هراس از بودن و حضور در مکانهای باز و یا آگورافوبیا (بازارهراسی یا گذرهراسی ) از زیرمجموعه ناراحتی‌های روانی و اختلال روحی و اضطراب و ترس است که بهراس و ترس فرد از حضور درمکانهایی باز و شلوغ مثل سینما، مراکز خرید، پایانه‌های حمل ونقل عمومی و فرودگاه‌ها و پل و... که امکان خروج فوری و آسان آنها وجود ندارد، گفته میشود.
ترس اغلب بعلت باز بودن و یا ازدحام زیاد محیط است. این نوع ترس معمولاً بااضطراب و غش کردن و یا از دست دادن کنترل در حضور جمع ، همراه است و نهایتا منجر به اجتناب فرد از حضور در این محلها میشود. گذرهراسی در TR DSM-IV بعنوان یک زیر مجموعه از اختلال وحشتزدگی تعریف شده است، بااینحال، گذرهراسی جدا از اختلال وحشتزدگی طبقه‌بندی شده است.
این اختلال با حملات پانیک و اختلال پانیک بیشترین همزمانی را دارد.
از هر ۱۰۰۰ تن حدوداً ۳۰ تن به این ترس گرفتار می‌شوند. ابتلاء به این نوع ترس در زنان بمیزان دو برابر مردان گزارش شده است. برخلاف اکثر ترسها که معمولا پایه آنها در کودکی ریخته میشود، معمولان افراد درابتدا یا اوایل دههٔ بیست زندگی خود دچار این ترس میگردند.
باید دانست که نخستین قدم در برخورد با آگورافوبیا، رد اختلال افسردگی است. ضمناً از آنجا که مهمترین فاکتور ابقاء کنندهٔ این بیماری اجتناب میباشد پس بهمین دلیل باید بیماران را با موقعیتی که از آن اجتناب می‌کنند، رویارو کرد. و بیمار نباید تا زمان فرونشستن اضطراب آن موقعیت را ترک کند. گفتنی است که در کتاب oxford داروی توصیه شده برای درمان آگورافوبیا در صورت شکست درمان شناختی رفتاری، داروی ایمی پرامین میباشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر