۳۰.۲.۹۶

ایران این سرزمین پرگهر


همه تاریخ و گذشتگان باشکوه ایرانیان را از آنان بگیرید و بنام خود بزنید! ما هنوز نوروز را داریم که اثبات میکند هزاران سال پیش ایرانیان تقویم را ساختند و زمان، علم نجوم و کهکشانها راکه بشرامروزی هنوز از روی آن عمل میکند را به آدما دادند.
ما هنوز بازی شطرنج را داریم که اثبات میکند ایرانیان هزاران سال پیش خدای ریاضی و علم حساب بودند و بازی و سرگرمی آنان بجای میدان قتل و کشتار و حیوان و انسان را بجان هم انداختن و لذت بردن، میدان سرپنجه نرم کردن اندیشه و قدرت تفکر بوده است. ما هنوز ادبیات و شعر و چکامه را داریم که نهایت بلوغ تفکر آدمی در طول تاریخ موجودیت بشراست. ما هنوز اهورامزدا راداریم که معجزهایش را با چشم سر میتوان دید و مانند خدای داستانی و پیغمبران افسانه ی بدون منطق و فقط حرف نیست. ما سکه های خسروان ایران را داریم که هزاران سال پیش بنام خود زده اند تا امروز مدعیان علم اقتصاد و جامعه مدنی چیزی در حد کپی باشند.

این اسم، چه اسمیست که جاویدانست

این عشق، چه عشقیست که حقش جانست

گر چشمِ خرَد باز کنی خواهی دید

تا مرزِ زمان، قلبِ جهان ایرانست.











هیچ نظری موجود نیست: