فلسفه بود، و ساندویچ دل و جگر
بی تو،
نه بوی خاک نجاتم داد
نه شمارش ستاره ها تسکینم
چرا صدایم کردی
چرا؟
سراسیمه و مشتاق
سی سال بیهوده در انتظار تو ماندم و نیامدی
نشان به آن نشان،
که دو هزار سال از میلاد مسیح می گذشت
و عصر
عصر والیوم بود،
و فلسفه بود،
و ساندویچ دل و جگر.
آقامون حسین پناهی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر