آسمان خراش های سر به فلک کشیده تو خالی‌

آسمان خراش‌های بسیار بلند لزومأ برای جای دادن مردم درون خود ساخته نمی شوند، بلکه گاهی اوقات این بلندی فقط محض داشتن ارتفاع است. بخش عظیمی از این ساختمان‌ها برای افزودن ارتفاع به آنها ساخته شده و بدون استفاده باقی می مانند. شورای ناظر بر ساختمان‌های مرتفع و سکونت شهری، سازمانی غیر دولتی که آسمان خراش‌های سراسر دنیا را تحت نظر می گیرد، به تازگی آماری را در این زمینه منتشر کرده است.

"برخی از این ساختمان‌های بلند، نیازی به داشتن چنین ارتفاعی ندارند."

این سازمان عنوان "مخروط‌های تو خالی" را به منظور توصیف قسمت‌های فوقانی ساختمان‌ها به کار می برد؛ قسمت هایی که اگر چه برای استفاده ی مردم نمی باشند، اما باعث افزایش ارتفاعی چشمگیر می شوند. در تصویر زیر می توانید ۱۰ ساختمانی را که دارای مضحک‌ترین "مخروط ها" هستند، مشاهده کنید.

بنابراین برج خلیفه، بلندترین ساختمان دنیا، در ۸۳۰ متر ارتفاع خود ۲۴۴ متر فضای بی‌استفاده دارد. طبق گفته ی سازمان فوق، اگر این ۲۴۴ متر خود تبدیل به ساختمانی جداگانه می شد، می توانست رتبه ی یازدهم را بین ساختمان‌های بلند اروپا به خود اختصاص دهد.

در قسمت زیر نیز می توانید ساختمان‌های فوق را از لحاظ جغرافیایی و میزان فضای بلا استفاده با یکدیگر مقایسه کنید:

به آسمان خراش‌های کلاسیک مانند ساختمان امپایر استیت و ساختمان کرایسلر فکر کنید، ساختمان هایی که در آنها نیز مخروط مشابه طراحی شده اند. شاید متوجه شده باشید که ساختمان هایی که عظیم‌ترین مخروط‌ها را دارند، اخیرأ ساخته شده اند که قدیمی‌ترین آنها در سال ۱۹۹۹ بوده است. گرچه ساختمان‌های بسیار بلندتری (برای دیدن برخی از این ساختمان‌ها روی اینجا کلیک کنید) نیز در حال سر به فلک کشیدن نیز هستند.

این موضوع نیز هنوز مشخص نیست که چگونه این مخروط‌ها ردپای خود را در برابر مسائل مربوط به محیط زندگی از بین می برند، گرچه حداقل یکی از ساختمان‌های مذکور، برج بانک آمریکا واقع در نیویورک، دارای مشکلات شدید بهره وری است.

یکی از نویسندگان تحقیق پیش رو، دنییِل سافریک از سازمان سکونت شهری، در ایمیلی به سایت پپولرسکینک اینگونه نوشته است: "ما به طور دقیق و آشکار در مورد تاثیر این مخروط‌ها بر محیط تحقیق نکرده ایم، اما مشخص است که این موضوع یکی از مهمترین مسائل نهفته در یافته‌های ماست."

وی می گوید: "همین که عنوان بلندترین بروی ساختمانی قرار گیرد، ما را به سمت خودش جذب می کند. این که تمام فضای ساختمان به چه منظور استفاده می شود برای ما مهم است." سافریک می افزاید: "اگر معیار‌های مربوط به یک ساختمان مرتفع برپایه بلندترین طبقه ی مورد استفاده ی افراد انتخاب شوند، امکان وجود ارتفاع بدون کاربری کم می شود."

تا زمانی که این تغییرات صورت گیرد، این امکان وجود دارد که ساختمان‌های بیشتری برای سبقت گرفتن از دیگر سازه‌ها از چنین ارتفاعات بی‌استفاده‌ای بهره ببرند. یا شاید هم بخواهیم این تغییرات را فراموش کرده و روزی وارد آسمان خراشی شویم که نتوانیم پا فراتر از قسمت لابی آن بگذاریم.

منبع اصلی‌

منبع پارسی‌