آنی بود
درها وا شده بود
برگی نی، شاخی نی
باغ فنا پیدا شده بود
مرغان مکان خاموش
این خاموش، آن خاموش
خاموشی گویا شده بود
آن پهنه چه بود
با میشی، گرگی همپا شده بود
نقش صدا کمرنگ
نقش ندا کمرنگ
پرده مگر تا شده بود؟
من رفته
ما بی ما شده بود
زیبایی تنها شده بود
هر رودی، دریا
هر بودی، بودا شده بود.
سهراب سپهری
کاست قدیمی تصنیف‌های پریسا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر