آدمی سربسر همه عیب است

آدمى يك اهورا و يك اهريمن در وجودش دارد كه با آنها بدنيا ميآيد. در برخورد آدمی با روزگار٫ آنکس که اهريمن وجودش را با پندار و گفتار و کردار پليد بزرگ ساخته، موجب روی گرداندن رورگار از خود ميشود و برعکس آنكس كه اهوراى وجودش را با پندار و گفتار و كردار نيك بزرگ و نيرومند گردانده است، روزگار را به تعظيم و تكريم و بزرگداشت نسبت بخود موجب است. و این بزرگداشت تنها درون آدمی را دربرمیگیرد٫ یک خیال راحت یک خوشبختی نهانی، یک رضایت واقعی و یک بینیازی که با پرواز کردن برابر است. 

آدمیزاده طرفه معجونیست

از فرشته سرشته وز حیوان

گر رود سوی این شود به ازاین

ورشود سوی آن شود کم از آن.

در تو هم دیوست و هم ملکی

هم زمینی و هم فلکی

ترک دیوی کنی، ملک باشی

ز شرف برتر از فلک باشی، سنائی