یکی از زنانی که در رشد و پرورش فکری کودکان دنیا نقش بسزا و مهمی را داشته است، خانم بیتریکس پاتر (Helen Beatrix Potter ) نویسنده و نقاش کتاب کودکان میباشد. داستانهای ساده و در عین حال آموزنده این بانوی هنرمند، میل و علاقه به خواندن کتاب و طعبیت را در کودکان تقویت می‌کند، و از این راه، چگونگی ایجاد ارتباط لازم و مهمی را که هر انسانی میبایستی با طبیعت برقرار سازد تا به این وسیله روحیه آزاد و سالمی را در درونش پرورش دهد، به کودکان میاموزد، و علاقه و احترام به طبیعت را به آنها یاد میدهد، چرا که احترام به طبیعت یعنی احترام به انسان، یعنی احترام به خدا، و احترام به خدا و آدم ها، باعث نشاط و سلامتی روانی خود انسان میشود.
نیاکان ما ایرانی ها، طبیعت را خدا می‌دانستند و بشدت به آب، باد، خاک، آتش، زمین و خورشید احترام میگذاشتند، با آب و خورشید زمین را بارور میکردند و به وسیله آتش، پلیدیها (میکروبها) را از روی زمین پاک میکردند، مثلا یکی از کار‌های زیبای که نیاکان ما در این رابطه، انجام میدادند، سبز کردن گندم برای وارد شدن به سال نو بود، و سپس به آب روان سپردن این سبزه‌ها در روز ۱۳ فروردین یعنی در فصل کشت و ذر زمین، و جریان آب این سبزه‌ها را با خود تا جای میبرد که در آنجا میتوانستند احتمالاً آرام بگیرند و رشد کنند، و گندم بوجود آمده از این سبزه‌ها خود می‌توانست موجب بوجود آمدن خوشه‌های گندم دیگری شود و به این ترتیب تخم گندم پراکنده میشد و برکت بر روی زمین باقی می‌ماند، و به این وسیله آدما احترام خودشان را به زمین، یا مادر مهربانی که خوراک به دهان فرزندانش یعنی تمام موجودات زنده میگذارد، نشان میدادند، همچنین بر اساس دانش امروز، ثابت شده است که ریشه گندم و حبوبات، باعث ضدعفونی آب میشود، و نتیجه علمی که امروز بشر به آن رسیده است در واقع سنت نیاکان ما در هزاران سال پیش بوده است، و کار خردمندانه هر ایرانی، در آغاز سال نو، نظافت طبیعت نیز به شمار میامده است.
کار زیبای دیگری که ایرانیها به رسم و سنت دیرین در حفظ آن میکوشیدند، این بود که هر بار که کودکی به دنیا میامد، پدر آن کودک موظف بود یک درخت برای آن کودک بکارد، و به این ترتیب از ابتدا، هر آدمی دین خودش را به زمین می‌پرداخت، ایرانیها عقیده داشتند تا زمانی که آن درخت سبز و بارور باشد، نشاط و شادی و شانس و برکت با صاحب آن درخت همراه است، در نتیجه در سالم ماندن و رشد آن درخت نهایت تلاش را میکردند، و به این وسیله، بهشتی را در اطراف خود پرورش میدادند، که تنها بودن در این بهشت، موجب سلامت روان و روحشان میشد و فلسفه این کار هم در واقع، رساندن این پیام بود که سرمایه واقعی هر انسان طبیعت است و دیگر هیچ.
از زنان و دختران ایرانی ساکن ایران، که در زمینه داستان نویسی و نقاشی برای کودکان، استعداد و توانای دارند، و میتوانند مانند خانم پاتر کتابهای داستان با نقاشی‌های مناسب داستان را برای کودکان ایرانی خلق کنند، درخواست می‌کنم، با من تماس بگیرند و من از هر گونه کمک مادی و معنوی در جهت چاپ و انتشار آثارشان، دریغ نخواهم کرد. همچنین کسانی که توانایی، مصور کردن داستانهای شاهنامه را دارند نیز میتوانند مطمئن باشند که از حمایت مادی و معنوی من بطور مطلق برخوردار خواهند شد.
از خانم پاتر ۲۳ کتاب به جا مانده که به ۳۵ زبان دنیا ترجمه شده اند.
.jpg)
نیاکان ما ایرانی ها، طبیعت را خدا می‌دانستند و بشدت به آب، باد، خاک، آتش، زمین و خورشید احترام میگذاشتند، با آب و خورشید زمین را بارور میکردند و به وسیله آتش، پلیدیها (میکروبها) را از روی زمین پاک میکردند، مثلا یکی از کار‌های زیبای که نیاکان ما در این رابطه، انجام میدادند، سبز کردن گندم برای وارد شدن به سال نو بود، و سپس به آب روان سپردن این سبزه‌ها در روز ۱۳ فروردین یعنی در فصل کشت و ذر زمین، و جریان آب این سبزه‌ها را با خود تا جای میبرد که در آنجا میتوانستند احتمالاً آرام بگیرند و رشد کنند، و گندم بوجود آمده از این سبزه‌ها خود می‌توانست موجب بوجود آمدن خوشه‌های گندم دیگری شود و به این ترتیب تخم گندم پراکنده میشد و برکت بر روی زمین باقی می‌ماند، و به این وسیله آدما احترام خودشان را به زمین، یا مادر مهربانی که خوراک به دهان فرزندانش یعنی تمام موجودات زنده میگذارد، نشان میدادند، همچنین بر اساس دانش امروز، ثابت شده است که ریشه گندم و حبوبات، باعث ضدعفونی آب میشود، و نتیجه علمی که امروز بشر به آن رسیده است در واقع سنت نیاکان ما در هزاران سال پیش بوده است، و کار خردمندانه هر ایرانی، در آغاز سال نو، نظافت طبیعت نیز به شمار میامده است.
کار زیبای دیگری که ایرانیها به رسم و سنت دیرین در حفظ آن میکوشیدند، این بود که هر بار که کودکی به دنیا میامد، پدر آن کودک موظف بود یک درخت برای آن کودک بکارد، و به این ترتیب از ابتدا، هر آدمی دین خودش را به زمین می‌پرداخت، ایرانیها عقیده داشتند تا زمانی که آن درخت سبز و بارور باشد، نشاط و شادی و شانس و برکت با صاحب آن درخت همراه است، در نتیجه در سالم ماندن و رشد آن درخت نهایت تلاش را میکردند، و به این وسیله، بهشتی را در اطراف خود پرورش میدادند، که تنها بودن در این بهشت، موجب سلامت روان و روحشان میشد و فلسفه این کار هم در واقع، رساندن این پیام بود که سرمایه واقعی هر انسان طبیعت است و دیگر هیچ.
از زنان و دختران ایرانی ساکن ایران، که در زمینه داستان نویسی و نقاشی برای کودکان، استعداد و توانای دارند، و میتوانند مانند خانم پاتر کتابهای داستان با نقاشی‌های مناسب داستان را برای کودکان ایرانی خلق کنند، درخواست می‌کنم، با من تماس بگیرند و من از هر گونه کمک مادی و معنوی در جهت چاپ و انتشار آثارشان، دریغ نخواهم کرد. همچنین کسانی که توانایی، مصور کردن داستانهای شاهنامه را دارند نیز میتوانند مطمئن باشند که از حمایت مادی و معنوی من بطور مطلق برخوردار خواهند شد.
از خانم پاتر ۲۳ کتاب به جا مانده که به ۳۵ زبان دنیا ترجمه شده اند.
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر