در اینزمان که گردابی وحشتزا از انتهای آسیا یعنی کره و چین آغاز شده و بترتیب شهر‌ها را درنوردیده و اینک از اکوادور میرود که به انتهای آمریکای جنوبی یعنی برزیل برسد
در زمانیکه زمین از غصه درحال مردنست
در زمان هابیلها و قابیلها
در زمانیکه آدمی گرگ آدمیست
بجز حکمت پارسی، کجای اینشب تیره بیاویزیم، قبای ژنده خود را؟
بنی آدم اعضای یکدیگرند
که درآفرینش زیک گوهرند.
چه آغازی چه انجامی
چه باید بود و باید شد
دراین گرداب وحشتزا
چه امیدی چه پیغامی
کدامین قصه شیرین برای کودک فردا
زمین از غصه میمیرد گل از باد زمستانی
شعور شعر ناپیدا دراین مرداب انسانی
همه جا سایه وحشت همه جا چکمه قدرت
گلوی هر قناری را بریدند از سر نفرت
بجای شستن گلها بباغ سبزه انسانی
شکفته بوته آتش نشسته جغد ویرانی
چه آغازی چه انجامی چه باید بود و باید شد
در این گرداب وحشتزا
که میگوید که میگوید
جهانی اینچنین زیباست
جهانی اینچنین رسوا
کجا شایسته رویاست
چه آغازی چه انجامی چه امیدی چه پیغامی
سئوالی مانده بر لبها که میپرسم من از دنیا
به تکرار غم نیما کجای اینشب تیره
بیاویزم بیاویزم قبای ژنده خودرا
قبای ژنده خودرا.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر