شهر خدا

ای کشور "غیب"،
وسوسه ی تو مرا بر روی این زمین آرام نمی گذارد،
ای میهن افسانه ای من،
سرزمین همه آرزوهای بلند،
شهر خدا،
شوق تو زیستن را در زمین دشوار کرده است
ای خویشاوند راستین من که هرگز با تو نبوده ام
ای مخاطب من که هیچ گاه با تو سخن نگفته ام،
بی تو با بیگانگی و سکوت سرگردانم،
می میرم.