آدمی در دو حالت جنایت می‌کند، و منظور از جنایت، اعمالی است که آنچنان بر سیستم عصبی ناظران و شاهدان جنایت، اثر میگذارد که اعصاب زیر پوست آنان را منقبض کرده و درنتیجه موهای تن آدمی بحالت سیخ درمیاید.
- آدمی زمانی که گرسنه است جنایت می‌کند. (گرسنه جسمانی و گرسنه روحی، آنچنان فرقی با هم ندارند.)
- آدمی از سیری زیاد جنایت می‌کند.
تا ۴۰ سال پیش که غربی‌ها به منابع انرژی فسیلی ایران بزرگ بطور کامل دست نیافته بودند، از گرسنگی جنایت میکردند. این جنایات بشکل دو جنگ جهانی بزرگ و مرگبار و یک جنگ نفرت انگیز بنام جنگ سرد، خویش را در تاریخ ثبت کرده است. جنایاتی که آدمی از سر گرسنگی انجام میدهد، در طول زمان شدت و ضعف یافته و گاها پایانی بر آنها میتوان متصور گشت.
اما پس از ۴۰ سال، اینک غرب در حالت سیری زیاد بسر میبرد و پس از این در دهه‌های آینده میرویم که شاهد جنایاتی باشیم که درطول تاریخ موجودیت بشر نظیرش نه دیده و نه شنیده و نه تجربه گشته است. چرا که جنایاتی که آدمی از سر سیری انجام میدهد نه تنها بیمرز و بدون پایان است، بلکه مانند اعتیاد بمواد مخدر، بمرور زمان شدت یافته و افسار گسیخته میگردد.
و هیچکسی درامان نخواهد بود.
