بگزارش روزنامه لبنانی الخبار، جورسال تاکین، معاون رئیس حزب جمهوری خلق ترکیه، مطرح ترین حزب مخالف با حزب عدالت و توسعه، پیش بینی کرد که به زودی احمد داوود اوغلو، وزیر امور خارجه ترکیه از سمتش برکنار شود. وی گفت که رجب طیب اردوغان، نخست وزیر کشور برای فرار از انتقادها مجبور بکنار گذاشتن او خواهد شد.
داوود اوغلو مدتی است که مورد هجوم شدید احزاب متعدد مخالف حکومت و تحلیلگران سیاسی منتقد قرار گرفته است. آنها اوغلو را مسئول شکست های سیاسی منطقه ای ترکیه بویژه در امور سوریه میدانند و میگویند که وی تنها کسی است که سیاست خارجی ترکیه را طرح ریزی میکند و آنرا به نخست وزیر می قبولاند. بسیاری از آنها همچنین سیاست های اوغلو در لیبی را نمونه بارز شکست سیاست خارجی ترکیه میدانند و میگویند که درحالی که نخست وزیر بشدت هرگونه دخالت ناتو و غرب در امور داخلی لیبی را رد می کرد اما به فاصله یک هفته از مواضع خود عقب نشست چرا که هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه ترکیه در تماس تلفنی خود با داوود اوغلو وی را قانع کرده بود که آنکارا باید در کنار امریکا در مورد لیبی بایستد چرا که بدین ترتیب مصالح بزرگی نصیب ترکیه و حزب عدالت و توسعه خواهد شد!!!! آنها میگویند که همین مکالمه بر سیاست ترکیه در قبال سوریه نیز اثر گذاشت. چرا که پس از این مکالمه بود که آنکارا با عجله بفکر برپایی اردوگاه پناهندگان برای پناهندگان سوری افتاد درحالیکه هنوز هیچ شهروند سوری ای به ترکیه نیامده بود!!!
آنها مهمترین حرکت شوک آور دولت عردوغان را میزبانی از نخستین کنفرانس تروریست‌هایی که در سوریه غیر نظامیان را کشتار میکنند در شهر آنتالیا در ابتدای حمله نظامی، تروریستی غربیها به سوریه می دانند و میگویند از اینجا بود که آنکارا در کنار دوحه و ریاض در خط مقدم درگیری با پرونده سوریه قرار گرفت. درحالیکه اکنون کاملا روشن شده است که قطری‌ها و عربستانی‌ها بروشنی به داوود اوغلو دروغ گفتند و او نیز خیلی ساده دروغ آنها را پذیرفت. آنها همان ابتدا سقوط اسد را خیلی زود محاسبه کردند و گفتند که نظام وی بزودی سقوط خواهد کرد. داوود اوغلو در قبولاندن این دروغ به دیگران تلاش بسیاری کرد بگونه‌ای که شرط بسته بود که بشار اسد ظرف سه ماه سقوط خواهد کرد. وی این پیش بینی را با قبول تروریست‌های غربی نیز مطرح کرده بود بدون اینکه توجه داشته باشد همه آنها با پایتخت‌های غربی در تماس هستند و خط و مشی خود را از آنها میگیرند و تلاش غربیها نیز بر این است که ترکیه را درگیر پرونده سوریه کنند.
به اعتقاد منتقدان حزب عدالت و توسعه از جمله حزب جمهوری خلق، عربستان و قطر نقشی اساسی در درگیر ساختن ترکیه در پرونده سوریه داشتند، بویژه پس از کمک‌های مالی کلانی که عربستان و قطر با چراغ سبز امریکا به ترکیه کردند تا آنکارا در خط مقدم جنگ با دمشق قرار بگیرد. آنها می خواستند با بهره برداری از جایگاه ویژه ترکیه که مرز طولانی با سوریه دارد بیشترین سود را علیه نظام اسد ببرند. با همین دیدگاه بود که ترکیه را مجبور کردند که به اشکال مختلف سلاح به دست تروریست‌ها برساند و در وارد کردن افراد مسلح بخاک سوریه تسهیلات قائل شود.
ترکیه درحالی وارد جنگ با سوریه شد که روابط استراتژیک بسیار تنگاتنگی با دمشق داشت اما تحت همین القا بسرعت سیاست خود را تغییر داد و به دشمن نخست دمشق و نظام علوی حاکم بر آن تبدیل شد درحالیکه فراموش کرد در ترکیه حداقل ۲۰ میلیون علوی زندگی میکنند. اینهمه درحالیست که ترکیه علاوه بر فشارهای امنیتی و سیاسی و حتی قومی و مذهبی ناشی از تحولات جاری در سوریه فشارهای کردی را نیز متحمل شده است. برای همین است که جمیل شیشک، رئیس مجله ترکیه می گوید: «دیگران ما را در موضوع سوریه با هوا باد کردند ولی در نهایت تنها رهایمان کردند.»
برغم اینکه اوغلو با اظهارات رئیس مجلس ترکیه موافق است و به نوعی حرف وی را در رسانه‌های داخلی ترکیه تایید کرده اما همچنان به رویکرد خصمانه خود در برابر سوریه ادامه میدهد اگرچه میبیند که مواضع پایتخت‌های غربی در برابر سوریه نیز نسبتا تعدیل یافته است. بویژه پس از آنکه قطر و عربستان دریافتند که ترکیه دروغ آنها را فهمیده و از آن فاصله گرفته اند. به گفته منابع نزدیک بدولت ترکیه و حزب عدالت و توسعه تماس‌های تلفنی شیخ حمد بن خلیفه آل ثانی، امیر قطر و ملک عبدالله، پادشاه عربستان با رجب طیب عردوغان بسیار کاهش یافته اما با اینحال داوود اوغلو همچنان نمیخواهد که از مواضع خصمانه خود کوتاه بیاید چرا که خود را همچنان بحق میداند و معتقد است که برغم وجود انتقادهای بسیار راه صحیح را پیش گرفته است. بگفته این منابع همه اطلاعات عردوغان و داوود اوغلو از رسانه‌های الجزیره و العربیه و احیانا گزارش‌های دستگاه‌های امنیتی امریکا است درحالیکه خود اطلاعات دقیق و دست اولی از آنچه در درون سوریه میگذرد، ندارند. مثلا هنگامی که عردوغان قصد داشت نخستین بیانیه خود درباره سوریه را قرائت کند، این بیانیه توسط وزارت امور خارجه ترکیه تهیه شده بود، در آن بیانیه وی به کلمه "الشبیحه" برخورد که گمان کرد همان نیروهای رسمی سازمان امنیت سوریه هستند برای همین به استناد آن به آنان بشدت تاخت و فحاشی کرده و بیل و میل به مادرشان حواله نمود! درحالیکه بعدا فهمید که "الشبیحه" نیروهای رسمی سازمان امنیت سوریه نیستند و تروریست‌های وابسته به سازمان اطلاعاتی ترکی هستند. این مساله باعث ایجاد کدورت میان وی با داوود اوغلو شد.
منابع آگاه در درون دولت ترکیه میگویند که عردوغان بفکر کنار گذاشتن داوود اوغلو افتاده است اما مساله‌ای که با آن مواجه است اینستکه وی تسلط بسیاری بر کادر نزدیک به عردوغان دارد. اکنون عردوغان فهمیده است که بیش از این نمیتواند در اوضاع سوریه خود را درگیر کند ولی داوود اوغلو همچنان بر مواضع ضد سوری خود پافشاری میکند. اوغلو تلاش دارد که آموزه‌های آکادمیک!! :) خود را برای سیاست خارجی آینده ترکیه تعریف کند درحالیکه در عالم واقع بنظر میرسد حقیقت چیز دیگری باشد.
پیش از این برخی از کارشناسان احتمال میدادند که در صورتیکه در تابستان ۲۰۱۴ عردوغان رئیس جمهوری ترکیه شود، داوود اوغلو نخست وزیر وی خواهد شد اما درحال حاضر بنظر میرسد که وضعیت شکرابی که میان ایندو پیش آمده احتمال تحقق این سناریو را کمرنگ کرده است. امریکاییها در توصیف اوغلو میگویند که وی کسینجر خاورمیانه!(: است با این تفاوت که میخواهد لباس قرمز با آبی عثمانیها را بتن کند.
داوود اوغلو مدتی است که مورد هجوم شدید احزاب متعدد مخالف حکومت و تحلیلگران سیاسی منتقد قرار گرفته است. آنها اوغلو را مسئول شکست های سیاسی منطقه ای ترکیه بویژه در امور سوریه میدانند و میگویند که وی تنها کسی است که سیاست خارجی ترکیه را طرح ریزی میکند و آنرا به نخست وزیر می قبولاند. بسیاری از آنها همچنین سیاست های اوغلو در لیبی را نمونه بارز شکست سیاست خارجی ترکیه میدانند و میگویند که درحالی که نخست وزیر بشدت هرگونه دخالت ناتو و غرب در امور داخلی لیبی را رد می کرد اما به فاصله یک هفته از مواضع خود عقب نشست چرا که هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه ترکیه در تماس تلفنی خود با داوود اوغلو وی را قانع کرده بود که آنکارا باید در کنار امریکا در مورد لیبی بایستد چرا که بدین ترتیب مصالح بزرگی نصیب ترکیه و حزب عدالت و توسعه خواهد شد!!!! آنها میگویند که همین مکالمه بر سیاست ترکیه در قبال سوریه نیز اثر گذاشت. چرا که پس از این مکالمه بود که آنکارا با عجله بفکر برپایی اردوگاه پناهندگان برای پناهندگان سوری افتاد درحالیکه هنوز هیچ شهروند سوری ای به ترکیه نیامده بود!!!
آنها مهمترین حرکت شوک آور دولت عردوغان را میزبانی از نخستین کنفرانس تروریست‌هایی که در سوریه غیر نظامیان را کشتار میکنند در شهر آنتالیا در ابتدای حمله نظامی، تروریستی غربیها به سوریه می دانند و میگویند از اینجا بود که آنکارا در کنار دوحه و ریاض در خط مقدم درگیری با پرونده سوریه قرار گرفت. درحالیکه اکنون کاملا روشن شده است که قطری‌ها و عربستانی‌ها بروشنی به داوود اوغلو دروغ گفتند و او نیز خیلی ساده دروغ آنها را پذیرفت. آنها همان ابتدا سقوط اسد را خیلی زود محاسبه کردند و گفتند که نظام وی بزودی سقوط خواهد کرد. داوود اوغلو در قبولاندن این دروغ به دیگران تلاش بسیاری کرد بگونه‌ای که شرط بسته بود که بشار اسد ظرف سه ماه سقوط خواهد کرد. وی این پیش بینی را با قبول تروریست‌های غربی نیز مطرح کرده بود بدون اینکه توجه داشته باشد همه آنها با پایتخت‌های غربی در تماس هستند و خط و مشی خود را از آنها میگیرند و تلاش غربیها نیز بر این است که ترکیه را درگیر پرونده سوریه کنند.
به اعتقاد منتقدان حزب عدالت و توسعه از جمله حزب جمهوری خلق، عربستان و قطر نقشی اساسی در درگیر ساختن ترکیه در پرونده سوریه داشتند، بویژه پس از کمک‌های مالی کلانی که عربستان و قطر با چراغ سبز امریکا به ترکیه کردند تا آنکارا در خط مقدم جنگ با دمشق قرار بگیرد. آنها می خواستند با بهره برداری از جایگاه ویژه ترکیه که مرز طولانی با سوریه دارد بیشترین سود را علیه نظام اسد ببرند. با همین دیدگاه بود که ترکیه را مجبور کردند که به اشکال مختلف سلاح به دست تروریست‌ها برساند و در وارد کردن افراد مسلح بخاک سوریه تسهیلات قائل شود.
ترکیه درحالی وارد جنگ با سوریه شد که روابط استراتژیک بسیار تنگاتنگی با دمشق داشت اما تحت همین القا بسرعت سیاست خود را تغییر داد و به دشمن نخست دمشق و نظام علوی حاکم بر آن تبدیل شد درحالیکه فراموش کرد در ترکیه حداقل ۲۰ میلیون علوی زندگی میکنند. اینهمه درحالیست که ترکیه علاوه بر فشارهای امنیتی و سیاسی و حتی قومی و مذهبی ناشی از تحولات جاری در سوریه فشارهای کردی را نیز متحمل شده است. برای همین است که جمیل شیشک، رئیس مجله ترکیه می گوید: «دیگران ما را در موضوع سوریه با هوا باد کردند ولی در نهایت تنها رهایمان کردند.»
برغم اینکه اوغلو با اظهارات رئیس مجلس ترکیه موافق است و به نوعی حرف وی را در رسانه‌های داخلی ترکیه تایید کرده اما همچنان به رویکرد خصمانه خود در برابر سوریه ادامه میدهد اگرچه میبیند که مواضع پایتخت‌های غربی در برابر سوریه نیز نسبتا تعدیل یافته است. بویژه پس از آنکه قطر و عربستان دریافتند که ترکیه دروغ آنها را فهمیده و از آن فاصله گرفته اند. به گفته منابع نزدیک بدولت ترکیه و حزب عدالت و توسعه تماس‌های تلفنی شیخ حمد بن خلیفه آل ثانی، امیر قطر و ملک عبدالله، پادشاه عربستان با رجب طیب عردوغان بسیار کاهش یافته اما با اینحال داوود اوغلو همچنان نمیخواهد که از مواضع خصمانه خود کوتاه بیاید چرا که خود را همچنان بحق میداند و معتقد است که برغم وجود انتقادهای بسیار راه صحیح را پیش گرفته است. بگفته این منابع همه اطلاعات عردوغان و داوود اوغلو از رسانه‌های الجزیره و العربیه و احیانا گزارش‌های دستگاه‌های امنیتی امریکا است درحالیکه خود اطلاعات دقیق و دست اولی از آنچه در درون سوریه میگذرد، ندارند. مثلا هنگامی که عردوغان قصد داشت نخستین بیانیه خود درباره سوریه را قرائت کند، این بیانیه توسط وزارت امور خارجه ترکیه تهیه شده بود، در آن بیانیه وی به کلمه "الشبیحه" برخورد که گمان کرد همان نیروهای رسمی سازمان امنیت سوریه هستند برای همین به استناد آن به آنان بشدت تاخت و فحاشی کرده و بیل و میل به مادرشان حواله نمود! درحالیکه بعدا فهمید که "الشبیحه" نیروهای رسمی سازمان امنیت سوریه نیستند و تروریست‌های وابسته به سازمان اطلاعاتی ترکی هستند. این مساله باعث ایجاد کدورت میان وی با داوود اوغلو شد.
منابع آگاه در درون دولت ترکیه میگویند که عردوغان بفکر کنار گذاشتن داوود اوغلو افتاده است اما مساله‌ای که با آن مواجه است اینستکه وی تسلط بسیاری بر کادر نزدیک به عردوغان دارد. اکنون عردوغان فهمیده است که بیش از این نمیتواند در اوضاع سوریه خود را درگیر کند ولی داوود اوغلو همچنان بر مواضع ضد سوری خود پافشاری میکند. اوغلو تلاش دارد که آموزه‌های آکادمیک!! :) خود را برای سیاست خارجی آینده ترکیه تعریف کند درحالیکه در عالم واقع بنظر میرسد حقیقت چیز دیگری باشد.
پیش از این برخی از کارشناسان احتمال میدادند که در صورتیکه در تابستان ۲۰۱۴ عردوغان رئیس جمهوری ترکیه شود، داوود اوغلو نخست وزیر وی خواهد شد اما درحال حاضر بنظر میرسد که وضعیت شکرابی که میان ایندو پیش آمده احتمال تحقق این سناریو را کمرنگ کرده است. امریکاییها در توصیف اوغلو میگویند که وی کسینجر خاورمیانه!(: است با این تفاوت که میخواهد لباس قرمز با آبی عثمانیها را بتن کند.
