امروزه ساخت فیلم‌های تخیلی، تاریخی، سیاسی، جنگی، مستند و و و که در گذشته ساخت آنها بسیار پر خرج بود، با دوزار ساخته میشود. و نه تنها این گونه فیلم‌ها بلکه دیگر رشته‌های فیلم‌ها از کمدی گرفته تا دراماتیک و جنایی و زبردستی و و و را شامل میشود. امروزه دیگر نه احتیاجی به استودیو میباشد، نه صحنه آرا، نه مدیر تدارکات و نه دیگر مواردی از این دست، بلکه تمامی خرجی که ساخت یک فیلم دارد، یک اتاق ۳ در ۴ است که از شش جهت با پارچه سبز پوشانده شده و تعدادی بازیگر است.(اگر بازیگران حرفه‌ای هم نبودند، مهم نیست.) تمامی صحنه ها، حتی میز و صندلی و و و همه و همه توسط کامپیوتر و برنامه‌های ویژه ساخته میشوند. مثلا در این اتاق ۳ در ۴ سراسر سبز یک جعبه پرتقال را می‌گذارند جلو قهرمان تا قهرمان لیوان کاغذی خود را روی آن بگذرد. در فیلمی که ساخته میشود، جعبه پرتقال میشود میز منبت کاری شده ساخت ایران در قرن ۱۶، لیوان کاغذی میشود جامِ بلور پایه طلایی عتیقه و باز هم ساخت ایران و الااخر.
All Hollywood VFX Removed! What Movies Really Look Like
جلوه‌های ویژه دیداری (Visual effects) (مخفف: VFX) یا جلوه‌های تصویری در صنعت ساخت فیلم به اقداماتی برای ایجاد یا دستکاری در نماهای مختلف گفته میشود. جلوه‌های بصری در واقع ترکیبی از نماهای واقعی و تصاویر غیر-واقعی از محیط است و بدلیل اینکه ساخت محیط واقعی به آن شکل، غیرعملی، گران و خطرناک است از جلوه‌های بصری استفاده میشود. امروزه این تصاویر با استفاده از نرم‌افزارهای ساخت پویانمایی و شبیه‌سازی رایانه‌ای انجام میشود.
جلوه‌های ویژه در سینما به دو دسته تقسیم میشود:
۱ - جلوه‌های ویژه میدانی
۲ - جلوه‌های ویژه دیداری
جلوه‌های ویژه میدانی:
جلوه‌های ویژه میدانی (Special Effects) در صنعت فیلم سازی بتصاویری گفته میشود که در زمان ساخت فیلم، ساخت آنها مشکل باشد. این صحنه‌ها بصورت واقعی و رئال کار میشوند و همهٔ آنها توسط بدلکاران، هنرمندان، فیلمبرداران و تعدادی متخصصان مواد منفجره و ماکت سازی اجرا شده و با خود دوربین‌ها ضبط میشوند و بعضی از آنها بعد از ضبط ویرایش میشوند.
جلوه‌های ویژه به دو دستهٔ جلوه‌های نوری و جلوه‌های مکانیکی تقسیم میشود.
جلوه‌های نوری:
(که جلوه‌های عکسی نیز خوانده میشوند) تکنیک‌هایی هستند که در آنها تصاویر یا فریم‌های فیلم بصورت عکسی ایجاد میشوند که این بطریق «درون-دوربینی» و با استفاده از نوردهی چندگانه، ترکیب تصاویر یا فرایند شوفتان است، یا بطریق فرآیندهای پس از تولید و با استفاده از چاپگر نوری است.
جلوه‌های مکانیکی:
(که جلوه‌های عملی یا فیزیکی نیز خوانده میشوند) تکنیک‌هایی هستند که هنگام فیلمبرداری اصلی بصورت واقعی ضبط میشوند. این شامل اشیاء مکانیکی، صحنه‌سازی، مدلهای مقیاسی، آتش‌بازی و جلوه‌های جوی (ایجاد جلوه‌های باد، باران، مه، برف و ابرهای فیزیکی) میشود. ایجاد یک خودرو با حرکت خودکار یا انفجار یک ساختمان از نمونه‌های جلوهٔ مکانیکی هستند.
قبل از آن که رایانه‌ها قادر به تولید چنین تصاویری باشند نیز فیلم سازان جلوه‌های ویژه سینمایی فراوانی را می‌ساختند. آنها برای ساخت این جلوه‌ها از مدلهای گچی، نمونک‌های مقوایی، عروسک‌ها و مدلهای کوچک شده استفاده می‌کردند. البته مفهوم Special Effects بمعنی جلوه‌های ویژه میدانی با Visual Effects بمعنی جلوه‌های بصری را نباید باهم اشتباه گرفت. جلوه‌های ویژه آنست که توسط بدلکاران و در میادین بطور واقعی اجرا میشوند.
امروزه اگر ساخت یک جلوه در مقابل دوربین بطور زنده غیرممکن یا دارای هزینه زیادی باشد از جلوه‌های ویژه بصری استفاده میشود. جلوه‌های ویژه شامل کامپوزیت، روتوسکوپی، انیمیشن، ترکینگ و ... است که اکثرا ساخت آنها نیز گرانقیمت است و بهزینه تولید فیلم‌های هالیوودی مبلغ چشمگیری می‌افزاید.
کروماکی یا برش فام(Chroma key compositing, or chroma keying) یک تکنیک جلوه‌های ویژه سینمایی و پس‌تولیدی برای روی هم قرار دادن چند نگاره ویا فیلم بر روی هم است. بدین صورت که از اشیا یا افراد تصاویری روبه روی پرده‌ای معمولاً سبز یا آبی گرفته شده (زیرا این رنگ بیشترین تضاد رنگ را با رنگ پوست انسان دارد) و با نگاره‌های مطلوب از پیرامون ادغام می‌گردند.
جلوه‌های ویژه در سینما به دو دسته تقسیم میشود:
۱ - جلوه‌های ویژه میدانی
۲ - جلوه‌های ویژه دیداری
جلوه‌های ویژه میدانی:
جلوه‌های ویژه میدانی (Special Effects) در صنعت فیلم سازی بتصاویری گفته میشود که در زمان ساخت فیلم، ساخت آنها مشکل باشد. این صحنه‌ها بصورت واقعی و رئال کار میشوند و همهٔ آنها توسط بدلکاران، هنرمندان، فیلمبرداران و تعدادی متخصصان مواد منفجره و ماکت سازی اجرا شده و با خود دوربین‌ها ضبط میشوند و بعضی از آنها بعد از ضبط ویرایش میشوند.
جلوه‌های ویژه به دو دستهٔ جلوه‌های نوری و جلوه‌های مکانیکی تقسیم میشود.
جلوه‌های نوری:
(که جلوه‌های عکسی نیز خوانده میشوند) تکنیک‌هایی هستند که در آنها تصاویر یا فریم‌های فیلم بصورت عکسی ایجاد میشوند که این بطریق «درون-دوربینی» و با استفاده از نوردهی چندگانه، ترکیب تصاویر یا فرایند شوفتان است، یا بطریق فرآیندهای پس از تولید و با استفاده از چاپگر نوری است.
جلوه‌های مکانیکی:
(که جلوه‌های عملی یا فیزیکی نیز خوانده میشوند) تکنیک‌هایی هستند که هنگام فیلمبرداری اصلی بصورت واقعی ضبط میشوند. این شامل اشیاء مکانیکی، صحنه‌سازی، مدلهای مقیاسی، آتش‌بازی و جلوه‌های جوی (ایجاد جلوه‌های باد، باران، مه، برف و ابرهای فیزیکی) میشود. ایجاد یک خودرو با حرکت خودکار یا انفجار یک ساختمان از نمونه‌های جلوهٔ مکانیکی هستند.
قبل از آن که رایانه‌ها قادر به تولید چنین تصاویری باشند نیز فیلم سازان جلوه‌های ویژه سینمایی فراوانی را می‌ساختند. آنها برای ساخت این جلوه‌ها از مدلهای گچی، نمونک‌های مقوایی، عروسک‌ها و مدلهای کوچک شده استفاده می‌کردند. البته مفهوم Special Effects بمعنی جلوه‌های ویژه میدانی با Visual Effects بمعنی جلوه‌های بصری را نباید باهم اشتباه گرفت. جلوه‌های ویژه آنست که توسط بدلکاران و در میادین بطور واقعی اجرا میشوند.
امروزه اگر ساخت یک جلوه در مقابل دوربین بطور زنده غیرممکن یا دارای هزینه زیادی باشد از جلوه‌های ویژه بصری استفاده میشود. جلوه‌های ویژه شامل کامپوزیت، روتوسکوپی، انیمیشن، ترکینگ و ... است که اکثرا ساخت آنها نیز گرانقیمت است و بهزینه تولید فیلم‌های هالیوودی مبلغ چشمگیری می‌افزاید.
کروماکی یا برش فام(Chroma key compositing, or chroma keying) یک تکنیک جلوه‌های ویژه سینمایی و پس‌تولیدی برای روی هم قرار دادن چند نگاره ویا فیلم بر روی هم است. بدین صورت که از اشیا یا افراد تصاویری روبه روی پرده‌ای معمولاً سبز یا آبی گرفته شده (زیرا این رنگ بیشترین تضاد رنگ را با رنگ پوست انسان دارد) و با نگاره‌های مطلوب از پیرامون ادغام می‌گردند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر