‏نمایش پست‌ها با برچسب باب دوم، در اخلاق درویشان. نمایش همه پست‌ها
‏نمایش پست‌ها با برچسب باب دوم، در اخلاق درویشان. نمایش همه پست‌ها

۲۳.۴.۹۱

هر كه خيانت ورزد پشتش از حساب بلرزد



یکی‌ از بزرگان از پارسائی پرسید، نظرت راجع به فلان عابد چیست که شنیده‌ام دیگران در باره‌ او به طعنه سخن‌ها می‌گویند.

پارسا گفت: در ظاهرش عیبی نمی‌بینم، و غیب نمی‌‌دانم که در باطنش چه می‌گذرد.

هر كه را، جامه پارسا بينى
پارسا دان و نيك مرد انگار

( هر کسی‌ را دیدی که لباس و جامه درویش و زاهد و عابد را پوشیده، او را عابد و زاهد بدان که آنچه که تو در مورد دیگران می‌گویی، در واقع از درون خودت می‌گویی، و بر اساس درون خودت دیگران را قضاوت نکن. یعنی‌ در حق کسانی‌ که لباس زاهدان را پوشیده اند و تا زمانی‌ از آنان خلافی سر نزد، گفتاری خلاف آنچه که میبینی‌ نگو.)

ور ندانى كه در نهانش چيست
محتسب را درون خانه چكار؟

( اگر ندانی که در قلب و درون شخصی که تظاهر به پارسائی می‌کند و جامعه پارسایان را پوشیده، چه هست، و نمیتوانی‌ دانست چرا که به احوال درونی‌ اشخاص جز خود شخص و خدای او کسی‌ خبر ندارد، در نتیجه به احوال او هم گیر نده و دخالت نکن، چرا که کار محتسب (پاسبان) ، این نیست که مشکلات داخل خانه را رسیدگی کند، در خانه تو آزادی که هر کاری بکنی‌، کار پاسبان مربوط به بیرون از خانه میشود، و آنجا انجام وظیفه می‌کند و پاسدار قانون است. )
و مانند محتسب( پاسبان) باش که فقط به آنچه در بیرون میبیند کار دارد و نه آنچه که در درون خانه است.
گلستان سعدی، باب دوم، در اخلاق درویشان، حکایت اول