گاهی غم آنچنان تاخته که نه تنها قلم و زبان و اندیشه را منجمد و خشک و بی خاصیت و ناکارآمد ساخته، بلکه موجب نفوذ غیرقابل کنترل اینمطلب نیز گشته که: اصولا دیگر چه حاصل از گفتار و نوشتار و بر روی کاغذ آوردن افکار. گاهی غم آنچنان عظیم است که بجز او چیز دیگری عزیز نیست. آدمی دلش نمیخواهد جز غمگین بودن و غم خوردن کار دیگری انجام دهد.
همان حسی که شاید کسی که به آخر دنیا رسیده دارد. با این عذر بدتر از گناه، بگذاردن لینک چندین مقاله که پیش از این در باره خانم مریم میرزاخانی در این دفتر بازتاب یافت، بعنوان یادآوری خاطرات ایشان بسنده کرده و همچنان با غم از دست دادن ایشان دست به دامان زمان می‌شوم.
انتخاب خانم مریم میرزاخانی ریاضیدان کشورمان به عضویت آکادمی ملی علوم آمریکا
دانشمند ریاضیدان ایران، مریم میرزاخانی ، باره دیگر جایزه جهانی را از آن خود کرد
مریم میرزاخانی دانشمند کشورمان تاریخ ساز شد
مریم میرزاخانی دانشمند ایرانی و استاد دانشگاه استنفورد آمریکا
یک لشگر ۱۰۰ هزار نفری آخوند به اندازه ناخن گرفته یک زن ایرانی نیستند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر