هر چند جهان کنونی را بدون اغراق میتوان به دو بخش بالای شهر و پایین شهر، و یا به مناسبت روز کارگر، به دو بخش کارگر و کارفرما تقسیم کرد، ولی در طول تاریخ بشریت کارگران نقش بسیار ارزنده‌ای در شکوفایی و گسترش جوامع بشری داشته‌اند.
هرگز نمی‌توانیم نقش ارزنده کارگران را نادیده بیانگاریم و اگر کارگران نبودند جهان نیز چنین نظمی نمی‌یافت. اما در کنار نقش ارزنده‌ای که کارگران در بهبود جوامع بشری داشته‌اند، حقوق آنان نیز همواره در طول تاریخ تضییع شده است.
شورش کارگری ۱۸۸۶ مناسبتی شد تا اول ماه می هر سال سهم کارگران دنیا شود. تا پیش از آن تاریخ، ساعت کاری کارگران آمریکا هر روز ده ساعت بود. کارگران خواستار ان بودند که شرایط کار آن‌ها تعدیل شده و از ساعات کار روزانه‌شان کاسته شود. قرار بر این بود که در روز اول ماه می، ساعات کار روزانه به ۸ ساعت کاهش یابد اما چنین نشد و کارگران دست به اعتصاب و راهپیمایی زدند. در چهاومین روز اعتصاب برخی از کارگران که تعدادشان بسیار بالا بود در منطقه‌های مارکت جمع شده و تصمیم به راهپیمایی گرفتند. تعدادی از کارگران بر روی گاری سوار شده و به سخنرانی پرداختند. پلیس جلوی آنان را گرفت و خواستار توقف راهپیمایی شد تا اینکه ناگهان انفجاری رخ داد و یک مامور پلیس و چند کارگر مجروح شدند. این حادثه باعت شد تا پلیس دست به خشونت زده و به سوی جمعیت شلیک کند. پلیس با اعمال خشونت جمعیت را متفرق کرد و هشت تن از کارگران را دستگیر کرد. دستگیر شدگان همگی کارگران آلمانی مقیم آمریکا بودند که پنج نفر از آن‌ها به اعدام محکوم شدند. یک نفر پیش از اجرای حکم اعدام خودکشی کرد و حکم اعدام بقیه اجرا شد. یک نفر هم به ۱۵ سال حبس و دو نفر دیگر به حبس ابد محکوم شدند. اخبار مربوط به تظاهرات، کشتار و اعدام‌ها به سایر کشورهای جهان رسید و در گوشه و کنار جهان مراسم یادبود برگزار شد و از آن به بعد هر سال در اول ماه می، این مراسم با راهپیمایی‌هایی که توسط کارگران صورت می‌گیرد برگزار می‌شود. از آن زمان تا کنون ۱۲۷ سال می‌گذرد اما وضعیت کارگران آنچنان که توقع می‌رفت بهبود نیافته است. کارگران بسیاری در کشورهای مختلف جهان از وضعیت اجتماعی خود رنج می‌برند و حتی بسیاری از کارگران هستند که از ساعات کاری طولانی و طاقت فرسایی دارند؛ حقوقشان تضییع می‌شود و چنان‌چه اعتراضی کنند با رفتارهای غیرعادلانه قدرت مواجه خواهند شد. نه حکومت نسبت به حقوق کارگران مدارا می‌کند و نه کارفرمایان حقوق کارگران خود را محترم می‌شمرند. بیشترین کارگرانی که مورد بی‌عدالتی اجتماعی قرار می‌گیرند در کشورهای آسیایی و آفریقایی زندگی می‌کنند. برخی از دولت‌ها به جای انکه برای شهروندان خود به خصوص کارگران رفاه اجتماعی فراهم کنند، ثروت‌های ناشی از درآمدهای ملی خود را برای حفظ قدرت خود استفاده می‌کنند و حقوق شهروندانشان در پایین‌ترین اولویت قرار دارد.
سوژه ی امروز من شعری برای کارگر
از دو دست پینه بسته گریه های کارگر
آنکه با بیل و کلنگ و تیشه بازی می کند
تیشه ای که می خورد بر دست و پای کارگر
از عذاب کار می ریزد عرق آنطور که
ذره ای باقی نماند هیچ نای کارگر
آی پیمانکار! کمتر خرده بر کارش بگیر
می رسد یکروز بر دادش خدای کارگر
تا نگشته خشک از پیشانی اش اشک عرق
بر سر موعد بده آن پولهای کارگر
گر کند نفرین تورا با آن دل بشکسته اش
نفله می گرداندت ذکر دعای کارگر
کارگر از رنج و زحمت روز و شب باشد مریض
نیست دارویی بود یک دم شفای کارگر
پادشاه از زور قدرت پول می آرد به دست
کارگر با رنج . پس باشد گدای کارگر
در زمانی که زند بیل و کلنگش را زمین
می رسد بر گوش انسانها صدای کارگر
این صدا موزون تر از آهنگ سینتی سایزر است
پاپ و راک و جاز من جمله فدای کارگر
با نشستن روی مبل و صندلی بیگانه است
بر حصیری توی کلبه هست جای کارگر
زندگی با مرغ بریان و پلو زیباست لیک
نیست بهتر از صفای قند و چای کارگر
با چنین وضعی کسی چون او سخاوت پیشه نیست
هست بسیاری شریکان بر غذای کارگر
گر هوادارش نباشد هیچ یار همدلی
نیست باکی چون خدا دارد هوای کارگر
چونکه من پی برده ام بر رنج و زحمت های او
دائما" با شعر می گویم ثنای کارگر
گفته ای فانا! برای کارگر شعری قشنگ
بی گمان باشد دوا بر زخمهای کارگر
این شعر در تاریخ ۱۴ اردیبهشت ۸۳ در مجله ی جوانان امروز چاپ گردید.
منبع
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر