یلدا جشنی آریایی با سابقهٔ ۶ هزار ساله

یلدا هزاران ساله جشنی آریایی
جشنی سپند و پر فروغ و گرم و زیبا
در آخرین شام بلند و سرد پاییز
یادآور اسطوره‌های مانده برجا


یلدا نماد زایش مهر ایزد نور
«میترا» خجسته ایزد نور سحرگاه
آیین او مهر و وداد وعهد و پیمان
تابان فروغ مینوی روشنگر راه

در شام یلدا سفره‌ای میگسترانم
از دانه‌ها و میوه‌های سرخ ورنگین
چون تاج گلگون مینهم بر سفره خویش
در دانه‌های لعل فام نار شیرین
یک سرو زیبا در کنارش مینشانم
فرخ نمادی از کهن آیین دیرین
وان سرو سبز و تازه را آرایه سازم
با رشته‌های نازک سیمین و زرین

نظر به روی تو هر بامداد نوروزیست ,شب فراق تو هر شب که هست یلداییست

مرا و یاد تو بگذار و کنج تنهایی
که هر که با تو به خلوت بود نه تنهاییست

به اختیار شکیبایی از تو نتوان بود
به اضطرار توان بود اگر شکیباییست

نظر به روی تو هر بامداد نوروزیست
شب فراق تو هر شب که هست یلداییست

خلاص بخش خدایا همه اسیران را
مگر کسی که اسیر کمند زیباییست

قسمتی‌ از غزل استاد سخن، سعدی کبیر

Yalda Night Celebration 2008

گذشت پائیز آمــد فصل سرما, سر آغازش شب زیبـــای یلدا

دراین فصل زمستان یکدلی به
 محبت دوستی سیمـــــای یلدا

شب یلـــــدا عجب نیکو فتاده
 به ماه دی که آید بوبـــی یلدا

در ایام گذشته کـــرسی عشق
 بپا بـــــود از شب والای یلدا

بروی کرسی و سینی فراوان
 عیان بود از صفا صد خوی یلدا

لحاف ومنقل وآتش بــخانه
 نشسته دورهــم همسوی یلدا

زبرف وداستان راه مـــــانده
 سخنها رفتــــه از سرمای یلدا

زسنجد آش کشک وقصه گفتن
 بسی دریــــای قصه پای یلدا

زنو رسمی بپا از بهــــر فردا
 صفا وخرمــــــی فردای یلدا

مبارک باد فصل بــرف وباران
 بیٌمن نعمت دیمــــــای یلدا

مقدم شکـــر ایزد کن بعالم 
 ز حاصل پرثمـــر دارای یلدا.
منصور مقدم