آویخته می‌پوسد

در گلوگاهِ من
درخت سیبی ست
که از آن
مردی را
بردار کرده‌اند
اگر دهان میگشایم و روی میگردانی
بگردان
اما بقِدمَتِ عشق سوگند
که تباهیِ من از مِی و افیون نیست
اوست که در گلوگاهم آویخته ست و
میپوسد
آرام آرام.

لئوناردو آليشان