..... بمان تا بيايد همه فرودين
كه بفروزد اندر جهان هوردين
زمين چادرسبز در پوشدا
هوا بر گلان سخت بخروشدا
بخواهم من آن جام گيتی نمای
شوم پيش يزدان بباشم بپای
كجا هفت كشور بدو اندرا
ببينم بر و بوم هر كشورا
بگويم ترا هركجا بيژن است
بجام اندرون اين مرا روشنست
كنون خورد بايد می خوشگوار
كه می بوی مشك آيد از كوهسار
هوا پر خروش و زمين پر زجوش
خنك آنكه دل شاد دارد بنوش
همه بوستان ريز برگ گل است
همه كوه پر لاله و سنبل است
به پاليز بلبل بنالد همی
گل از ناله او ببالد همی
شب تيره بلبل نخسبد همی
گل از باد و باران بجنبد همی
بخندد همی بلبل و هر زمان
چو برگل نشيند گشايد زبان
ندانم كه عاشق گل آمد گر ابر
كه از ابر بينم خروش هژبر
بدرد همی پيش پيراهنش
درخشان شود آتش اندر تنش.....
فردوسی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر