جنونی کو که آتش در دل پرشورم اندازد ..... زعقل مصلحت بین صد بیابان دورم اندازد. صائب

زمان حادثه رویید با نشانه ی دیگر
چنین زمانه چه سخت است
تا زمانه ی دیگر
هزارخنجرکاری به انحنای دلم 
آه
مخوان،ترانه مخوان،
باش تا ترانه ی دیگر
بهانه بود مرا شرکت قیام گذشته
عطش عطش تو بمان گرم،
تا بهانه ی دیگر
همیشه قلب مرا زخم،زخم کهنه کاری
همیشه دست تورا
تیغ فاتحانه ی دیگر
سکوت دردل این آشیانه ی ممتد وای
کجاست منزل امنی ،
کجاست خانه ی دیگر
خروش جوشش دریاچه 
درکرانه ی من بین
که این ترانه نبوده است 
در کرانه ی دیگر
جوانه سبزنبوده است 
درگذشته ی این باغ
بمان توسبزی این باغ،
تا جوانه ی دیگر!
زمان حادثه خوش آمدی،
سلام برویت
که شب نشسته به خنجر 
درآستانه ی دیگر
بجان دوست از این تازیانه باک ندارم
که زخم جان مرا هست 
تازیانه ی دیگر


کجاست سرخی فریادهای بابک خرم
کجاست کاوه ی آزاده ی زمانه ی دیگر

زنده یاد خسرو گلسرخی