آنتونی شرلی (۱۵۶۵-۱۶۳۵) نام یک راهزن و دزد دریای انگلیسی است که در سال ۱۶۰۳ به علت دزدی از کشتی‌‌های انگلیسی در زندان جیمز اول انگلستان بود.او دو برادر به نامهای رابرت شرلی و توماس شرلی داشت که آنها هم جز دزدان دریایی بودند.
در سال ۱۵۹۶ او از سواحل غربی آفریقا به آمریکای مرکزی رفت اما مورد تعقیب قرار گرفت و در سال ۱۵۹۷ به لندن بازگشت و در سال ۱۵۹۸ گروهی از داوطلبان را با یک کشتی به شهر فرارای ایتالیا آورد. او بعد از سفر به شهر ونیز، عزم سفر به ایران را کرد. و بعد از ورود به ایران از طرف شاه صفوی بشدت مورد توجه قرار گرفت.
او در این سفر ثروت زیادی از ایران و حلب بدست آورد.او همچنین هدایای بسیاری از شاه عباس یکم گرفت و شاه عباس وی را میرزا خطاب کرد.
سپس به انگلیس برگشت و شرح پیدا کردن یک گنج را در بین مردمی ساده دل (ایرانی ها) و مهمان نواز که او از آنها با عنوان احمق‌های پولدار نام می‌برد، به ملکه انگلیس داد، و این‌بار از طرف ملکه انگلیس و با اهداف سیاسی راهی ایران گشت. و به مقام سفیر ایران در اروپا از طرف شاهان صفوی منصوب شد. (آنتونی شرلی در مقام رئیس سفارت ایران در اروپا (۱۵۹۹-۱۶۰۲)
بعد از ورود این برادران به ایران، ایران تا امروز روی خوش ندیده است، و هر چه داشته از دست داده بخصوص، نیرهای متفکر و نخبه و سازنده ایران که به وسیله عوامل انگلیس در ایران یا ترور شده و یا با تحریک شاه، دستور کشتنشان را گرفتند. جنگ‌های بین ایران و عثمانی‌ها که منجر به جدا شدن بخش‌های عظیمی از ایران گشت از تحریکات این برادران است که در تاریخ فرانسه از آن یاد شده است.
شیردال در میان مردمان ایران باستان و عیلامی‌ها نقش محافظ گنجینه‌های خداوند را به عهده داشتند.
(تمدن عیلام یا تمدن ایلام یکی از قدیمی‌ترین و نخستین تمدن‌های جهان است. بر اساس بخش‌بندی جغرافیایی امروز، ایلام باستان سرزمین‌های خوزستان، ایلام ، کهگیلویه و بویراحمد و استان‌های فارس ، بوشهر، لرستان، استان چهارمحال و بختیاری، و کرمانشاه را شامل می‌شد.)
شیردال موجودی افسانه‌ای با تن شیر و سر عقاب (دال) و گوش اسب است. دال، واژه کردی برای عقاب است واین واژه در اکثر مناطق کردنشین شامل کرمانشاه و کردستان مورد استفاده قرار می‌گیرد. تندیس‌های به شکل شیردال در معماری کاربرد زیادی دارند. شیردال‌ها در معماری عیلامی کاربرد داشتند و نمونه برجسته‌ای از آن در شوش پیدا شده است. روی کفل این شیردال نوشته‌ای است به خط میخی عیلامی از اونتاش گال که آن جانور را به اینشوشیناک خدای خدایان عیلام هدیه کرده است. این شیردال که بدست بانو گیرشمن بازسازی شده‌است در قلعه شوش نگه داری میشود. مردم باستان شیردال‌ها را نگهبان گنجینه‌های خدایان می‌پنداشتند.
رومن گیرشمن (۱۸۹۵-۱۹۷۹) (به فرانسوی: Roman Ghirshman) باستان‌شناس فرانسوی بود.
تیم گیرشمن، نشسته از راست به چپ: رومن گیرشمن، تانیا گیرشمن و کوننتنو.
وی در خارکف اکراین در خانواده ای یهودی به دنیا آمد. به سال ۱۹۱۷ به پاریس نقل مکان کرد تا باستان‌شناسی و زبان‌های باستانی را فراگیرد، تحصیلاتش را در دانشگاه سوربن، مدرسه تحصیلات عالیه و مدرسه عالیه لووربه پایان رسانید. اولین کار تجربی او زمانی بود که همراه با یک هیئت باستان‌شناسی فرانسوی به تلو واقع در کشور عراق رفت (۱۹۳۰).
وی بیشتر به آثار باستانی ایران علاقمند بود، در سالهای بعد، در راس هیئتی همراه با همسرش، تانیا گیرشمن به ایران آمد و به حفاریهایی در تپه گیان نهاوند، زرامین سفلی، لرستان، اسد آباد، تپه سیلک، بگرام، بیشاپور و شوش پرداخت.
وی در ۱۹۴۹ سفری به کوههای سخت‌گذر بختیاری کرد و برای نخستین بار در ایران موفق به کشف غاری که مسکن انسان‌های عصر نوسنگی بود گردید.
مطالعات وی در چغازنبیل در ۴ جلد چاپ گردیده، و هم چنین وی گروه کاوش در جزیره خارک، ایوان کرخه، و آثار پارت‌ها در مسجد سلیمان خوزستان را سرپرستی کرد.
گیرشمن آثار زیادی در زمینه باستان‌شناسی، تاریخ، کتیبه‌ها و سکه‌های ایران از خود به یادگار گذاشت و بارها از طرف انجمن‌های مختلف از او به خاطر خدمت به فرهنگ‌ها تجلیل به عمل آمد. با ۳۰۰ یادداشت و ۲۰ کتاب منتشر شده، گیرشمن پربارترین و مورد توجه‌ترین کارشناس درباره ایران باستان بود. برخی از تحقیقات وی درباره شوش هنوز منتشر نشده، اما راهنمای باستان‌شناسان دیگر مانند هنری گش (Henri Gashe) در مطالعات باستان‌شناسی در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ در ایران بوده‌است.
از مهم‌ترین آثارش کتاب "ایران از آغاز تا اسلام" است که در ایران توسط دکتر محمد معین در سال ۱۳۳۵ هجری خورشیدی ترجمه شد.
مقادیر زیادی از آثار باستانی کشف شده در ایران بوسیله ایشان به فرانسه برده شد که اینک در موز‌های فرانسه نگهداری میشود.
در سال ۱۵۹۶ او از سواحل غربی آفریقا به آمریکای مرکزی رفت اما مورد تعقیب قرار گرفت و در سال ۱۵۹۷ به لندن بازگشت و در سال ۱۵۹۸ گروهی از داوطلبان را با یک کشتی به شهر فرارای ایتالیا آورد. او بعد از سفر به شهر ونیز، عزم سفر به ایران را کرد. و بعد از ورود به ایران از طرف شاه صفوی بشدت مورد توجه قرار گرفت.
او در این سفر ثروت زیادی از ایران و حلب بدست آورد.او همچنین هدایای بسیاری از شاه عباس یکم گرفت و شاه عباس وی را میرزا خطاب کرد.
سپس به انگلیس برگشت و شرح پیدا کردن یک گنج را در بین مردمی ساده دل (ایرانی ها) و مهمان نواز که او از آنها با عنوان احمق‌های پولدار نام می‌برد، به ملکه انگلیس داد، و این‌بار از طرف ملکه انگلیس و با اهداف سیاسی راهی ایران گشت. و به مقام سفیر ایران در اروپا از طرف شاهان صفوی منصوب شد. (آنتونی شرلی در مقام رئیس سفارت ایران در اروپا (۱۵۹۹-۱۶۰۲)
بعد از ورود این برادران به ایران، ایران تا امروز روی خوش ندیده است، و هر چه داشته از دست داده بخصوص، نیرهای متفکر و نخبه و سازنده ایران که به وسیله عوامل انگلیس در ایران یا ترور شده و یا با تحریک شاه، دستور کشتنشان را گرفتند. جنگ‌های بین ایران و عثمانی‌ها که منجر به جدا شدن بخش‌های عظیمی از ایران گشت از تحریکات این برادران است که در تاریخ فرانسه از آن یاد شده است.
شیردال در میان مردمان ایران باستان و عیلامی‌ها نقش محافظ گنجینه‌های خداوند را به عهده داشتند.
(تمدن عیلام یا تمدن ایلام یکی از قدیمی‌ترین و نخستین تمدن‌های جهان است. بر اساس بخش‌بندی جغرافیایی امروز، ایلام باستان سرزمین‌های خوزستان، ایلام ، کهگیلویه و بویراحمد و استان‌های فارس ، بوشهر، لرستان، استان چهارمحال و بختیاری، و کرمانشاه را شامل می‌شد.)
شیردال موجودی افسانه‌ای با تن شیر و سر عقاب (دال) و گوش اسب است. دال، واژه کردی برای عقاب است واین واژه در اکثر مناطق کردنشین شامل کرمانشاه و کردستان مورد استفاده قرار می‌گیرد. تندیس‌های به شکل شیردال در معماری کاربرد زیادی دارند. شیردال‌ها در معماری عیلامی کاربرد داشتند و نمونه برجسته‌ای از آن در شوش پیدا شده است. روی کفل این شیردال نوشته‌ای است به خط میخی عیلامی از اونتاش گال که آن جانور را به اینشوشیناک خدای خدایان عیلام هدیه کرده است. این شیردال که بدست بانو گیرشمن بازسازی شده‌است در قلعه شوش نگه داری میشود. مردم باستان شیردال‌ها را نگهبان گنجینه‌های خدایان می‌پنداشتند.
تیم گیرشمن، نشسته از راست به چپ: رومن گیرشمن، تانیا گیرشمن و کوننتنو.
وی در خارکف اکراین در خانواده ای یهودی به دنیا آمد. به سال ۱۹۱۷ به پاریس نقل مکان کرد تا باستان‌شناسی و زبان‌های باستانی را فراگیرد، تحصیلاتش را در دانشگاه سوربن، مدرسه تحصیلات عالیه و مدرسه عالیه لووربه پایان رسانید. اولین کار تجربی او زمانی بود که همراه با یک هیئت باستان‌شناسی فرانسوی به تلو واقع در کشور عراق رفت (۱۹۳۰).
وی بیشتر به آثار باستانی ایران علاقمند بود، در سالهای بعد، در راس هیئتی همراه با همسرش، تانیا گیرشمن به ایران آمد و به حفاریهایی در تپه گیان نهاوند، زرامین سفلی، لرستان، اسد آباد، تپه سیلک، بگرام، بیشاپور و شوش پرداخت.
وی در ۱۹۴۹ سفری به کوههای سخت‌گذر بختیاری کرد و برای نخستین بار در ایران موفق به کشف غاری که مسکن انسان‌های عصر نوسنگی بود گردید.
مطالعات وی در چغازنبیل در ۴ جلد چاپ گردیده، و هم چنین وی گروه کاوش در جزیره خارک، ایوان کرخه، و آثار پارت‌ها در مسجد سلیمان خوزستان را سرپرستی کرد.
گیرشمن آثار زیادی در زمینه باستان‌شناسی، تاریخ، کتیبه‌ها و سکه‌های ایران از خود به یادگار گذاشت و بارها از طرف انجمن‌های مختلف از او به خاطر خدمت به فرهنگ‌ها تجلیل به عمل آمد. با ۳۰۰ یادداشت و ۲۰ کتاب منتشر شده، گیرشمن پربارترین و مورد توجه‌ترین کارشناس درباره ایران باستان بود. برخی از تحقیقات وی درباره شوش هنوز منتشر نشده، اما راهنمای باستان‌شناسان دیگر مانند هنری گش (Henri Gashe) در مطالعات باستان‌شناسی در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ در ایران بوده‌است.
از مهم‌ترین آثارش کتاب "ایران از آغاز تا اسلام" است که در ایران توسط دکتر محمد معین در سال ۱۳۳۵ هجری خورشیدی ترجمه شد.
مقادیر زیادی از آثار باستانی کشف شده در ایران بوسیله ایشان به فرانسه برده شد که اینک در موز‌های فرانسه نگهداری میشود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر