ای مرغ سحر چو این شب تار
بگذاشت ز سر سیاهکاری
وز نفحۀ روح بخش اسحار
رفت از سر خفتگان خماری
بگشود گره ز زلف زرتار
محبوبۀ نیلگون عماری
یزدان بکمال شد پدیدار
و اهریمن زشتخو حصاری
یادآر ز شمع مرده
یادآر
ای مونس یوسف اندرین بند
تعبیر عیان چو شد ترا خواب
دل پر ز شعف، لب از شکرخند
محسود عدو، به کام اصحاب
رفتی برِ یار و خویش و پیوند
آزادتر از نسیم و مهتاب،
زان کو همه شام با تو یکچند
در آرزوی وصال احباب
اختر به سحر شمرده
! یادآر
چون باغ شود دوباره خرّم
ای بلبل مستمند مسکین
وز سنبل و سوری و سپرغم
آفاق، نگار خانۀ چین
گل سرخ و به رخ عرق ز شبنم
تو داده ز کف زمام تمکین
ز آن نوگل پیشرس که در غم
ناداده به نار شوق تسکین
از سردی دی فسرده
!یاد آر
ای همره تیهِ پور عمران
بگذشت چو این سنین معدود
و آن شاهد نغز بزم عرفان
بنمود چو وعدِ خویش مشهود
وز مذبح زر چو شد به کیوان
هر صبح شمیم عنبر و عود
زان کو به گناهِ قوم نادان
در حسرت روی ارض موعود
بر بادیه جان سپرده
یاد آر
چون گشت ز نو زمانه آباد
ای کودک دورۀ طلائی!
وز طاعت بندگان خود شاد
بگرفت ز سر خدا ، خدائی
نه رسم ارم ، نه اسم شداد
گِل بست زبان ژاژخائی
زان کس که ز نوک تیغ جلاد
مأخوذ به جرم حق ستایی
تسنیم وصال خورده
یاد آر.
علی اکبر دهخدا،
دانشمند و شاعر، نویسنده و میهن پرست و نخبه ایران زمین و صاحب عظیمترین لغتنامه و واژهنام پارسی که بزرگترین وژه‌نامه دنیا نیز هست، و همچین نویسنده کتاب ارزشمند امثال و حکم پارسی، که بعد‌ها از روی لغتنامه دهخدا، لغتنامه انگلیسی و فرانسوی را نوشتند و امثال و حکم او را ترجمه کرده و به نام امثال و حکم انگلیسی و فرانسوی بخورد جهانیان دادند.
بعداز آنکه جهانگیرخان صور اصرافیل روزنامه نگار و نخبه و آزادی خواه ایرانی و دوست نزدیک دهخدا بوسیله نوکران ترک استبداد محمدعلیشاه قاجار نوکر انگلیس و فرانسه و طاعون ایران زمین، درباغشاه به شکل وحشیانه و بروش هولناک ترکی به دستور فرانسوی ها کشته شد. پس از آن شبی دهخدا دوست خود را در خواب میبیند که به وی میگوید:هیچ ازدوست افتادۀ خود یاد نکنی؟ دهخدا ازخواب میپرد و این شعر را در رثای دوست خود میسراید: " یادآر زشمع مرده یاد اّر"
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر