وای به روزی که بگندد نمک

در کشور ژاپن سه نفر روز پنجشنبه ۲۹ مارس به دار آویخته شدند. این افراد به جرم قتل محکوم به اعدام شدند.

و این در حالی‌ است که آخرین بار حکم اعدام در سال ۲۰۱۰ در مورد دو نفر اجرا شد. یک مرد ۵۹ ساله که با آتش کشیدن یک جواهر فروشی باعث کشته شدن ۶ نفر شد، و دیگری مردی ۳۳ ساله به جرم کشتنِ ۲ نفر و زخمی کردنِ ۲ نفر دیگر به اعدام محکوم شد.

وزیر قوهٔ قضایی ژاپن در گفتگویی با روزنامه گاردین، گفت که ۱۳۲ نفر دیگر نیز به اعدام محکوم شده‌اند و پروندهٔ آنها در جریان است.

البته مقامات ژاپنی، در حال حاضر بشدت در حال مذاکره و بحث در باره ی قانون اعدام هستند.

من نمیدونم فلسفه اعدام را چگونه تعریف میکنند، ولی‌ اگر اعدام برای این است که درس عبرتی برای جامعه و دیگر خلافکارها باشد، تجربه اجتماعی و علم جامعه شناسی‌ میگه که این کار نه تنها باعث به وجود آمدن درس عبرت نمی‌شود بلکه بر عکس یکی‌ از عوامل ایجاد خشونتِ افسار گسیخته و کنترل نشده در جامعه نیز هم همین مقولهٔ اعدام است. و این رو اگر آخونده عقب مونده نداند، جای تعجب نیست، ولی‌ ژاپنی‌ها که بعد از زلزلهٔ ۹ ریشتری آنچنان فرهنگ متمدن انسانی‌ را در چشم دنیا به نمایش گذشتند، دیگر چرا؟
در ضمن، کشور ژاپن به این معروف است که مردمی بسیار حساس، با آبرو و شریف دارد که با کوچکترین بی‌ آبرویی و ننگی که در زندگی‌ اجتمایشان پیش آید دست به خودکشی‌ میزنند، یعنی‌ مرگ را شریف می‌دانند و در انتخاب بین مرگ و زندگی‌ حقارت بار، مرگ را ترجیح میدهند.

سوال اینجاست که اگر مرگ شریف است پس چگونه است که انسان‌های خلاف کار و نادرست را به جای مجازات کردن به این افتخار نائل میکنند؟


من که سر در نیاوردم.