از بوستان و گلستان فرهنگ پربار، کهن، وگرامی زبان پارسی از زمان آغازین پیدایش آدمی و نخستین آدم-کیومرث- و پس ازآن در طولای سده های متوالی، بیش از ده هزار سال - اندیشمندان و آموزگاران فریهخته ودانشمندان علوم انسانی و طبیعی ایران - برای نمایاندن چاه از راه، برای دانستن خوشبختی واقعی ازغیرواقعی برای تمیز حق ازباطل، برای راهنمایی آدمی به نیک بختی -کمرهمت بسته اند و دست به روشنگریهای بی مرز وبند و بدون سانسور درتمامی شؤن اجتماعی زده اند، میوه های تلخ وشیرینی چیده وچشیده اند وپخته را ازخام در روشنی خرد ناب به تجربه گرفته اند،
ساده لوحان را هوشیاری بخشوده ،یزدان پاک را از الله ، دیندار درست را از ریاکاران ومتظاهران سودجوو بی عمل که دین را روپوش اعمال وآله ناجایز بهره کشی از عوام ساخته و دریک پیمان نامقدس باستمگاران، در برآوردن اهداف ومنافع مشترک سالوسانه و ریاکارانه ، زورگویان جابر را مهار از دهن گرفته وبی آزرم جولان داده اند تامردمان را دمار از تن کشندوسیطره حاکمیت جابران را داعش گونه تحقق بخشند وبرای سودجویی ناجایزخود مردم فریبانه چتر خواهشات نفسانی وغیرانسانی خودرابرآوارهای شریعت بنانموده اند تا بامصداق مثل یک تیر و دوفاخته ازیکسو -دین فروشی ازسوی دیگر-خودرا در انظار عوام زاهد ومتقی معرفی نموده -و از شرکت وهدایت در هیچ ظلمی نبوده که درتبانی باحاکمان خون آشام- برضدمردم -پرهیز ورزیده باشند.