آیا تاریخ در حال تکرار شدن است و طوفان نوح دوباره در راه است؟ احتمالا تنها جایی که دوباره باقی‌ میماند ، ایران بزرگ است.

یکبار زمین دچار آبگرفتگی شدید شد که به طوفان نوح معروف است. در حال حاضر دو سوم سطح زمین را دریا‌ها و اقیانوس‌ها پوشانده اند و تنها کمتر از یک سوم زمین قابل سکونت به صورت امروزی است. محققان میگویند بر اثر حماقت‌های بشرغربی  جو زمین دچار تغییراتی شده است که بالانس آب و هوایی را در آن بهم زده و نتیجتاً باعث بروز طوفان‌ها و جاری شدن سیل در اکثر نقاط دنیا شده است.
اسپوتینک مینویسد:
تا سال ۲۰۵۰ میلادی بسیاری از شهرها از صفحه زمین پاک خواهند شد.

تا سال ۲۰۵۰ میلادی در جهان ممکن است ۱۵۰ میلیون «مهاجر اقلیمی» ظاهر شوند: متخصصان پیش بینی می کنند که تا آن تاریخ، بسیاری از شهرها از صفحه زمین پاک خواهند شد.

فرایند گرم شدن اقلیم ببه تأثیر گذاری بر اقیانوس جهانی ادامه می دهد. افزایش سطح آن مشروط به گرم شدن هواست: افزایش حجم آب به حساب گرم شدن آن. بعلاوه این نکته باعث آب شدن یخ‌ها می شود. پوشش یخی کوههای یخ در سراسر جهان کاهش یافته است و طی چند سال اخیر تسریع کم شدن سپرهای یخی در گرینلند و غرب قطب جنوب مشاهده شده است.

هشت سال پیش، گروه بین الدول کارشناسان در امور گرم شدن اقلیم، گزارشی منتشر کرد که در آن پیش بینی شده بود که حداکثر افزایش سطح آبها تا پایان قرن جاری — ۵۸ سانتیمتر خواهد بود. در حال حاضر این داده‌ها باید مورد بازنگری قرار بگیرند. متخصصان نهاد ملی اقیانوس شناسی و پژوهش های آتمسفر آمریکا (نوع) معلوم کردند که افزایش سطح آبهای اقیانوس ۲۵ درصد سریعتر از آنچه فرض می شد رخ می دهد.

اکنون تغییرات در فرایند سیستم آب و هوایی مشاهده می شود. منظور رشد شدید تأثیر گلخانه‌ای در جو و دمای زیاده از حد بالای سطح اقیانوس جهانی است. هر روز رکوردهای دما به روز می شود: ماه ژوئن سال ۲۰۱۵ میلادی گرم‌ترین ماه درتاریخ نظارت‌ها بر زمین بود. چنین نتیجه گیری در همان ماه ژوئن یکسال پیش انجام شد. اکنون در هر بخش قطب شمال و در هر فصل مساحت یخ بمراتب کمتر از ده‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ میلادی است.

جمعبندی تمام داده ها به متخصصان کمک می کند پیش بینی کنند که تا سال ۲۰۵۰ میلادی افزایش سطح آب اقیانوس جهانی به ۵ متر خواهد رسید. ناتالیا ریازانوا، رئیس آزمایشگاه اکولوژی زمین انستیتوی دولتی روابط بین الملل مسکو در صحبتی با آژانس « اخبار» توضیح داد که در نتیجه این تغییر « تعداد زیادی از اراضی که بخش اعظم ساکنان زمین در آنجا ساکن هستند زیر آب خواهد رفت». نقاط خطر — شمال کانادا، شرق آمریکا، سواحل آمریکای لاتین و استرالیا و شمال اروپا، جزیره‌ بریتانیا، هلند و مناطق بسیار دیگر — از باهام گرفته تا بنگلادش. همین سرنوشت در انتظار تمام شهرهای ساحلی و حتی بزرگترین شهرهای اروپایی است. بدین ترتیب پس از نیم قرن ممکن است ۱۵۰ میلیون « فراری اقلیمی» ظاهر شوند.