۸.۴.۹۶

جهانِ عبوس را بقواره همت خود بریدن ست


رها شدن بر گرده باد است و
با بی‌ثباتی سیماب وار هوا برآمدن
به اعتماد استقامت بال‌های خویش
وگرنه مسئله‌ای نیست
پرنده نو پرواز
بر آسمانِ بلند
سرانجام
پر باز می کند
جهانِ عبوس را بقواره همت خود بریدنست
آزادگی را بشهامت آزمودن است و
رهایی را اقبال کردن
حتی اگر زندان
پناهِ ایمنِ آشیانه است
وگرم جای بیخیالی سینهِ مادر
حتی اگر زندان
بالشِ گرمیست
از بافتهِ عنکبوت و تارک پیله
رهایی را شایسته بودنست
حتی اگر رهایی
دام باشد
و قرقی 
ست
یا معبرِ پر دردِ پیکانی از کمانی
وگرنه مسئله‌ای نیست
پرنده نو پرواز
برآسمانِ بلند
سرانجام
پر باز میکند.













هیچ نظری موجود نیست: