۱.۳.۹۶

تصاویری از مردم کوچه و بازار اروپا و آمریکا در سال های ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۰

سالهای پس از جنگ جهانی دوم در اروپا را میتوان یکی از سیاه ترین دوران برای این قاره دانست. پس از یک قرن چپاول ثروت های شرق, عمدتا هند و چین و ایران که از اواسط قرن ۱۸ آغاز گشته و تا جنگ جهانی اول ادامه داشت (۱۹۱۴) و اروپایی ها تازه یاد گرفته بودند که چگونه با قاشق و چنگال خوراک بخورند و بجای پوشیدن گونی , پارچه بافی یاد گرفته و دوخت لباس را تجربه میکردند و قشر هایی از آنان از طریق دزدی و لفت و لیس از طریق دزدی دریایی به مکنتی رسیده و از قرون وسطی بدر آمده و از شرقی ها تمدن و فرهنگ و دانش را میآموختند, و درست بدلیل همین تازه بدوران رسیدهگی هم جنگ جهانی اول را راه انداختند, و نتیجتا به فقر مطلق, آشوب های گسترده, ترور و جنگ های داخلی هولناک دچار گشته و بشدت در رنج و تنگ دستی غوطه ور بودند. که همین اشفتگی و پریشانحالی آنانرا بجنگ دیگر جهانی کشاند که نتنها اوضاع آنان را توان نبخشید بلکه بفقر و تیره روزی و نکبت آنان افزود. این وضع تا سال فتنه ۵۷ ( ۱۹۷۹) ادامه داشت. در این سال با برداشتن سد محمد رضا شاه و سرازیر شدن سیل گونه نفت خلیج پارس از طریق عربستان و امارات از جنوب ایران و از طرف غرب توسط صدام در عراق بطرف اروپا و آمریکا شرایط برای آنان تا حدی قابل تحملتر گردید ولی هنوز ویرانیها بگستردگی ادامه داشت. تا سال ۲۰۰۱ و سناریو ۱۱ سپتامبر و حملات از پیش مهندسی شده تروریستی به آمریکا که بهانه حمله به افغانستان و عراق گشته و پس از آن هم با راه انداختن بهار عربی و ویرانسازی لیبی و اشغال مصر آخرین میخ نیز به تابوت مردم آسیای مرکزی زده شده و آمریکاییها و اروپاییها بطور کلی و بدون کوچکترین شایستگی و تلاشی از خاک برخاسته و به اوج رسیدند.
در دهه های ۵۰-۶۰-۷۰ که مردم دنیا بخاطر یک تکه نان یکدگر را تکه پاره میکردند, ایرانی ها با شکمی سیر و در حال رقص بابا کرم با سرعتی شگفت انگیز به دروازه های طلایی و زندگی در کاخ و رسیدن بعرش میتاختند. و پس از فتنه ۵۷ جایگاه ایرانیان با مردم دنیا عوض شد. یعنی مردم ایران بعقب و فلاکت و فقر و ذلت رانده شده و دنیا با سرعتی چهار نعل بطرف پیشرفتهای عمرانی و اقتصادی شتافت .
این مختصر که نوشته شد برگی از مثنوی ۷۰ من ِ تاریخی است که کم و بیش مردم ما و دنیا از آن باخبرند. تصاویر زیر گوشه کوچکی از روزگار مردم کوچه و بازار اروپا و آمریکا را در دهه های پس از جنگ جهانی دوم تا سال های ۹۰ نشان میدهد.
غربی ها مثلی دارند که میگوید: آنچنان ظاهر سازی کن که خودت هم باورت شود و ادامه بده تا واقعیت یابد. درایران سالهای جنگ داخلی و ذلت و فقر و نکبت در غرب با تبلیغات گسترده به بهشت برین اروپا و آمریکا تبلیغ گشته و برعکس آنچه ایرانیان داشتند و مورد حسادت بود با عنوان دیکتاتوری و بیچارگی توسط احمق ها و مزدوران به ملت ایران حقنه گشت. و غربیها آنچنان و آنقدر ظاهر سازی کردند تا واقعیت یافت.





























هیچ نظری موجود نیست: