چنین گفت زرتشت

 آنچه که میپنداری، می‌گویی و انجام میدهی‌، تبدیل به دوستان و دشمنانِ همیشگی‌ و جاودان تو میگردند. دوستان جدا نشدنی‌ و دشمنان رها نگشتنی و خلاصی نیافتنی.

چرا با وجود داشتنِ همه آنچه که روزگار می‌‌طلبد، همچنان احساس خوبی‌ نداری و سنگینی‌ همیشگی‌ غم با چهره و درونت همامیخته است، میپرسد آشفته ای.

چرا شادی‌ها عمری به طولانی کف امواج دریا دارند، میپرسد بینوایی.

و چرا‌هایی‌ از ایندست، میپرسد بشریت.

چون دوستان و دشمنانی که پروریده ای، از جنسی‌ که باید باشند، نیستند، پاسخ میدهد زرتشت.