علی، عمرو را از پا درآورد و نزد محمد آمد. محمد پرسيد: «چرا هنگامی كه با او روبرو شدی، او را نکشتی ؟» علی در پاسخ گفت: «مادرم را دشنام داد و بر چهره ام، آب دهان انداخت. ترسيدم اگر او را بكشم برای خشم خودم باشد. او را وا گذاشتم تا خشم فرو نشست، سپس او را كشتم!!» *
چون علی سر میبرید از خصم دین
کرد او تف بر امیرالمؤمنین
پس علی شمشیر خود کردی غلاف
مدتی از قتل او داد انصراف
«گشت حيران آن مبارز زين عمل**»
«وز نمود عفو و رحمت بی محل»
«گفت: بر من تيغ تيز افراشتی »
«از چه افکندی مرا بگذاشتی ؟»
گفت حضرت چونکه من دارم غضب
مدتی قتل تو اندازم عقب
گفت یارو یاعلی لفتش نده
گفت تف انداختی، حالا بده
کشتن اینجوریت حیف است حیف
نِروسم حالا، نخواهم کرد کیف
خود سرت را میبرم تنگ غروب
نیستم الانه توی مود خوب!
چند ساعت چونکه گشتی زجرکُش
گردنت را میزنم با حال خوش.
هر که تف انداخت بر روی علی
شد شکنجه، کشته شد با معطلی.
اصغر قاتل
Amazing Persian Music
---------
*ـ مناقب آل ابى طالب، ج ۲، ص ۱۳۲ (بابُ درجاتِ اميرالمؤمنين عليه السلام، فصلٌ فى حِلْمه و شَفْقَتِه).
**-این دو بیت از مولوی است. مثنوی کامل این ماجرای واقعی و نتیجه گیری مولانا به نفع حضرت علی در اینترنت فراوان است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر