در هیچ کجای دنیا مردم دنبال این نبوده و نیستند که صبح و ظهر و شب چی‌ بخوریم، و هنوز سفره ناهار جمع نشده به فکر سر و سور و سات شب باشند. این دربند شکم بودن، و لمیدن ارثی بازمانده از اشرافیت ایرانی‌ است که هنوز پابرجاست.