هنگامی که آخوند ها و هم‌فکران آنها در حال تاسیس نهادهای جمهوری اسلامی و تنظیم قوانین آن بودند از اسامی نهادهای امروزین در دیگر نقاط دنیا استفاده کردند (مجلس، قوه‌ی مجریه، قوه‌ی قضاییه، هیات منصفه، سازمان بازرسی، شورا، قانون، حقوق) اما آنها را از معانی معمول‌شان تهی ساختند با این توجیه که دارند آنها را بومی یا اسلامی می‌کنند. از همین جهت نظام جمهوری اسلامی شبیه هیچ یک از نظام‌های معمول دنیا نیست؛ کاریکاتوری است از نظام‌های سیاسی موجود در هر جهت آن. تنها وجهی از نظام که بسیار شبیه به نظام‌های دیگر است سازمان یا ماشین سرکوب آن است که بسیار شبیه نظام‌های کمونیستی و فاشیستی است.
کاریکاتور دموکراسی و انتخابات:
دولت و مجلس در مجادلات سیاسی در داخل و خارج خود را نماینده‌ی مردم و برآمده از انتخابات معرفی می‌کنند. آنها خود بهتر از همه می‌دانند که منتخبان کاست نظامی-امنیتی از مجرای شورای نگهبان و منابع اختصاصی به نظامیان و امنیتی‌ها هستند. شورای نگهبان آنها را نامزد می‌کند و منابع عمومی اختصاصی شده برای تبلیغات سیاسی آنها صرف می‌شود. نام انتخاب برخی وفاداران برای دولت و مجلس را گذاشته‌اند انتخابات و نام همین انتخابات را بدون مولفه‌های دیگر گذاشته‌اند دموکراسی.
فکاهی ترین نهاد جمهوری اسلامی انتخابات است. نام بیعت با نامزدهای معرفی شده از سوی حکومت را گذاشته اند انتخابات. تازه در همان بیعت نیز در مراحل مختلف‌اش دستکاری می‌کنند.
کاریکاتور قوای سه گانه
در یک نظام دموکراتیک، رئیس دولت افرادی را به عنوان وزیر به مجلس معرفی می‌کند و نمایندگان مردم به او رای اعتماد می‌دهند یا نمی‌دهند. اما در کاریکاتور آن در جمهوری اسلامی ولی فقیه و دستگاه‌های امنیتی و نظامی ذیل وی در این فرایند دخالت می‌کنند. اگر دخالت وی هم اعلام شود رئیس پارلمان کاریکاتوری آن را تکذیب می‌کند (مثل تکذیب علی لاریجانی در باب رد جعفر توفیقی برای وزارت علوم، تحقیقات و فن آوری توسط خامنه‌ای از قول علی مطهری، تابناک ۱ آبان ۱۳۹۲)
کاریکاتور هیات منصفه
در جمهوری اسلامی اعضای هیات منصفه فقط برای یک موضوع آن هم اگر قوه‌ی قضاییه موردش را بپذیرد تعیین می‌شوند: شکایات مطبوعاتی. بسیاری از روزنامه نگاران و مدیران مسئول در پشت درهای بسته محاکمه شده‌اند اما روزنامه‌های خودی در ده سال گذشته و در روزنامه‌های دو جناح حکومتی در دهه‌ی هفتاد در دادگاهی با هیات منصفه محاکمه می‌شدند. اما این هیات فقط اسمش منصفه است چون گروهی منصوب (برای یک دوره‌ی معین) از معتمدان نظام و بیت رهبر هستند. هیات منصفه در همه جای دنیا به طور تصادفی از میان شهروندان انتخاب می‌شود تا عموم مردم داور برخی از جرائم قرار گیرند. اما جمهوری اسلامی نام چند تنی از معتمدانش را که در تنها یک نوع محاکمه (آن هم نه همه‌ی موارد مطبوعاتی) حضور دارند گذاشته است هیات منصفه.
کاریکاتور رسانه‌ها
نام دستگاه‌های تبلیعاتی در جمهوری اسلامی را گذاشته‌اند رسانه. تیم فوتبال دولت و حکومت با بستن پای دیگر رقبا همیشه برنده‌ی میدان فعالیت رسانه‌ای هستند. آنها که بخواهند رسانه باشند برایشان بمب می‌گذارند یا توقیفشان می‌کنند. دستگاه‌های تبلیغاتی جمهوری اسلامی بخش خبری دارند اما خبر نمی‌دهند (یک باره در اول یک بخش خبری ۲۰ دقیقه سخنرانی رهبر کشور را از رو می‌خوانند)؛ تفسیر و تحلیل خبر را ظاهرا دارند اما در این بخش‌ها به مخالفان نظام فحاشی می‌کنند (اخبار ۲۰:۳۰)؛ فیلم پخش می‌کنند اما فیلم‌های خارجی آنها تکه پاره‌ی فیلم اصلی و فیلم‌های داخلی بیانیه‌های سیاسی است مگر آن که فیلم آن چنان تهی از معنا یا آن چنان تکه و پاره شده باشد که دیگر تماشاگر از آن سر در نیاورد.
کاریکاتور رهبری
تنها کاری که خمینی و خامنه‌ای نکرده‌اند رهبری است. آنها در کار کشتن و سرکوب مخالفان داخلی و تنش و مداخله‌ی نظامی در منطقه بوده‌اند. در ذهن خود تنها به دنبال یک فعالیت خمینی و خامنه‌ای بگردید که معطوف به بهتر شدن زندگی مردم و ارتقای چشم انداز آینده‌ی آنها باشد. نمی‌توانید پیدا کنید. آنها در کار رسیدگی به زندگی مداحان، روحانیون، سپاهیان و ابواب جمعی دیوانسالاری خود بوده‌اند و سهم مردم عادی نیز ارعاب و کنترل و چماق (بدون هویج) بوده است.
کاریکاتور اداره‌ی کشور
طی دوره ۱۳۹۱-۱۳۸۴ ، بدهی بانکها به بانک مرکزی ۱۳/۶ برابر و بدهی بخش دولتی به بانک مرکزی ۲/۶ برابر گردیده که این امر در اثر عدم توازن مالی دولت و عدم کفایت منابع خزانه رخ داده است. نتیجه چنین رویکردی ۴/۴ برابر شدن پایه پولی و ۵/۰ برابر شدن نقدینگی در کشور بوده که ضمن تغذیه تورم ۴۰ درصدی کنونی و ایجاد بی ثباتی، از طریق ایجاد رشد منفی سرمایه گذاری و تولید امکان ایجاد فرصت شغلی لازم برای سیل عظیم جوانان جویای کار را از بین برده است.(پاسخ بانک مرکزی به بهمنی، تابناک، ۱ آبان ۱۳۹۲) رشد اقتصادی کشور در سال گذشته منفی ۵/۴ بوده است.
ایران در همه‌ی رتبه بندی‌های جهانی مثبت در پایین فهرست و در رتبه بندی‌های منفی در بالای فهرست است: در دولت الکترونیک، رتبه‌ی ۱۰۰ از میان ۱۹۰ کشور؛ بالاترین میزان اعدام در واحد جمعیت؛ بالا ترین تعداد معتاد در واحد جمعیت؛ در شفافیت ۱۴۶ ام در میان ۱۸۰ کشور؛ در تعداد روزنامه نگارن زندانی اول یا دوم؛ در آزادی مطبوعات رتبه ۱۶۶ در میان ۱۶۹ کشور؛ در آلوده کننده‌ها پنجمین؛ دارای بیشترین شهرهای با هوای آلوده در میان ده شهر آلوده دنیا؛ رتبه‌ی آخر در میان صد کشور از حیث حاکمیت قانون؛ رتبه‌ی قدرت سیاسی زنان ۱۲۸ در میان ۱۳۰ کشور؛ در تورم رتبه‌ی ۱۷۶ در میان ۱۸۱ کشور؛ دارای بیشترین خبرنگار در تبعید؛ رتبه‌ی اول فرار مغزها در میان ۶۱ کشور در حال توسعه؛ در وابستگی به مدیریت حرفه‌ای رتبه‌ی ۱۲۱ از ۱۳۹؛ از نظر مرگ ناشی از سوانح در دنیا پنجم و در منطقه اول؛ و در شاخص صلح جهانی در مقام ۱۰۵ در میان ۱۴۰ کشور (این آمارهای مربوط به سال‌های اخیر هستند)
کاریکاتور چترهای حمایتی
کمیته‌ی امداد و سازمان بهزیستی قرار است به نیازمندان رسیدگی کنند اما هر دو ناتوانند. بهزیستی بودجه‌ی کافی ندارد. کمیته‌ی امداد هم بخشی از بودجه‌هایش را هدر می‌دهد و بخشی از پول دولت را میان بخشی از نیازمندان توزیع می‌کند تا برای اداره کنندگانش سرمایه‌ی سیاسی درست کند.
کاریکاتور توسعه‌ی زیر ساخت‌ها
حکومت به جای توسعه‌ی زیر ساخت های ارتباطی آنها را فشل می‌سازد چون از آنها می‌ترسد. تنها کافی است به وضعیت اینترنت در کشور نگاه کنید. اینترنت امروز مهم ترین زیر ساخت توسعه است اما برای جمهوری اسلامی تهدید امنیتی است. زیر ساخت دیگر توسعه دانشگاه‌هاست. پروژه‌ی اسلامی کردن دانشگاه‌ها سه دهه است دارد مثل خوره دانشگاه‌ها را می‌خورد و تا دانشگاه را در کشور نابود کند کامل نخواهد شد. دانشگاهی که نظامیان دیپلم ردی اداره کنند دانشگاه نیست.
کاریکاتور روابط خارجی
کشوری که اراذل و اوباش دستگاه رهبری‌اش به سفارت یک کشور دیگر حمله کرده و اموال سفارت را به خیابان می‌ریزند یا عکس مقامات آن کشور را به خیابان می‌اندازند چگونه می‌تواند مدعی روابط خارجی باشد؟ رهبران کشوری که کشور دیگر را به محو از روی کره خاک تهدید می‌کنند یا بر کشور دیگر مرگ می‌گویند چه تصوری از روابط خارجی دارند؟ روابط خارجی برای مقامات جمهوری اسلامی فروش نفت و وارد کردن چیزهایی است که احتیاج دارند. این کارها را در هر دو سمت قاچاقچیان می‌توانند برای آنها انجام دهند و از همین جهت با تحریم‌ها مشکلی نداشتند و می‌خواستند اقتصاد مقاومتی راه بیندازند. مداخله در امور دیگر کشور ها نیز بخشی دذیگر از روابط خارجی است.
کاریکاتور امنیت
مقامات جمهوری اسلامی و بالاخص نظامیان و امنیتی‌ها ایران را امن ترین کشور دنیا معرفی می‌کنند. اما در این کشور خود حکومت رسما به هک سایت‌های اینترنتی می‌پردازد. در ایران امنیت قبرستانی وجود دارد: مردم حق ندارند تجمعی بدون کسب مجوز از حکومت داشته باشند و اعتراض کنند. در آمارهای نزاع، سرقت، آزار جنسی و مزاحمت‌های خیابانی وضعیت ایران از بسیاری از کشورهای دنیا و منطقه خراب تر است.
منبع
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر