محمد بن مسلم گويد:
روزى خدمت امام باقر بودم كه يك جفت قمرى آمدند و روى ديوار نشسته طبق مرسوم خود بانگ مى كردند، و امام باقر ساعتى به آنها پاسخ مى گفت!
سپس آماده پريدن گشتند، و چون روى ديوار ديگرى پريدند، قمرى نر يكساعت بر قمرى ماده بانگ مى كرد،
سپس آماده پريدن شدند،
من عرض كردم : قربانت گردم ، داستان اين پرندگان چه بود؟
فرمود: اى پسر مسلم هر پرنده و چاپار و جاندارى را كه خدا آفريده است نسبت بما شنواتر و فرمانبردارتر از انسانست !! اين قمرى بماده خود بدگمان شده و او سوگند ياد كرده بود كه نكرده است! و گفته بود بداورى محمد بن على راضى هستى ؟! پس هر دو بداورى من راضى گشته و من بقمرى نر گفتم : كه نسبت بماده خود ستم كرده ئى او تصديقش كرد!! (اصول كافى جلد ۲ صفحه ۳۷۵ روايت)
وام گرفته از سایت مسیح.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر