که جلوه میکند از هر سری بسودائی

شکفته ام بتماشای چشم شهلائی
که جز بچشم دلش نشکفد تماشائی

جمال پردگی جاودانه ننماید
مگر به آینه پاکان سینه سینائی

رواق چشم که یک انعکاس او آفاق
محیط نه فلکش زورقی بدریائی

دلی که غرق شود در شکوه این دریا
بچشم باز رود در شگفت رؤیائی

بقدر خواستنم نیست تاب سوختنم
به اسم عاشقم و اسم بی مسمائی

سواد زلف تو و سر جاودانه تست
که جلوه میکند از هر سری بسودائی

بخاکپای تو ای سرو برکشیده من
که سر فرود نیاورده ام بدنیائی

بزیر سایه سروم بخاک بسپارید
که سرسپارده بودم بسرو بالائی

صدای حافظ شیراز بشنوی که رسید
بشهر شیفتگان شهریار شیدائی.

شهریار