در زیر چهل و هفتمین بخش از سلسله نوشته‌های جدید سرکیس نعوم ، نویسنده و روزنامه نگار لبنانی را که ماحصل سفر هر ساله وی به امریکا است، را می خوانید:
دیپلمات فعال در کاخ سفید که امور مبارزه با تروریسم را پیگیری می کند و به رابطه آن با سوریه و قضایای منطقه‌ای می پردازد، درباره آن چه در سوریه می گذرد، گفت: «آن چه در سوریه می گذرد تا لبنان و اردن و عراق گسترش خواهد یافت. مصر به لرزه در خواهد آمد، عربستان و منطقه، همه اش. حزب الله لبنان درگیر سوریه است و اسلام گرایان سنی لبنانی نیز در آن جا درگیر هستند. بشار اسد پیروز نخواهد شد. امریکا این اجازه را نخواهد داد، دیگر سوری‌ها نیز همین طور. اما خون‌های بیشتری ریخته خواهد شد. کشور علوی‌ها در سوریه مثل کشور مارونستان مسیحی هایی است که در لبنان در خلال جنگ‌های ۱۹۷۵ تا ۱۹۹۰ در لبنان بر پا شد، آن هم موقتی خواهد بود.»
پرسیدم بر سر کشورهای دیگر چه خواهد آمد؟ گفت: «گفته می شود که سودان شمالی به ۵ کشور تقسیم خواهد شد. تا حالا که نشده است. یک تجزیه در آن شد و کشوری در جنوب به وجود آمد. ملت سودان نشان دادند که بیش از همه می توانند بر روی آتشفشان بازی کنند بدون این که درون آن بیفتند. حق را بگوییم آن چه اکنون در سوریه رخ می دهد نباید فقط به حساب امریکا نوشته شود، ترکیه هم در آن شریک است. جنگ سنی – شیعی طول خواهد کشید. در نهایت اکثریت در دو جهان عربی و اسلامی برنده خواهد شد و شیعه لبنان اقلیت باقی خواهند ماند. شاید هم به آنها خودمختاری در چارچوب سوریه بزرگ داده شود. اقلیم کردستان در سوریه همانند همان چیزی که در عراق به وجود آمده است در سوریه نیز به وجود خواهد آمد. امریکا تا آخر از اسرائیل دفاع خواهد کرد و از منابع نفت پشتیبانی خواهد کرد، و همه را تنها رها خواهد کرد تا برای مدتی طولانی با هم بجنگند تا این که قدرتشان تحلیل رود و خودشان خسته شوند. مصر در ناآرامی باقی می ماند اما پابرجا خواهد ماند. حکومت اردن در معرض تهدید است. پادشاه ضعیف و حکومت فاسد است. اردنی‌های کرانه باختری او را دوست ندارند. شمال در سوریه در اختیار جبهه النصره و هم پیمانانش باقی خواهد ماند. جنوب و مرکز نیز در اختیار اسلام گرایان معتدل مثل گردان‌های الفاروق و ادریس و غیره باقی خواهد ماند. سوریه همچنان درگیر کشتار و آشوب به بهانه مبارزه با حکومت مرکزی باقی می ماند.»
وی که از نزدیک با پرونده عراق نیز درگیر است، در ادامه گفت: «تلاش می کنیم که به شیعیان عراقی بگوییم که تدابیر لازم برای تامین نیازهای هم وطنان سنی تان را که ماه‌ها است تظاهرات می کنند، اتخاذ کنید. مثلا فکری به حال سازمان پاکسازی حزب بعث کنید و آن دسته از زندانیانی که حکم قضایی علیهشان صادر نشده است را آزاد کنید. اگر این کار را نکنید خشم سنی‌ها بهانه‌ای به دست القاعده می دهد که تحرکی از خود نشان دهد و بسیاری از مردم را به سوی خود جذب کند. القاعده مجموعه‌ای است که هنوز در عراق حضور دارد و آماده است تا دوباره کنترل اوضاع را به دست گیرد و بر سنی‌های عراق اعمال نفوذ کند. آنها همچنین آمادگی دارند که به جای امریکا که اکنون از عراق عقب نشینی کرده است با شیعیان و حکومتشان بجنگند. هم زمان به سنی‌ها نیز می گوییم که باید با شیعیان به تفاهم برسید و وارد درگیری‌های خونین مذهبی نشوید. شاید ایجاد محدودیت دو دوره‌ای برای تصدی یک نخست وزیر در مقابل محدودیت ریاست مجلس دو دوره‌ای پیشنهاد مقبولی باشد.»
نظر دادم: «این پیشنهاد مرا به یاد لبنان می اندازد. نمونه لبنان به نظر من شکست خورده است و محلی برای اعتماد مجدد به آن وجود ندارد. وقتی در لبنان شکست خورده است چگونه می تواند در عراق موفق شود؟» جواب داد: «می دانیم که در لبنان شکست خورد و می دانیم که کار دموکراتیکی نیست. اما در وضعیت فعلی عراق باید حداقلی وجود داشته باشد تا موعد انتخابات فرا برسد.»
پرسیدم: چرا فدرالیسم در عراق اجرا نمی شود و تا این اندازه با آن مخالفت می شود؟ گفت: «امکان انجام آن بسیار بالا است اما مساله‌ای وجود دارد؛ آن گاه مناطق نفت خیز فقط به فکر خودشان خواهند بود و محلی به دیگر برادرانشان در دیگر مناطق غیر نفت خیز نخواهند کرد.» نظر دادم: در آن موقع دیگر کشور عراقی وجود نخواهد داشت. جواب داد: «کسانی که مالکی را وابسته به ایران می دانند، اشتباه می کنند، کسانی هم که ما را به دلیل همکاری با او ملامت می کنند نیز اشتباه می کنند، او عراقی است
منبع: دیپلماسی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر