میفرمایند اینجا یکجایی در شمال آفریقا و نزدک کشور مصر است. و یک عده اروپایی پاشدن رفتند آنجا و در زیر گرمای بالای ۵۰ درجه در زیر آفتاب سوزان چنین نقش هندسی منظمی را با پیشرفته ترین ابزار مهندسی خلق کردند !! که چه بشود؟ جوابی نیست ! چگونه کار در شرایط سخت آنجا به این زیبایی انجام شده؟ جوابی نیست. از طرف دیگر سالهاست که کویر لوت ایران بسته شده و دور تا دور آنرا مین گذاری کردهاند تا جوانان کنجکاو ایرانی را از آنجا دور نگاه دارند! چرا؟ جوابی نیست!
نمایش پستها با برچسب ۵- مرکز ایران. نمایش همه پستها
نمایش پستها با برچسب ۵- مرکز ایران. نمایش همه پستها
خرداد ۱۴، ۱۳۹۴
کویر لوت ایران ؟
میفرمایند اینجا یکجایی در شمال آفریقا و نزدک کشور مصر است. و یک عده اروپایی پاشدن رفتند آنجا و در زیر گرمای بالای ۵۰ درجه در زیر آفتاب سوزان چنین نقش هندسی منظمی را با پیشرفته ترین ابزار مهندسی خلق کردند !! که چه بشود؟ جوابی نیست ! چگونه کار در شرایط سخت آنجا به این زیبایی انجام شده؟ جوابی نیست. از طرف دیگر سالهاست که کویر لوت ایران بسته شده و دور تا دور آنرا مین گذاری کردهاند تا جوانان کنجکاو ایرانی را از آنجا دور نگاه دارند! چرا؟ جوابی نیست!
اردیبهشت ۱۹، ۱۳۹۳
هنر و دانش نزد ایرانیان است و بس.... رستوران نمک شیراز
ایرانیها در شیراز رستورانی از نمک میسازند. چرا؟ چون نمک مقاومترین و بهداشتیترین عنصر طبیعی است که میکروبها و جانوران موزی و مشکل ساز را از خود میراند. و با توجه به اینکه نظام ضدّ ایرانی آخوندی تمامی دریاچههای ایران را تبدیل به نمکزار کرده است، ایرانیها در حاشیه کویر لوت که یکی از عجایب دنیا است و امروزه توسط انگلیسیها اشغال شده تا هر چه در آن است به انگلیسها تعلق یابد، دست به کار شده و از نمک که تنها مادهای است که در اختیار دارند، نمونهای از رستورانی را ساختهاند که در دنیا بینظیر است و بهداشتیترین رستوران دنیا نیز میباشد. و البته فردا آخوندهای ضدّ ایرانی فتوایی را صادر میکنند که رستوران نمک فتنه است و باید خراب شود و سپس همین رستوران را در خارج از ایران با نمک ایران خواهند ساخت!
فروردین ۱۶، ۱۳۹۳
پیام به وزارت اطلاعات اجنبی آخوندی که دنبال آثار باستانی ایران میگردد تا آنرا تخریب کند: قلعه دختر (قیز قلعه) ساوه
اگر دقت کرده باشید، رسانههای اجنبی، مانند ایرنا، ایسنا، و و و ... و تفههایی از این دست، امروز یک گزارش از یکی از آثار باستانی، یا دریاچه، یا محیط زیست دست نخورده ایران، و یا باغات و تالابهای گوشه و کنار ایران با عکس، جزئیات، آدرس دقیق جغرافیایی و تشکیلاتی از این دست منتشر میکنند، و یک ماه بعد باز همین رسانههای اینترنتی متعلق به اجانبی که دشمنی خونی با ایران و ایرانی دارند، خبری در جهت تخریب، و یا از بین رفتن همان میحط زیست، اثر باستانی و یا تالابی را میدهند که خود پیش از این به عنوان یک شگفتی خبرش را داده بودند، و به این ترتیب تو گویی انتشار این گونه اخبار در واقع یک نوع دادن اطلاعات و رساندن پیام مخفی به دشمنان ایران است که بشتابید و مثلا در فلان جا هنوز چیزی هست که تخریب نشده و یا دریاچه ی هست که خشک نشده، بشتابید و آنرا از بین ببرید، و الا آخر.... یعنی من مدت هاست که اینجور اخبار را تحت نظر دارم، امروز که خبری در ایسنا در مورد یک تالاب شگفت و پر آب در گوشه ی از ایران منتشر میشود، منتظر میمانم که درست چند ماه بعد باز ایسنا بنویسد که فعلا تالاب خشک شد! مرگ بر آخوند و جمهوری کثیف و اجنبی اسلامی.
......
یکی از مهمترین آثار شگفتانگیز معماری کشور در مناطق مرتفع و سخت گذر ایران در دوره باستان که تاکنون ناشناخته مانده قیز قلعه ساوه میباشد.
عظمت بنا و فلسفه وجودی ساخت آن دراین منطقه به حدی جالب است که میتوان از آن به عنوان یکی از منابع مهم جذب گردشگر بینالمللی به استان مرکزی و همچنین معرفی دستاوردهای معماری ملی و باستانی ایران قدیم اشاره کرد.
قصر، عبادتگاه و دژ دفاعی قلعه دختر ساوه بر روی صخره بلندی مشرف به دشت ساوه بنا شده که از سه طرف شرق، غرب و جنوب بوسیله صخرههای متعدد دیگری احاطه شدهاست.
فروردین ۱۲، ۱۳۹۳
بالاخره معلوم نشد چرا در کویر لوت ایران مین گذاری شده است و آخوندهای ضّد ایرانی، اجنبی، کویر ایران را به چه کسانی فروخته اند و در کویر ایران چه خبر است و چه تحقیقات و یا عملیات و یا خرابکاری و یا چپاولی در آن منطقه با ارزش انجام میگیرد! مردم ایران که انگار نه انگار کشور مال آنهاست!! تنها به فکر گرفتن یارانه نقدی هستند که پیشتر به عنوان سوبسیت بر روی کالاها و به طور غیر مستقیم به مردم داده میشد.
کویر لوت، وسیعترین کویر ایران است که از دامنههای جنوبی البرز تا مرکز ایران گسترش یافته و طول آن ۸۰۰ کیلومتر و عرض آن در حدود ۶۰۰ کیلومتر میباشد . کویر لوت یکی از قطبهای حرارتی زمین محسوب میشود. دمای آن در تابستان به ۵۰ درجه و گاهی اختلاف دمای بین روز و شب به ۷۰ درجه سانتیگراد میرسد. قسمت عمده آن را باتلاقهای وسیع فرا گرفتهاند و در حاشیه پوشیده از تپههای ماسهای و ارتفاعات پراکنده است. است.
کویر لوت، وسیعترین کویر ایران است که از دامنههای جنوبی البرز تا مرکز ایران گسترش یافته و طول آن ۸۰۰ کیلومتر و عرض آن در حدود ۶۰۰ کیلومتر میباشد.
به گزارش تابناک، کویر لوت یکی از قطبهای حرارتی زمین محسوب میشود. دمای آن در تابستان به ۵۰ درجه و گاهی اختلاف دمای بین روز و شب به ۷۰ درجه سانتیگراد میرسد.
قسمت عمده آن را باتلاقهای وسیع فرا گرفته و در حاشیه پوشیده از تپههای ماسهای و ارتفاعات پراکنده است. در عکس «ناسا» حدود چهارده سال قبل اکثر رنگهای موجود در نگاره و تفاوتهای شیدهای مختلف، به دلایل اختلافهای ترکیبات شیمیایی مواد تشکیل دهنده صخرهها و تپهها به وضوح مشخص شده و این تصویر با جزئیات بیشتر در ویکی پدیا ثبت و ارائه شده است.
رنگهای تند آبی در عکس سال ۲۰۰۰ احتمالاً ناشی از رسوب نمکهای باقیمانده از رستنیها و گیاهان کویری است. البته این استنتاج بستگی مستقیم به طیف الکترومغناطیسی دارد که با شید آبی نمایش داده شدهاست.
اما در عکسی که در فوریه سال ۲۰۱۴ از حدود ۱۷۰ کیلومتری این منطقه توسط دوربین ناسا ثبت شده، ظاهراً کویر لوت کاملاً یا در بیشتر مناطق، عاری از پوشش گیاهی کویر شده است.
تصویر زیبای ثبت شده از لایههای سنگ و صخره این دشت وسیع، توسط شبکه خبری NBC در اولین روز از ماه اِپریل (اوریل) برای محققان و دانشمندان محیط زیست و زمینشناسی شاید بازگو کننده بسیاری از تغییرات و دگرگونیهای زمین شناسی و زیست محیطی در این دشت گرم باشد.
دی ۰۷، ۱۳۹۲
تصویر شگفت انگیز فضایی از کویر لوت و یا کویر مرکزی ایران
فضا در سال ۲۰۱۳ شاهد دستاوردهای علمی و نجومی فراوانی بود که تصاویر ارائهشده از آنها چشم هر بینندهای را خیره میکند.
به گزارش ایسنا، در این تصاویر برگزیده، عکاسان آماتور و فضانوردان در آشکارسازی نماهای کیهان مشارکت داشتهاند.
یکی از این تصاویر برگزیده تصویری موزائیکی از کویر مرکزی ایران است که دریاچه نمک در سمت چپ آن بخوبی به نمایش درآمده است. دشت کویر یا کویر مرکزی، بیابان غالبا کویری وسیعی به طول تقریبی ۸۰۰ کیلومتر و عرض تقریبی ۳۲۰ کیلومتر در جنوب رشته کوه البرز در مرکز شمالی کشور عزیزمان ایران واقع شده است.
منبع
آذر ۰۳، ۱۳۹۲
قدیمیترین و نازکترین سد جهان در ایران
بنا به شهادت تاریخ، در عصر امپراطوری صفوی که ایران مرکز تمدن دنیا بود، مهندسین ایرانی، به انگلیس برده شدند و به آنها خانه سازی، ٔپل سازی، سد سازی و شهر سازی را یاد دادند و برایشان کاخها و کلیساهای مجلل ساختند. آشپز ها، خیاطان و کفاشان ایرانی به فرانسه برده شدند و پختن، دوختن و ساختن کفش را یاد فرانسویها دادند. مجسمه سازان، نقاشان، آهنگ سازان و شاعران ایرانی به ایتالیا برده شده و این هنرها را به آنان آموختند. و به این ترتیب رنسانس اروپا را موجب شدند، ننگ بر اروپایی های نمک نشناس که نه تنها سپاسگزار نیستند، بلکه با هزار حیله و مکر نام مقدس ایران را از روی آثار ساخته شده هنرمندان ایرانی پاک کردند و به جای آن نام خود را نوشتند و برای اینکه این تقلب خود را پنهان کنند قرن هاست با ایران و ایرانی دشمنی بیمعنی و احمقانه دارند.
تابناک مینویسد:
هیچ سدی در دنیا بهخودی خود و بدون داشتن ویژگیهای بیمانند در زمره جاذبههای گردشگری قرار نمیگیرد، اما اگر دستساز، آجری و از همه مهمتر وسط یک کویر باشد، برای دیدنش به قول معروف حاجت هیچ استخاره نیست.
سد یا طاق شاهعباسی تمامی این ویژگیهای زیباشناختی را دارد و افزون بر این برخی آنرا نازکترین سد جهان میدانند. این سد در میان کوهستانهای شرق شهر طبس و در ۲۷کیلومتری این شهر با پیکری آجری که تاجی از سنگ دارد، در مسیر گردشگری روستای خرو قرار گرفته است. این شگفتی معماری با بلندی ۶۰متر تا ۵۰۰سال بلندترین سد در جهان بوده است.
طاق شاه عباسی:
در گذشته برای سدسازی طاقی روی رودخانه ایجاد نمیکردند و مانع حرکت آب نمیشدند و ابتدا سازهاصلی این کار را که ساختش مدت زیادی طول میکشیده، اجرا میکردند. پس از اتمام سازه، با تونل کوچک انحرافی، آب را منحرف میکردند تا زیر طاق با مصالح محکم مسدود شود. سپس تونل انحرافی، مسدود شده، آب به مسیر اصلی باز میگشته و در پشت سد انباشته میشده است.
بالای بند نیز در آخرین مرحله مرمت طاق شاهعباسی، با قلوهسنگهایی ساخته شده که این امر به فرموده شاهعباس صورت پذیرفته است.
بومیها به این منطقه تفرجگاه میگویند. چشمهی آب آن، همزمان دو بخش سرد و گرم دارد که به موازات یکدیگر جریان پیدا میکنند، یک سمت چشمه سرد و سمت دیگر آن گرم است.
طاق شاه عباسی در نزدیکی چشمه در دره تنگی قرار گرفته و قدمت این بنا را به دورهی صفوی نسبت میدهند و معتقدند که سنگنگارههای بزکوهی که روی این طاق حک شدهاند، نمادی از درخواست فراوانی آب، زایندگی و فراوانی نعمت است. البته عدهای هم این بزها را نمادی از فرشتگانی میدانند که برای نگهبانی از آب، افزایش و فراوانی نعمت روی دیوارههای طاق در حالت دعا نقاشی شدهاند.
طاق شاه عباسی
چشمهی آب آن، همزمان دو بخش سرد و گرم دارد که به موازات یکدیگر جریان پیدا میکنند، یک سمت چشمه سرد و سمت دیگر آن گرم است. میگویند علت این است که آب گرم چشمه از دیوارهی سمت راست به داخل رودخانه میریزد و همین امر، اختلاف دما در چشمه ایجاد میکند که گاهی به ۱۰ درجه هم میرسد.
در طول راه، دیوارههای بلند درهمانندی در دو طرف وجود دارند که روی آنها حفرههای کوچک و بزرگ با نظم خاصی قرار گرفتهاند. بعضی از این حفرهها، چشمههای جوشان آب هستند که بزرگترینشان به «حمام » معروف است. خیلیها معتقدند درهی باریک این تفرجگاه، شباهت زیادی با «تنگهی واشی» در استان تهران دارد.
طاق شاه عباسی
طاق شاهعباسی شاهکار معماری تاریخی دنیا است که که پدران دانشمند و هنرمند کشورمان در عصر امپراطوری صفوی با هدف جلوگیری از هدررفت آب و سیلابهای فصلی اقدام به ساخت آن کردهاند. در کوههای نزدیک قلعه قلات طبس که حالت عمودی دارند و بالا رفتن از آنها به هیچ روی امکان ندارد، سوراخهایی چهارگوش یا بیشتر راستگوشه در بدنه این کوهها دیده میشود که با نام خانه گبر بهگونهای رازآمیز زبانزد مردم شهر طبس است.
با نخستین بررسیها میتوان دریافت این سوراخها برای جابهجاکردن آب از رودخانه به سوی دیگر کوه یا انتقال آب به شهر طبس ایجاد شدهاند، ولی با ریزش کوه و فروریختن قسمتهایی از آنها، به این صورت به چشم میآیند. در حقیقت این سوراخها نوعی کاریز یا قنات بودهاند که در گذشته آب رودخانه را به شهر طبس میرساندهاند.
منبع: تابناک
تیر ۲۱، ۱۳۹۲
وقتی کشور در اشغال بدترین دشمن ایرانی هاست، هیچ چیزی امنیت ندارد. تخریب چاه ها، قناتها و کاریزهای استانهای مرکزی، مخفیانه و شبانه از طرف شهرداران جمهوری عربی اسلامی ادامه دارد.
بعد از دزدیدن تکنولوژی ساخت قناعت و کاریز از استانهای مرکزی و سپس تخریب آنها، برای اینکه استانهای مرکزی و کویری ایران را دچار بی آبی سازند،
اینک نوبت تخریب بقایا و هر آنچه از کاریزها باقی مانده است میباشد.
تا تکنولوژی ساخت قنات و کاریز در ایران به طور کلی از بین برود و اثری از آثارش هم باقی نماند تا آیندگان ندانند که نیاکانشان از چه علم و هوش و فراستی برخوردار بودند و میتوانستند در دل کویر گلستان و بوستان بسازند.
به گزارش ایسنا بقایای آخرین «پنگخانه»های کشور (سازههایی که در قناتها برای استراحت و تقسیم آب کشاورزان به کار میرفتند) در شهرستان نجفآباد اصفهان، به بهانهی تعریض یک بلوار، تهدید میشوند.
«پنگخانه»های «بیشه» و «باغ نو» در نجفآباد دو بنای باقیمانده از دورهی صفوی برای استفادهی کشاورزان در قدیم هستند و با وجود اینکه دوم تیرماه امسال در فهرست آثار ملی به ثبت رسیدند، شهرداری نجفآباد اقداماتی را در راستای تخریب آنها انجام داده است.
مدیر انجمن دوستداران میراث فرهنگی و گردشگری شهرستان نجفآباد در اینباره به خبرنگار ایسنا توضیح داد: در روزهای گذشته، با وجود کامل شدن پروندهی این اثر تاریخی و ثبت ملی آنها که حتی قابلیت ثبت جهانی را نیز دارند، شهرداری نجفآباد بر تخریب شبانه و مخفیانهی این دو اثر تاریخی اصرار کرده است.
حسین نجفیپور با اشاره به اینکه پس از ثبت شدن این دو بنای تاریخی، شهرداری تلاشهایی را برای تخریب آنها بهبهانهی تعریض بلواری در منطقه انجام داده است، ادامه داد: بهدلیل ترس از تخریب این بناها، دوستداران میراث فرهنگی شهرستان نجفآباد شبها در کنار این بناهای تاریخی میماندند و گاهی نیز زنجیرهی انسانی برای جلوگیری از تخریب آنها تشکیل میدادند، تا سرانجام موفق شدند این آثار را در فهرست آثار ملی ثبت کنند.
وی اظهار کرد: اگرچه روش پنگخانهیی اکنون دیگر در آبیاری زمینهای کشاورزی کاربرد ندارد، ولی یکی از روشهای خلاقانهی قدیمی است که بهعنوان شاهکار گذشتگان از آن نام برده میشود. همچنین این روش را جزو ساعتهای آبی قدیمی در دنیا میدانند. اکنون فقط دو نمونه از آنها بهعنوان تنها سازههایی که در قنوات برای استراحت و تقسیم آب کشاورزان به کار میرفتند، در نجفآباد قرار دارند.
او تأکید کرد: هرچند این دو اثر مرمت و بازسازی شدهاند، ولی دیگر پنگخانهها در نجفآباد بهدلیل بیتوجهی، تخریب یا دچار تغییر کاربری شدهاند.
به گزارش ایسنا، با توجه به اینکه در قدیم، ابزار و تجهیزاتی مانند ساعت برای تعیین زمان آبرسانی و تعیین سهم هر کشاورز از آب در دسترس نبود، کشاورزان محلی روش خلاقانهیی برای تقسیمبندی آب زراعی ابداع کرده بودند که این عمل در محلی به نام «پنگخانه» انجام میشد. پنگخانهها مکانهایی در میان زمینهای کشاورزی و در نزدیکی منبع آب بودند که بهصورت ایوانی نسبتا کوچک ساخته میشدند و یک نفر معتمد کشاورزان به نام میراب (امیر آب) در آنجا بود.
در پنگخانه، چند جوی از کنار هم میگذشتند و «میراب» تقسیم آب در آن محل با توجه به واحدهای زمانی مشخص (پنگ)، آب را برای آبیاری زمینهای متفاوت تقسیم میکرد. روش تقسیم آب به این صورت بود که ظرف فلزی کوچکی که به آن پنگ میگفتند و سوراخریزی در ته آن بود، روی سطح آب قرار میگرفت. به مرور زمان، آب از سوراخ بالا میآمد و در یک بازهی زمانی مشخص که ظرف فلزی پر از آب میشد، خود به خود در آب غوطهور میشد و به این صورت، آب زراعی بهصورت زمانبندیشده و کاملا عادلانه میان کشاورزان تقسیم میشد. بهمحض پر شدن آب پنگ، سهم آب نفر بعدی شروع میشد و متصدی پنگخانه با صدای بلند کشاورز یا باغدار بعدی را متوجه میکرد تا آب را به سمت اراضی خود هدایت کند و به اندازهی سهمش از آب کشاورزی بهره گیرد.
اینک نوبت تخریب بقایا و هر آنچه از کاریزها باقی مانده است میباشد.
تا تکنولوژی ساخت قنات و کاریز در ایران به طور کلی از بین برود و اثری از آثارش هم باقی نماند تا آیندگان ندانند که نیاکانشان از چه علم و هوش و فراستی برخوردار بودند و میتوانستند در دل کویر گلستان و بوستان بسازند.
به گزارش ایسنا بقایای آخرین «پنگخانه»های کشور (سازههایی که در قناتها برای استراحت و تقسیم آب کشاورزان به کار میرفتند) در شهرستان نجفآباد اصفهان، به بهانهی تعریض یک بلوار، تهدید میشوند.
«پنگخانه»های «بیشه» و «باغ نو» در نجفآباد دو بنای باقیمانده از دورهی صفوی برای استفادهی کشاورزان در قدیم هستند و با وجود اینکه دوم تیرماه امسال در فهرست آثار ملی به ثبت رسیدند، شهرداری نجفآباد اقداماتی را در راستای تخریب آنها انجام داده است.
مدیر انجمن دوستداران میراث فرهنگی و گردشگری شهرستان نجفآباد در اینباره به خبرنگار ایسنا توضیح داد: در روزهای گذشته، با وجود کامل شدن پروندهی این اثر تاریخی و ثبت ملی آنها که حتی قابلیت ثبت جهانی را نیز دارند، شهرداری نجفآباد بر تخریب شبانه و مخفیانهی این دو اثر تاریخی اصرار کرده است.
حسین نجفیپور با اشاره به اینکه پس از ثبت شدن این دو بنای تاریخی، شهرداری تلاشهایی را برای تخریب آنها بهبهانهی تعریض بلواری در منطقه انجام داده است، ادامه داد: بهدلیل ترس از تخریب این بناها، دوستداران میراث فرهنگی شهرستان نجفآباد شبها در کنار این بناهای تاریخی میماندند و گاهی نیز زنجیرهی انسانی برای جلوگیری از تخریب آنها تشکیل میدادند، تا سرانجام موفق شدند این آثار را در فهرست آثار ملی ثبت کنند.
وی اظهار کرد: اگرچه روش پنگخانهیی اکنون دیگر در آبیاری زمینهای کشاورزی کاربرد ندارد، ولی یکی از روشهای خلاقانهی قدیمی است که بهعنوان شاهکار گذشتگان از آن نام برده میشود. همچنین این روش را جزو ساعتهای آبی قدیمی در دنیا میدانند. اکنون فقط دو نمونه از آنها بهعنوان تنها سازههایی که در قنوات برای استراحت و تقسیم آب کشاورزان به کار میرفتند، در نجفآباد قرار دارند.
او تأکید کرد: هرچند این دو اثر مرمت و بازسازی شدهاند، ولی دیگر پنگخانهها در نجفآباد بهدلیل بیتوجهی، تخریب یا دچار تغییر کاربری شدهاند.
به گزارش ایسنا، با توجه به اینکه در قدیم، ابزار و تجهیزاتی مانند ساعت برای تعیین زمان آبرسانی و تعیین سهم هر کشاورز از آب در دسترس نبود، کشاورزان محلی روش خلاقانهیی برای تقسیمبندی آب زراعی ابداع کرده بودند که این عمل در محلی به نام «پنگخانه» انجام میشد. پنگخانهها مکانهایی در میان زمینهای کشاورزی و در نزدیکی منبع آب بودند که بهصورت ایوانی نسبتا کوچک ساخته میشدند و یک نفر معتمد کشاورزان به نام میراب (امیر آب) در آنجا بود.
در پنگخانه، چند جوی از کنار هم میگذشتند و «میراب» تقسیم آب در آن محل با توجه به واحدهای زمانی مشخص (پنگ)، آب را برای آبیاری زمینهای متفاوت تقسیم میکرد. روش تقسیم آب به این صورت بود که ظرف فلزی کوچکی که به آن پنگ میگفتند و سوراخریزی در ته آن بود، روی سطح آب قرار میگرفت. به مرور زمان، آب از سوراخ بالا میآمد و در یک بازهی زمانی مشخص که ظرف فلزی پر از آب میشد، خود به خود در آب غوطهور میشد و به این صورت، آب زراعی بهصورت زمانبندیشده و کاملا عادلانه میان کشاورزان تقسیم میشد. بهمحض پر شدن آب پنگ، سهم آب نفر بعدی شروع میشد و متصدی پنگخانه با صدای بلند کشاورز یا باغدار بعدی را متوجه میکرد تا آب را به سمت اراضی خود هدایت کند و به اندازهی سهمش از آب کشاورزی بهره گیرد.
خرداد ۱۰، ۱۳۹۲
بنای تاریخی کاخ و باغ دولت آباد در شهر یزد
باغ دولت آباد یزد(بهشتی کوچک در یزد)
باغ دولت آباد یکی از باغهای معروف ایرانی است که در زمان محمد تقی خان (دوره زندیه) طراحی و ساخته شده است.
این باغ از قناتی به همین نام مشروب می شود و جریان آب در باغ استخوان بندی طراحی آن را تشکیل می دهد.
تاریخچه باغ دولت آباد:
در یادگارهای یزد ، نوشته ایرج افشار آمده است که مطالعه تواریخ قدیم یزد نشان می دهد که باغهای مهم و بزرگ و زیبا از قدیمترین ایام در آنجا ساخته می شده و ذکر بسیاری از آنها در آن کتب موجود است.
از جمله در تاریخ جدید یزد از سی باغ نام رفته است. ولی افسوس که اثری از هیچکدام از آنها اکنون برجای نیست. باغ دولت آباد یزد ازنمونه باغهای بزرگ ایران است که در سال ۱۱۶۰ هجری قمری « دوره زندیه» بنا گردیده است. بادگیر مرتفع و زیبای آن با ارتفاع ۳۳ متر از سطح زمین بلندترین بادگیری است که تاکنون شناسایی شده است.
اردیبهشت ۱۴، ۱۳۹۲
شهر زیرزمینی نوش آباد به بهانه رعایت نکردن «شئونات اسلامی» پلمب شد!! احتمالأ آثار باستانی بیشتری پیدا شده است که قرار است مخفیانه از آنجا خارج شود.
سایت «کاشان نیوز» گزارش کرده که شهر زیرزمینی نوش آباد، بزرگترین شهر زیرزمینی جهان روز جمعه (۱۳ اردیبهشت) به علت رعایت نکردن «شئونات اسلامی» پلمب شده است.
شاهدان عینی گفتهاند پلیس شهر نوشآباد با اعلام اینکه به دستور دادستان آران و بیدگل باید شهر زیرزمینی نوشآباد تعطیل شود، بدون ارائه حکم قضایی٬ اقدام به خارج نمودن گردشگران و پلمب این مرکز کردند.
شهر زیر زمینی ( اویی ) آنچه به نام شهر زیر زمینی معروف است در واقع ساختارهای متراکم، پیچیده و گستردهای چون دالانهای باریک تودرتو و اتاقهایی با ابعاد کوچک ا ست. مجموعه اویی در زیر بافت قدیم شهر شکل گرفته و تا سطح کنونی شهر نیز گسترده شدهاست. وسعت این شهر به دلیل ارتباط میان محلات و حفاظت از جان و مال مردم در مواقع ناامنی زیاد بوده و در دو سطح افقی و عمودی گسترش یافتهاست. این معماری دست کم در شهر نوش آباد با واژه " اویی " نامیده میشود. غیر از ورودی اصلی ارتفاع تمام قسمتهای اویی به قد طبیعی یک انسان و بین ۱۷۰ تا ۱۸۰ سانتیمتر است. در بعضی قسمتها نیز درون دیوار، سکوهای کوتاهی جهت نشستن ایجاد شدهاست که در بعضی از اتاقها تبدیل به طاقچه جهت قرار دادن اشیاء میشود.
سیستم تهویه شهر :
سیستم تهویه شهر زیر زمینی نوش آباد از طریق کانالهایی بوده که در طبقه اول و به سطح زمین ایجاد شدهاست .چاههای مرتبط طبقات، علاوه بر عملکرد عبور و مرور، باعث جریان یافتن هوا در طبقات پایین میشدهاست . این عمل در مورد چاههای قنات نیز مصداق دارد . دسترسی به این فضاها، به دلیل قرار گرفتن در زیر زمین از طریق یک چاه و کانال باریک و کوتاه میسر میگردد. موضوع تدافعی و پناهگاه بودن این نوع معماری که در دل زمین ایجاد شده تأثیر فراوانی بر چگونگی ارایه پلان معماری آن گذاشتهاست. بنابراین در خصوص ورودی، دسترسی به این فضاها نمیبایست به سهولت انجام بپذیرد. روشنایی این فضاها بوسیله پیه سوزهای سفالی بوده و روغن آنها احتمالا از دو عصار خانه تاریخی موجود درنوش آباد تهیه میشدهاست. در مواقع نا امنی و پناه گرفتن در زیر زمین آب مصرفی اهالی از پایابها و قناتها تامین میشدهاست. علاوه بر پایابها مسیر اوییها بگونهای بوده که در بعضی از قسمتها به قنات مرتبط میشدهاست . تاریخ ایجاد و استفاده از این بناها به دوران ساسانی میرسد که در دورانهای بعد یعنی سلجوقی تا صفویه و حتی قاجار مورد استفاده بودهاست . این مجموعه ارزشمند به شماره ۱۵۸۱۶ و به سال ۱۳۸۵ ثبت در فهرست آثار ارزشمند ملی گردیدهاست.
شهر زیر زمینی(اویی)که در زیر بافت شهر نوش آباد بصورت دست کن ایجاد شده و چندین هزار متر وسعت دارد از عمق ۴متری تا عمق ۱۸متری زمین فضاهای متعددی از جمله اطاق راهرو و چاههاو کانالهای زیادی برای در امان ماندن از دست اشرار کنده شده است.این معماری بینظیر با این شکل ساختاری در جهان منحصر به فرد بوده و تاکنون با توجه به آثار به دست آمده در کاوشهای باستان شناسی قدمت آن به قبل از اسلام بر می گردد که در دورههای مختلف تاریخی کاربرد نظامی و دفاعی داشته است.
این مجموعه به لحاظ سیستم دفاعی و پناهگاهی آن تا سال ۱۳۸۱ هیچ اطلاعات مستندی از آن در دست نبود و به دخمههای اسرار آمیز شهرت داشت. راههای ورود به داخل این مجموعه از طرق مختلف و به شکل مخفی در منازل یا داخل قلعه خشتی در مجاور شهر و یا محلهای پر جمعیت و داخل کانالهای پایاب هایی که از زیر خانهها و برای گذرآب قنوات ایجاد شده،چاههای داخل مساجد و باغها و بازارهاو هر جایی که در زمان حمله دشمن امکان دسترسی سریع و فرار ساکنین را فراهم می نموده ،ایجاد شده است.در بعضی منازل قدیمی که در قسمت مطبخ خانه آن چاهی برای ورود به این فضاها حفر نموده و در دهانه چاه را با تنور به طرز ماهرانهای پوشانده و انتهای تنور که در دهانه چاه قرار گرفته را با تابه گلی مسدود و روی تابه را خاکستر ریخته ودر مواقع اضطراری افراد از داخل تنور وارد شهر زیر زمینی شده و دوباره انتهای تنور را مسدود به شکلی که هیچ اثری از ورودی به اوییها معلوم نمی شود.در طول مسیر شهر زیر زمینی اطاقهایی به ابعاد مختلف برای اسکان موقت حفاری کرده اند.در بدنه اطاقها تعدادی تاقچه مشاهده می شود.هر اطاق ۱۸۰سانتی متر ارتفاع دارد.افراد داخل اویی برای استراحت و در امان ماندن از دست دشمن تمهیدات زیادی را به کار بسته اند تا حتی در عمق۱۸ متری زیر زمین هم مورد حمله دشمنان قرار نگیرند. اطاقها به شکل تو در تو و با راهروهای زاویه دار که دید مستقیم را با فضای بعدی از بین می برد،ساخته شده است. در ۲۰سانتی متری زیر سقف و به فاصله ۱متر در تمام بدنه اطاقها حفره هایی برای قرار دادن چراغهای پیه سوز جهت تامین روشنایی فضاها تعبه گردیده است.چندین پیه سوز به دست آمده با قدمت ۷۰۰سال حکایت از این ماجرا دارد.در زیر سقف راهروها و اتاقها آثار لبه تیز کلنگها به خوبی مشاهده می شود. به لحاظ سختی زمین منطقه ،این فرضیه را تقویت می کند که وسایلی که برای حفاری استفاده می کردند،سر آنها از جنس الماس باشد. در بدنه دیوار اطاقها و در بعضی از آنها چاهکهایی مشاهده می شود که به سختی می توان وارد آن شد .که ارتفاع این چاهکها ۳تا ۵متر می باشد که راه ارتباطی به طبقات بعدی است.در دهانه هر چاهک تعدادی قلوه سنگ و یک تحته سنگ به اندازه دریچه چاهک قابل رویت است که در مواقع احساس خطر یا ورود هوای آلوده یا دود به طبقات با تخته سنگ دریچه را مسدود و یا اگر دشمن قصد ورود به فضاها را داشته با سنگها که حکم وسایل و ابراز دفاعی را می کرده بر سر مهاجمین می کوبیدند.راههای ورودی به طبقات بعدی طوری حفاری شده که هر کس قصد ورود به فضاها را دارد ناگزیر باید از پایین به بالا حرکت کند که قدرت دفاعی افراد مهاجم را به صفر می رساندواین ساختار دفاعی به گونهای است که تسلط کافی را برای مقابله با دشمن فراهم می کند.هر فضا شامل چندین اطاق و راهرو و توالت می باشد که راهروی ورودی به این فضاها که برای پناه حداقل ۱۰نفر می باشد و در وسط راهرو اصلی درست در قسمت پیچ راهرو،سکویی کنده شده که محل نشستن نگهبان می باشد.کار نگهبان کنترل خروج و ورود افراد و اعلام خطر و شناسایی دشمن می باشد .در زمانی که نگهبان در این قسمت قرار می گیرد دیگر افراد داخل مجموعه با خاطری آسوده به استراحت می پردازند تا اینکه اعلام خطری از سوی نگهبان داده شود.که باز در انتهای این مجموعه راهی از طریق چاهکی مخفی برای فرار به طبقات بعدی اندیشیده شده است.برای معطل نگه داشتن دشمن و ایجاد ترس و وحشت بر دل دشمنان تلههای فیزیکی زیادی بر سر راهشان ایجاد می کردند از جمله اینکه در وسط اطاقها چاههای بسیار عمیقی وجود دارد که با تخته سنگی که در وسط آن دستکهایی قرار دارد و روی آن را باخاک می پوشاندند و به لحاظ تاریک بودن فضاو عدم دید کافی با قرار گرقتن دشمن روی تخته سنگ ،سنگ دوران شده و دشمن را به قعر چاه می فرستاده.یا اینکه راههای گریز زیادی را به صورت راهرو پیچ در پیچ ایجاد کرده که به محض ورود به آن وارد فضاهای تودرتو شده و دور خود دورزده دیگر مسیر اصلی به لحاظ همشکل بودن راهروها قابل تشخیص نمی باشدو دشمن را سرگردان می کردند.با توجه به تو در تو بودن فضاها هیچ گونه مشکل تنفسی احساس نمی شود و این یکی از شگفتیهای داخل این مجموعه می باشد.افراد تا زمانی داخل اوییها می ماندند که از برقراری امنیت داخل شهر اطمینیان حاصل می کردند.هوای داخل از طریق چاهایی که به صورت غیر مستقیم به سطح زمین مرتبط بوده تامین می شود.خمره ایی که هم از داخل هم از بیرون لعاب داده شده و به صورت گلهای بر جسته و منقوش می باشد در داخل فضاها کشف شده نشان از آن دارد برای نگهداری روغن چراغ و یا آذوقه کاربرد داشته است.آب مصرفی و شرب ساکنین داخل شهر زیر زمینی توسط راههای مخفی که به پایابهای مرتبط به رشته قناتها بوده و از زیر زمین می گذرد تامین می کردند.این فضاها نه تنها در سطح زیرین شهر گسترده شده تا حصار بیرون شهر و حتی شهر تاریخی و تالار نیاسر راه دارد.راههای مختلف دیگری به برون شهرنوش آباد از زیر زمین مشاهده شده که به چاههای داخل قلاع اطراف شهر مرتبط می باشد.
فروردین ۰۳، ۱۳۹۲
کاخ اردشیر بابکان بنیان گذار امپراطوری ساسانی
کاخ اردشیر بابکان یا آتشکده فیروزآباد به دست اردشیر بابکان بنیانگذار امپراطوری ساسانی در سده ۳ میلادی ساخته شد. کاخ اردشیر بابکان از جاذبههای تاریخی و گردشگری فیروزآباد است.
در ۱۰۴ کیلومتری از شهر شیراز و جنوب غربی آن شهر و ۲۰ کیلومتر بعد از فیروز آباد قرار دارد . کاخ اردشیر یا همان آتشکده نام دارد . استخری جغرافی نویس سده چهارم قمری مینویسد : آتشکده برزگ کاریان نزدیک برکه ی جور و آن را بارین خوانند . ایرانشناسان این مکان را کاخ اردشیر دانستند . این آتشکده ( کاریان ) یا همان آذرفنبغ یکی از آتشکدههای بزرگ دوره ساسانی و ویژه موبدان بزرگ بوده است . این بنا شامل سه تالار گنبد دار بسیار بلند که دو تالار آن تقریبا سالم و سومی نیمه ویران است . این کاخ دارای حیاط و شمار زیادی اتاق و ایوان است . مصالح بکار رفته شده در آن سنگ لاشه و ملات گچ است . که بعد از گذشت بیش از ۱۸۰۰ سال هنوز پابرجاست . ارتفاع و ابعاد این کاخ و تالارهای آن به گفته تاریخ شناسان در زمان خود بینظیر و برای نخستین بار در جهان بوده است .
برکهای جوشان جلوی بنا بوده است که با پلکانی به داخل آن راه میافتند
این کاخ دارای تالارهای تو در تو است و با گذشت ۱۸۰۰ سال گچبری قسمت بالای دیوارهای داخلی آن همچنان سالم ماندهاست. در ضلع شرقی کاخ، چهار ساختمان گنبدی شکل عظیم وجود دارد، این گنبدها به وسیلهٔ فیلپوش بالا رفته که مشابه آن در قلعه دختر (قلعه اردشیر) دیده میشود. قسمتی از نوک سقف گنبدها در دایرهای به قطر یک متر باز است. در ضلع شمالی خارج از دیوار کاخ نیز چشمهای زلال از دل خاک میجوشد و استخری طبیعی جلوی این چشمه به وجود آمدهاست. نهری از کنار دیوار شرقی کاخ عبور میکند که موجب آبادانی شهر گور و کاخ ساسانی بودهاست. کمی بالاتر از کاخ آتشدانی برای مراسم مذهبی وجود دارد. وجود چهار عنصر طبیعی آب، باد، خاک و آتش امتیار ویژهای به این منطقه دادهاست.
به علت قرار گرفتن این کاخ در کنار چشمه «قمپ آتشکده» آن را آتشکده فیروزآباد نیز مینامند.
کاخ اردشیر بابکان گورستان اهالی روستا شد!
مردم روستای آتشکده به دلیل اینکه سازمان میراث فرهنگی زمینهای کشاورزی آنها را برای ثبت حریم کاخ تملک کرد اما هزینهای بابت آن پرداخت نکرد اموات خود را در حریم درجه یک کاخ تاریخی اردشیر بابکان استان فارس دفن میکنند.
به گزارش خبرنگار مهر، کاخ اردشیر بابکان در ۱۰۰ کیلومتری جنوب شرقی شیراز واقع شده است. این کاخ از کاخهای ییلاقی اردشیر به شمار می رود که از سنگ پاره و ملات گچ ساخته شده است. گچ بری و تزیینات تالارها بسیار زیبا و با شکوه هستند و به کاخ تچر در پارسه شباهت دارد. اما از چند سال گذشته مردم روستای آتشکده که در جوار کاخ اردشیر قرار دارد در نزدیکی این کاخ مردگان خود را دفن می کنند.
سیاووش آریا، یکی از فعالان حوزه میراث فرهنگی در استان فارس به خبرنگار مهر گفت: پس از بررسی و پرسش و پاسخ از کارمندان، نگهبانان و مردم روستای کنار کاخ که به روستای آتشکده مشهور است متوجه شدم که زمینهای اطراف کاخ اردشیر تا چندین سال پیش(نزدیک ۱۵ سال) متعلق به کشاورزان و روستاییان بوده و در آن جا کشاورزی می کردند که سازمان میراث فرهنگی آنها را گرفته و دور آن محوطه یعنی حریم درجه یک اثری که ثبت ملی شده است سیم خاردار و فنس کشی کرده و به روستاییان پیمان همکاری داده و گفته که در برابر به آنها زمین داده و یا پول آن را پرداخت می کند.
وی افزود: پس از گذشت ده سال مردم روستای آتشکده مردگان خود را از چند سال پیش در همان محوطه فنس کشی شده به خاک سپرده اند تا متحمل هزینه نشوند و سازمان میراث فرهنگی نیز مخالفتی نکرده و در واقع به جای دادن زمین یا پول آن به آنها پروانه ورود به حریم درجه یک را صادر کرده است.
در ۱۰۴ کیلومتری از شهر شیراز و جنوب غربی آن شهر و ۲۰ کیلومتر بعد از فیروز آباد قرار دارد . کاخ اردشیر یا همان آتشکده نام دارد . استخری جغرافی نویس سده چهارم قمری مینویسد : آتشکده برزگ کاریان نزدیک برکه ی جور و آن را بارین خوانند . ایرانشناسان این مکان را کاخ اردشیر دانستند . این آتشکده ( کاریان ) یا همان آذرفنبغ یکی از آتشکدههای بزرگ دوره ساسانی و ویژه موبدان بزرگ بوده است . این بنا شامل سه تالار گنبد دار بسیار بلند که دو تالار آن تقریبا سالم و سومی نیمه ویران است . این کاخ دارای حیاط و شمار زیادی اتاق و ایوان است . مصالح بکار رفته شده در آن سنگ لاشه و ملات گچ است . که بعد از گذشت بیش از ۱۸۰۰ سال هنوز پابرجاست . ارتفاع و ابعاد این کاخ و تالارهای آن به گفته تاریخ شناسان در زمان خود بینظیر و برای نخستین بار در جهان بوده است .
برکهای جوشان جلوی بنا بوده است که با پلکانی به داخل آن راه میافتند
این کاخ دارای تالارهای تو در تو است و با گذشت ۱۸۰۰ سال گچبری قسمت بالای دیوارهای داخلی آن همچنان سالم ماندهاست. در ضلع شرقی کاخ، چهار ساختمان گنبدی شکل عظیم وجود دارد، این گنبدها به وسیلهٔ فیلپوش بالا رفته که مشابه آن در قلعه دختر (قلعه اردشیر) دیده میشود. قسمتی از نوک سقف گنبدها در دایرهای به قطر یک متر باز است. در ضلع شمالی خارج از دیوار کاخ نیز چشمهای زلال از دل خاک میجوشد و استخری طبیعی جلوی این چشمه به وجود آمدهاست. نهری از کنار دیوار شرقی کاخ عبور میکند که موجب آبادانی شهر گور و کاخ ساسانی بودهاست. کمی بالاتر از کاخ آتشدانی برای مراسم مذهبی وجود دارد. وجود چهار عنصر طبیعی آب، باد، خاک و آتش امتیار ویژهای به این منطقه دادهاست.
به علت قرار گرفتن این کاخ در کنار چشمه «قمپ آتشکده» آن را آتشکده فیروزآباد نیز مینامند.
کاخ اردشیر بابکان گورستان اهالی روستا شد!
مردم روستای آتشکده به دلیل اینکه سازمان میراث فرهنگی زمینهای کشاورزی آنها را برای ثبت حریم کاخ تملک کرد اما هزینهای بابت آن پرداخت نکرد اموات خود را در حریم درجه یک کاخ تاریخی اردشیر بابکان استان فارس دفن میکنند.
به گزارش خبرنگار مهر، کاخ اردشیر بابکان در ۱۰۰ کیلومتری جنوب شرقی شیراز واقع شده است. این کاخ از کاخهای ییلاقی اردشیر به شمار می رود که از سنگ پاره و ملات گچ ساخته شده است. گچ بری و تزیینات تالارها بسیار زیبا و با شکوه هستند و به کاخ تچر در پارسه شباهت دارد. اما از چند سال گذشته مردم روستای آتشکده که در جوار کاخ اردشیر قرار دارد در نزدیکی این کاخ مردگان خود را دفن می کنند.
سیاووش آریا، یکی از فعالان حوزه میراث فرهنگی در استان فارس به خبرنگار مهر گفت: پس از بررسی و پرسش و پاسخ از کارمندان، نگهبانان و مردم روستای کنار کاخ که به روستای آتشکده مشهور است متوجه شدم که زمینهای اطراف کاخ اردشیر تا چندین سال پیش(نزدیک ۱۵ سال) متعلق به کشاورزان و روستاییان بوده و در آن جا کشاورزی می کردند که سازمان میراث فرهنگی آنها را گرفته و دور آن محوطه یعنی حریم درجه یک اثری که ثبت ملی شده است سیم خاردار و فنس کشی کرده و به روستاییان پیمان همکاری داده و گفته که در برابر به آنها زمین داده و یا پول آن را پرداخت می کند.
وی افزود: پس از گذشت ده سال مردم روستای آتشکده مردگان خود را از چند سال پیش در همان محوطه فنس کشی شده به خاک سپرده اند تا متحمل هزینه نشوند و سازمان میراث فرهنگی نیز مخالفتی نکرده و در واقع به جای دادن زمین یا پول آن به آنها پروانه ورود به حریم درجه یک را صادر کرده است.
پس از از بین رفتن امپراطوری هخامنشی، (به دلیل نامشخص)، از همان خطّه پارس (فارس کنونی در جنوب غربی ایران) که موطن کوروش بزرگ است، خاندان حکومتی دیگری برخاست، که امپراطوری ساسانی به نام آن رقم خورده و در تاریخ ثبت شده است. پدر این خاندان ساسان است که باید روحانی معبد آناهیتا در استخر (پرسپولیس) فارس بوده است.
اردشیر بابکان به نظر برخی از مورخان غربی نماینده و عامل اجرایی دولتی مقتدر برخاسته ازاستخر بود که با عکس العملی نشات گرفته از اندیشههای ملی و سنتی به سلسله ایرانی اشکانی( غربیها به آن پارتیان میگویند و اعراب آنرا اشکانیان مینامند ) پایان داد. به نظر همین پژوهشگران اردشیر نوه شخصی روحانی به نام ساسان بود که اردوان پنجم آخرین پادشاه اشکانی را که از ۲۰۸ تا ۲۶۶ میلادی برای زمام داری او رقم زده است، از تخت به زیر آورده و ایران را یک پارچه ساخت. او دولت ملی و متمرکز ساسانی را تاسیس کرد و آن دولت را بر بنیانهای ملی و سنن کهن ( تقلیدی از امپراطوری هخامنشی ) ایرانیها استوار نمود.
دین زرتشت به عنوان دین رسمی ایرانیان توسط دولت و حاکمیت وی تثبیت گردید و به استحکام آن کوشیده شد .
چهار طبقه اجتماعی توسط این دولت مقتدر شکل گرفت که هر کدام سازمانی جداگانه داشته و همه آنها به اصول و قوانین نوشته شده پای بند بودند. یعنی نظام ادارهٔ کشور به شکل مدرن و قانونمند و منظم نخستین بار به وسیله امپراطوری هخامنشی و سپس امپراطوری ساسانی در اداره کشور بوجود آمد و این طبقات عبارتند از:
- مغان که روحانیان و قضات بارزترین و شاخصترین چهرههای آن بودند.
- دومین طبقه جنگیان یا رزم آوران نام دارند که تحت فرمان یک فرمانده بودند. این فرمانده که پادشاه ساسانی بر کار او نظارت داشت، قلمرو اختیارات وسیعی داشت که به شیوههای عملکرد نظامیان در عصر هخامنشی نزدیک و همانند است.
- سومین طبقه کارکنان دولت بوده اند که امور دیوانی و اداری جامعه را تمشیت می دادند و در جامعه ساسانی از اهمیت و امتیاز قابل توجهی برخوردار بودند.
- آخرین طبقه کشاورزان، دامپروران و صنعتگران بوده اند که ابزار تولید را در دست داشته و اقتصاد جامعه ساسانی به وسیله آنان سامان می یافت.
در کنار و به موازات این گروهها ، هفت طبقهٔ ممتاز دیگر هم شکل گرفته و هدایت می شدند. سازمان کارکنان یا مستخدمان دولتی (دبیران) توسط هفت دبیر دولتی که وزیری یا سردبیری بر عملکرد آنان نظارت می کرد وظایف خود را که در قوانین ساسانی پیش بینی شده را به صحت و دقت انجام می دادند.
سپاه ساسانی به وسیله فرماندهی انجام وظیفه می کرد و رسته سواره نظام توسط افرادی که بعدها کپی از آنها در اروپا شوالیههای تاریخ معاصر اروپا را تداعی می کردند همراه با فیل سوارانی که امور دفاعی را مشترکاً انجام می دادند، هدایت می شد. گارد جاویدان (سپاهیان بیمرگ) همانند زمان هخامنشیان، بنای شهرها و اماکن دولتی زیر نظر عوامل حکومتی و با نظارت شخص پادشاه صورت می گرفت.
دولت و حاکمیت به وسیلهٔ سیستمی با یکدیگر در همکاری تنگاتنگ بودند و بعدها به تقلید از امپراطوری ساسانی این نمونه الگوی روم شرقی (بیزانس) گشت . دولت ساسانی در واقع امپراطوری سازمان یافته و مستمری بود که نزدیک به ۶۰۰ سال بر بیشتر نقاط دنیا با قدرت حکومت کرد و همهٔ موفقیتش ناشی از این سیستم بسیار پیشرفته و دقیقی بود که در این امپراطوری جریان داشت که بعدها الگوی ساختار نظام حکومتی غربیها گشت.
اردشیر بابکان به نظر برخی از مورخان غربی نماینده و عامل اجرایی دولتی مقتدر برخاسته ازاستخر بود که با عکس العملی نشات گرفته از اندیشههای ملی و سنتی به سلسله ایرانی اشکانی( غربیها به آن پارتیان میگویند و اعراب آنرا اشکانیان مینامند ) پایان داد. به نظر همین پژوهشگران اردشیر نوه شخصی روحانی به نام ساسان بود که اردوان پنجم آخرین پادشاه اشکانی را که از ۲۰۸ تا ۲۶۶ میلادی برای زمام داری او رقم زده است، از تخت به زیر آورده و ایران را یک پارچه ساخت. او دولت ملی و متمرکز ساسانی را تاسیس کرد و آن دولت را بر بنیانهای ملی و سنن کهن ( تقلیدی از امپراطوری هخامنشی ) ایرانیها استوار نمود.
دین زرتشت به عنوان دین رسمی ایرانیان توسط دولت و حاکمیت وی تثبیت گردید و به استحکام آن کوشیده شد .
چهار طبقه اجتماعی توسط این دولت مقتدر شکل گرفت که هر کدام سازمانی جداگانه داشته و همه آنها به اصول و قوانین نوشته شده پای بند بودند. یعنی نظام ادارهٔ کشور به شکل مدرن و قانونمند و منظم نخستین بار به وسیله امپراطوری هخامنشی و سپس امپراطوری ساسانی در اداره کشور بوجود آمد و این طبقات عبارتند از:
- مغان که روحانیان و قضات بارزترین و شاخصترین چهرههای آن بودند.
- دومین طبقه جنگیان یا رزم آوران نام دارند که تحت فرمان یک فرمانده بودند. این فرمانده که پادشاه ساسانی بر کار او نظارت داشت، قلمرو اختیارات وسیعی داشت که به شیوههای عملکرد نظامیان در عصر هخامنشی نزدیک و همانند است.
- سومین طبقه کارکنان دولت بوده اند که امور دیوانی و اداری جامعه را تمشیت می دادند و در جامعه ساسانی از اهمیت و امتیاز قابل توجهی برخوردار بودند.
- آخرین طبقه کشاورزان، دامپروران و صنعتگران بوده اند که ابزار تولید را در دست داشته و اقتصاد جامعه ساسانی به وسیله آنان سامان می یافت.
در کنار و به موازات این گروهها ، هفت طبقهٔ ممتاز دیگر هم شکل گرفته و هدایت می شدند. سازمان کارکنان یا مستخدمان دولتی (دبیران) توسط هفت دبیر دولتی که وزیری یا سردبیری بر عملکرد آنان نظارت می کرد وظایف خود را که در قوانین ساسانی پیش بینی شده را به صحت و دقت انجام می دادند.
سپاه ساسانی به وسیله فرماندهی انجام وظیفه می کرد و رسته سواره نظام توسط افرادی که بعدها کپی از آنها در اروپا شوالیههای تاریخ معاصر اروپا را تداعی می کردند همراه با فیل سوارانی که امور دفاعی را مشترکاً انجام می دادند، هدایت می شد. گارد جاویدان (سپاهیان بیمرگ) همانند زمان هخامنشیان، بنای شهرها و اماکن دولتی زیر نظر عوامل حکومتی و با نظارت شخص پادشاه صورت می گرفت.
دولت و حاکمیت به وسیلهٔ سیستمی با یکدیگر در همکاری تنگاتنگ بودند و بعدها به تقلید از امپراطوری ساسانی این نمونه الگوی روم شرقی (بیزانس) گشت . دولت ساسانی در واقع امپراطوری سازمان یافته و مستمری بود که نزدیک به ۶۰۰ سال بر بیشتر نقاط دنیا با قدرت حکومت کرد و همهٔ موفقیتش ناشی از این سیستم بسیار پیشرفته و دقیقی بود که در این امپراطوری جریان داشت که بعدها الگوی ساختار نظام حکومتی غربیها گشت.
اشتراک در:
پستها (Atom)