آنچه که هر شیعه باید در مورد امامان بداند:
۱- علی: امام اول. اولین انسانی که طول و عرض و ارتفاع داشت و حجمش به متر مکعب محاسبه می شد. اولین امام هندسی. ایشان به قدری مهیب و ترسناک بودند که هنگام خواستگاری از فاطمه تنها چیزی که همسر حضرت رسول زیر لبی به ایشان گفتند این بود:
بده بره! بده بره!
۲- حسن: خاتمی الائمه. ملاها هم از ایشان خوششان نمی آید چون جلوی دشمن کم آوردند. خلیفه‌ای که فهمید تقدس به تنهایی کافی نیست و زور هم لازم است.
۳- حسین: مبهوت الائمه. خورنده بزرگترین بیل تاریخ. به کوفه دعوت شد که خلافت را در دست بگیرد. بعد همانها که دعوتش کردند زدند کشتندش! قیافه‌اش موقعی که با لشگر دشمن روبرو شده حتما خیلی دیدنی بوده! آخرین جمله پیش از شهادت: سجااااد! کون گشاد کجایی که باباتو کشتن!
۴-سجاد: امام ملحوف (زیر پتو). اولین تمارض کننده تاریخ. خب حضرت پدر توی رودرواسی گیر کرده و میخواهد بمیرد، ما که گیر نکرده ایم.
۵- محمد. بسیار قر دهنده. گویا ایشان هم چون جدشان علی سنگین وزن بوده و وتر داشته اند. ظاهرا علوم را جر میداده اند.
۶-جعفر: بنیانگزار بدبختی ایران در قرن بیستم.از درآمد کلاس خصوصی ارتزاق میکرده‌اند. در کنارش یه آب باریکه‌ای هم از برده داری در می آورده اند.
۷- موسی. امیر انتظام الائمه. بیشترین دوران زندان در بین امامان. جالب اینکه دارای بیشترین تعداد فرزند در بین امامان نیز هستند. ظاهرا یا زندانها در آن زمان مختلط بوده، یا ملاقات شرعی محدودیت نداشته.
۸- رضا. طبیب الائمه. متخصص داخلی، ارتوپد، اطفال، یورولوژی، زنان و زایمان، گوش و حلق و بینی، پوست و بواسیر. مالاندن بیمار به بارگاه ایشان روزی دوبار پس از غذا متضمن درمان است.
۹- محمد تقی. امام شش ساله. در ویکیپدیا درباره ایشان آمده است: کی؟
از لقبشان (جواد) برداشت می‌شود که ظاهرا ایشان خیلی ضایع بوده‌اند.
۱۰- علی نقی: امام محبوب جوانان نسل دات کام. در ۸ سالگی به امامت رسید و دیگر از ایشان خبری نشد تا در ۴۰ سالگی که مردند.
۱۱- حسن عسکری: نینجا(ع). تمامی کارهای ایشان مخفی بوده و هیچ اطلاعی از هیچ کار ایشان در دست نیست. حتی اینکه آیا ایشان مستراح می رفته اند یا خیر.
۱۲- محمد بن الحسن. ال اس دی الائمه. ایشان توهمی بیش نیستند. حتی همسر و برادر حسن عسکری منکر وجود چنین شخصیتی بوده اند. اما شیعه بهتر از آنها میدانسته ظاهرا.
البته من بهیچ وجه قصد تمسخر این بزرگان رو نداشتم و ندارم. نعوظ بالله. فقط خواستم بگم که نباید آدم‌ها را بخاطر عقایدشان کشت یا زندانی کرد، اما می‌توان به آنها خندید.
سخنی با عزیزان مذهبی
- آتئیست‌ها از زمانی که دین بوجود آمده فحش خوردند، کافر و ملحد و غیره خطاب شدند، شکنجه شدند، اعدام و سوزانده شدند. حالا دنیا بالاخره به جایی رسیده که برخی از مردم دارند خارج از جعبه را نگاه میکنند. حالا چهارتا شوخی هم با یکی از مقدساتتان اگر شد، به قول برخی از دوستان انگلیسی زبانمان، تاف شت. دوهزار سال مذهبیون فحش دادند و کشتند و سوزاندند، حالا شما به جای آنها چند صباحی جنبه داشته باشید و کظم غیظ کنید و ببخشید، زیرا که در عفو لذتی هست که در انتقام نیست. تازه بهشت هم می‌روید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر