سرزمین کهنسال بـِرمه (نامی که غربی‌ها بر آن نهاده ا‌ند: اتحادیه جمهوری میانمار) کشوری است در آسیای شرقی. بزرگ‌ترین شهر این کشور رانگون است ولی پایتخت آن شهر نایپیداو می‌باشد. جمعیت برمه بیش از ۶۰ میلیون نفر، زبان رسمی این کشور برمه‌ای و واحد پول آن کیات است.
۶۸ درصد از مردم برمه از تبار برمه‌ای، ۹ درصد شان، ۷ درصد کارن و بقیه از دیگر اقوام هستند. ۸۹ درصد از مردم برمه بودایی، ۴ درصد مسیحی، ۴ درصد مسلمان و ۱ درصد نیز پیرو آیین هندو هستند.
برمه از نظر مساحت چهلمین کشور بزرگ جهان و از نظر جمعیت بیست و چهارمین کشور پرجمعیت جهان است.
برمه، پس از جنگ جهانی اول از پیکر امپراطوری ایران جدا شده و تحت اشغال وحشی‌های انگلیسی قرار گرفت. ولی در سال ۱۹۴۸ ظاهرا به استقلال رسید. از زمان استقلال ظاهری ، این کشور شاهد درگیری‌های درازمدت میان اقوام پرشمار خود بوده که این یک نشان ثابت از وجود انگلیسی‌‌ها در آن کشور است و یکی از طولانی‌ترین جنگ‌های داخلی را به خود دیده‌است. و هرجا که انگلیس و فرانسه در آنجا رخنه کردند، دچار جنگ و کشتار و خونریزی و پلیدی و پلشتی و ابلیس صفتی گشته است.
برمه از ۱۹۶۲ تا ۲۰۱۱ تحت یک رژیم نظامی اداره می‌شد اما از پس از برگزاری انتخابات در سال ۲۰۱۲، این رژیم نظامی در سال ۲۰۱۱ رسماً پایان یافت و حکومتی نیمه‌نظامی جایگزین آن شد که این حکومت دست نشانده بظاهر دست بیک رشته اصلاحات دموکراتیک! زده‌است از آنجمله کشتار مسلمانان این کشور!
برمه کشوری است با منابع زیاد اما اقتصاد آن یکی از کم‌توسعه‌یافته‌ترین اقتصادها در جهان است.( اینهم یکی دیگر از نشانه‌های وجود انگلیسی‌‌ها در یک کشوراست. چرا که انگلیسی‌‌ها مانند غده سرطانی هر کشوری را دچار وجود نحس خود کنند، تا آن کشور را بطور مطلق از پا در نیاورند و به ویرانی صد در صد نکشانند ول کن نیستند و مانند زالو تا زمانی که چسبیده ا‌ند خون مردم آن کشور را میخورند. نگاه کنید به ایران که ۴۰ سال است دچار این بلیه و طاعون و سرطان و ابلیس است.) جنوب برمه در سال ۲۰۰۸ در پی توفانی سهمگین بشدت ویران شد. در اینسال نیمی از جمعیت میانمار از توفان نرگس زیان دیدند و در این کشور دست کم ۷۸ هزار تن در نتیجه توفان نرگس جان باخته و ۵۶ هزار تن نیز ناپدید شدند.
در هنگام ساخت پالایشگاه آبادان در زمان پادشاهی محمد رضا شاه که کشور با سرعت درحال پیشرفت و دگرگونی و مدرنیزه شدن بود و بهمین دلیل از تمامی دنیا برای کار به ایران سرازیر میشدند، مسجدی در آبادان توسط کارکنان خارجی پالایشگاه که اکثراً از مسلمانان اهالی رنگون (پایتخت برمه) و هند و پاکستان بودند ساخته شده‌است که این مسجد که به مسجد رنگونی‌ها معروف است، هم‌اکنون یکی از جاذبه‌های گردشگری شهر آبادان است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر