دریای سرخ، مسیر کشتیرانی کلیدی، به منطقه‌ای برای رقابت بین اسرائیل و جمهوری اسلامی تبدیل شده و این در حالی است که سودان و اریتره اهداف اصلی دو طرف در این رقابت استراتژیک به شمار می روند که در ماه‌های آینده تشدید خواهد شد.
به گزارش خبرگزاری یوتایتدپرس اینترنشنال، گروه‌های مخالف سودانی ادعا می کنند دولت خارطوم که روابطی دیرینه با ایران دارد، مجوز احداث پایگاه دریایی برای ایران در سواحل غربی خود در دریای سرخ را صادر کرده است.
اسرائیل در تاریخ ۲۴ اکتبر به بهانه تولید موشک در کاخانه اسلحه سازی خارطوم که تل آویو ادعا می کند سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نیز در آن نفوذ دارد، به این کاخانه حمله کرد. تهران این ادعا را رد می کند اما مقامات در تل آویو ادعا می کنند موشک‌ها از طریق این کارخانه اسلحه سازی و مصر به دست گروه‌های نظامی فلسطینی در نوار غزه می رسد.
این در حالی است که اسرائیل از مدت‌ها پیش به دنبال عملیات جمع آوری اطلاعات در اریتره در ساحل شرقی مدیترانه بوده، جایی که تهران در تلاش برای کنترل تنگه استراتژیک باب المندب در جنوب این راه آبی است.
اریتره که به لحاظ اقتصادی یک کشور ضعیف به شمار می رود و جمعیتی ۵ میلیون و ۲۰۰ هزار نفره دارد، در سال ،۱۹۹۱ ، پس از سال‌های جنگ خونین از اتیوپی جدا شد. اما اریتره از آن زمان مشکل امنیتی دارد، چرا که اتیوپی با ۹۰ میلیون جمعیت بنادر خود را در دریای سرخ از دست داده و به یک کشور محصور در خشکی تبدیل شده است.
بزرگترین نگرانی اریتره حمله اتیوپی با پشتوانه آمریکا به منظور پس گرفتن زمین‌های از دست رفته است. این دو کشور در سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰ جنگ مرزی را تجربه کرده و روابط آنها همچنان متشنج است. همین امر موجب شده است که اریتره از همسایگان آفریقایی خود و ایالات متحده منزوی شود.
استرتفور، موسسه مشاوره‌ای امنیت جهانی در آمریکا بر این باور است که اریتره در مقابل تبادل تجهیزاتی مانند سلاح و پول ، تمایل خود را به تبدیل شدن به پایگاهی برای کشور‌های خاورمیانه نشان می دهد که قصد دارند نفوذ بیشتری در آفریقا داشته باشند. در نتیجه اریتره و آب‌هایش در خلیج عدن به صحنه دیگری برای رقابت جمهوری اسلامی و رژیم اسرائیل تبدیل شده است.
در گزارش این موسسه آمده است که تعامل اسرائیل و جمهوری اسلامی با اریتره ، نشان دهنده گسترش دامنه رقابت آنها به دریای سرخ است که گفته می شود به بمباران کارخانه اسلحه سازی در سودان نیز منجر شد. از سوی دیگر فعالیت‌های جمهوری اسلامی در اریتره، با هدف بزرگتر تهران برای به دست گرفتن کنترل خلیج باب المندب و راه آبی به کانال سوئز در ارتباط است.
این در شرایطی است که جمهوری اسلامی به دنبال گسترش حضور نیرو‌های دریایی خود و فعالیت هایی فراتر از خلیج پارس و اقیانوس هند است و این اهداف را در دریای سرخ و مدیترانه جستجو می کند.
در دو ماه گذشته جمهوری اسلامی دو بار ناوهای خود را به بندر سودان در دریای سرخ فرستاد تا حمایت خود را از حکومت عمر البشیر، رئیس جمهور سودان اعلام کند. سودان هم اکنون با مشکل سودان جنوبی مواجه است که در جولای ۲۰۱۱ و پس از یک دهه جنگ شهری، اعلام استقلال کرد. جنوب سودان منبع اصلی میادین نفتی این کشور به شمار می رود و از دست دادن آنها به ضرر حکومت عمر البشیر است.
این در حالی است که اسرائیل در جریان این جنگ از شورشیان جنوب سودان در مقابل حکومت مسلمان خارطوم حمایت کرد تا از این طریق از نفوذ جمهوری اسلامی و مصر به نزدیکیمرز‌های غربی اسرائیل را کنترل کند.
گفتنی است هدف اصلی اسرائیل سد کردن راه فعالیت‌های جمهوری اسلامی و صادرات سلاح در سودان است. تل آویو ادعا می کند تسلیحات از طریق بندر عباس به جنوب سودان می رود و سپس از طریق راه زمینی و مصر به نوار غزه می رسد. البته تهران این ادعا را تکذیب می کند.
در درگیری ۸ روزه اخیر بین اسرائیل و گروه حماس در نوار غزه چند موشک فجر ۵ به مرکز اسرائیل شلیک شد که گفته می شود ساخت ایران است.
منبع: دیپلماسی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر