بزرگی در معامله‌ای كه با دیگری داشت، برای مبلغی كم، چانه‌زنی از حد درگذرانید. او را منع كردند كه این مقدار ناچیز بدین چانه‌زنی نمی‌ارزد. گفت: چرا من مقداری از مال خود ترك كنم كه مرا یك روز و یك هفته و یك ماه و یك سال و همه عمر بس باشد؟ گفتند: چگونه؟
گفت: اگر به نمك دهم، یك روز بس باشد،
اگر به حمام روم، یك هفته،
اگر به حجامت دهم، یك ماه،
اگر به جاروب دهم، یك سال،
اگر به میخی دهم و در دیوار زنم، همه عمر بس باشد!
پس نعمتی كه چندین مصلحت من بدان منوط باشد، چرا بگذارم با كوتاهی از دست من برود؟!
عبید زاكانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر