که کردار ماند ز ما یادگار
کدام قله کدام اوج ؟
مرا پناه دهید ای اجاقهای پر آتش
ای نعل های خوشبختی
و ای سرود ظرفهای مسین در سیاهکاری مطبخ
و ای ترنم دلگیر چرخ خیاطی
و ای جدال روز و شب فرشها و جاروها
مرا پناه دهید ای تمام عشق های حریصی
که میل دردناک بقا
بستر تصرفتان را
به آب جادو
و قطره های خون تازه میآراید….
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر