مورخان او را پدر بمب اتمی شوروی می نامند. همکاران و کارمندان دور از چشمش او را " ریش " می نامیدند. ایگور واسیلویچ کورچاتوف ، دانشمند بزرگ روس و مخترع پروژه اتمی شوروی است. در روز ۱۱۰ سالگی او کارشناسان و دانشمندان ازجمله نزدیکان وی در خصوص کورچاتوف به صدای روسیه شرح می دهند.
پس از پایان جنگ جهانی دوم حادثه جدیدی درآستانه وقوع بود : بعد از بدست آمدن بمب اتمی ، متحدین سابق اتحاد جماهیر شوروی در مبارزه با نازی‌ها به طور جدی طرح‌های حمله اتمی به شوروی را در سر می گذراندند. الکساندر ساگومونیان دکتر علوم تاریخی می گوید : مسکو تنها یک راه حل داشت ، اینکه چنین اسلحه‌ای بسازد.
استالین و رهبر شوروی به خوبی می دانستند که خطر وحشتناکی در کمین است و برای آنکه از آن بگریزند باید در کوتاهترین زمان ممکن بمب اتمی را بسازند. این امر جهت اصلی سیاست داخلی اتحاد جماهیر شوروی گردید. در واقع انگشت انتخاب استالین بر روی کورچاتوف به عنوان رئیس علمی پروژه اتمی افتاد. کار دشواری بود یعنی ظرف ۴ سال انحصار اتمی آمریکا را ازبین بردن.
یوگنی ولیخوف ،؛ رئیس مرکز تحقیقات ملی " پژوهشکده کورچاتوف " بیان می دارد : در عین حال این کار انجام شد. یکی از به وجود آورندگان این موفقیت توانایی علمی و سازماندهی ایگور واسیلویچ بود.
او درواقع فیزیکدان واقعی بود. در ابتدای سال ۱۹۴۳ به سمت ریاست پروژه اتمی شوروی برگزیده شد ، سازمان دهنده‌ای عالی بود تمامی مجموعه‌های علمی عظیم و بزرگ را جمع آوری کرد و مدرسه‌ای ساخت. کورچاتوف پایه‌های توانایی دفاعی روسیه را بنیان گذاشت ، چیزی که امروز روسیه به آن تکیه دارد یعنی زیردریایی‌های اتمی ، کشتی‌ها و قایق‌های اتمی. همه آنها باهم ، کاربزرگی به حساب می آمد اما او این کار را به صورت انسانی انجام داد ، تقریبا با تمامی شرکت کنندگان در تماس بود . می توانست وقتی که لازم بود هم با بریا وزیر امور داخلی و هم با همکاران جوان علمی خود صحبت کند. در این ارتباط او در چنین سطحی در زمان دشوار، اتمسفری در این رشته و زمینه ایجاد کرد که به روسیه این امکان را داد تا امروز یکی از قدرت‌های علمی بزرگ جهان باشد.
مورخ سرگی اسمیرنوف ، خصوصیات اخلاقی ایگور کورچاتوف را این طور توصیف می کند :
کورچاتوف نابغه نبود اما می توانست نابغه‌ها را رشد داده و آنها را سرپرستی و هدایت نماید. این کار سختی است. او استعداد خود در دوستی را تا روز آخر زندگیش حفظ نمود. در بین طرفداران او تعداد بیشماری بودند که خالصانه به او به عنوان یک دوست می نگریستند.
ایلیا کرامنیک ، کارشناس نظامی می گوید : نشان ویژه او یعنی " ریش" به خاطر یکی از تصمیمات غیر معمولی این فیزیک دان بزرگ رخ داد.
افسانه‌ای وجود دارد که کورچاتوف در ابتدا در زمان جنگ با ریش گذاشتن مخالف بود تا زمان پیروزی بر فاشیست ها. پس از آن یعنی پس از پایان جنگ تا اجرای موفقیت آمیز پروژه اتمی ریش گذاشت. و چون این پروژه گسترش یافته و به هیچ گونه‌ای تمام نمی شد او نمی توانست ادامه ندهد و کلا ریش داشت.
ایگور واسیلویچ خیلی زود فوت کرد در سن ۵۷ سالگی. اما یاد او ازبین نرفت. نامش بر روی شهرها، خیابان‌ها و بزرگراه‌ها ، دانشکده‌ها و مدرسه‌ها و حتی مجموعه‌های فضایی یعنی شهاب آسمانی کورچاتوف می درخشد.
منبع: صدای روسیه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر