سوسن فیروز

“بشنو قصه های من بشنو!
غم و غصه های من بشنو!
بشنو از کوچ کردن از دربدری، مهاجرت و مسافری!
گم شدیم گم شدیم دور دنیا گم شدیم –
جنگ امد همه گی ره بیرون از وطن کشید –
شروع شد آواره گی شروع شد بیچارگی،
وقت خانه بدوشی وقت یخ پاره گی –
مرمی راکت و توپ هر طرف ما بارید،
گندم ما آتش گرفت درختان ما خشکید!”

جملاتی که سوسن فیروز اولین آواز خوان رپ زن افغانستانی در مایکروفون خود آن را به زبان می آورد.
 سوسن فیروز ۲۳ ساله، با لهجه صریح خود در اولین آهنگ رپ اش، در افغانستان مکانی که در آن زنان به چشم حقارت در جامعه دیده می شوند، تاریخی را ساخت. او در حال حاضر نیز از سوی برخی از اعضای فامیل اش رانده شده است.

اما فیروز “رپ” را بهترین راه برای بیان خود می داند. رپ موسیقی نوپا در افغانستان است که در کشور تازه گی دارد. او درباره فشارها بر زنان، آرزوهایش برای یک افغانستان توام با صلح و بدبختی افغان ها می خواند.

منبع: افغانستان اکسپرس

سوسن فیروز، مانتوی چرمی به تن می کند و شلوار لی می پوشد. او یک روسری هم بر سر می گذارد. بدین ترتیب ظاهرش همچون بسیاری از زنان امروزی در کابل می شود. با این وجود، این دختر جوان، پدیده ای جدید و جالب توجه در کشور محافظه کار افغانستان به شمار می رود. او نخستین دختر خواننده رپ در کشور خود است.

کلمات ترانه های سوسن، به گوش بسیاری از هموطنانش غریب نیست. او به موضوع های همچون تجاوز و بسیاری از رسوایی های مربوط به زنان افغان در ده های طولانی جنگ در افغانستان می پردازد؛ کشوری که در اختناق فقر نیز به سر می برد.

از کارگر قالی بافی تا خواننده سوسن در مصاحبه با خبرگزاری فرانسه که در یکی از شرکت های ضبط ترانه هايش صورت گرفت، گفته است: ''ترانه های رپی که می نویسم، از رنج های زنان در کشورم و همچنین مصیبت های جنگ و رنج هایی از آن ها کشیدیم سخن می گوید.'' این دختر جوان ۲۳ ساله افغان، همچون دیگر هموطنانش می گوید که زندگی اش، آکنده است از خاطره های جنگ، بمباران و اردوگاه های آوارگان افغان در دو کشور همسایه ایران و پاکستان، او در کودکیش همراه والدینش برای فرار از جنگ خونبار داخلی افغانستان در دهه نود قرن گذشته، به پاکستان رفته بود، بعد از آن به ایران نقل مکان کرده بود. پس از حمله ائتلاف بین الملل به سرکردگی آمریکا در سال ۲۰۰۱ به افغانستان که به سرنگونی نظام طالبان انجامید، سوسن نوجوان به همراه خانواده اش، به افغانستان بازگشت.

او به همراه خواهران و برادرانش برای تامین زندگی خانواده، به قالی بافی مشغول شد تا زمانی که استعدادهای جدیدش را کشف کرد.
همچنان حدود ۷ میلیون پناهنده افغان در ایران و پاکستان به سر می برند. آن ها بعد از اشغال افعانستان توسط اتحاد جماهیر شوروی سابق در سال ۱۹۷۹ از کشور خود مهاجرت کرده اند. همکاری با ستاره پاپ افغانستان با وجود این که سوسن درگیری های خونین دهه هشتاد قرن گذشته میان سربازان روس و مجاهدان افغان را به یاد ندارد، اما ترانه اولش، آکنده است از داستان های جنگ.
او کلماتی با این مضمون ''مهاجرت به اروپا برای زندگی بهتر اما در نهایت پوسیدن در اردوگاه های آوارگان'' در ترانه گنجانده است.
 سالانه هزاران شهروند افغانستانی برای رسیدن به اروپا از راه های خطرناک و غیر قانونی زمینی و دریایی، جان خود را به خطر می اندازند. 

هر کس از آن ها هم موفق به رسیدن شود، سالهای درازی را در اردوگاه های آوارگان در خارج از شهرها می گذراند. فرید راستگار، ستاره پاپ افغان، برای کمک به هنرمند جوان در انتشار نخستین آلبوم خود که قرار است ژانویه جاری منتشر شود، اعلام آمادگی کرد. یکی از ترانه هایش در این آلبوم، ''ناقص العقل'' عنوان دارد که به رنج های زنان در افغانستان و تعرض هایی که به او می شود می پردازد. دشمنانی از محافظه کاران خانواده اش سوسن، دختر یک کارمند دولتی سابق است. مادرش هم سواد خواندن و نوشتن ندارد، دشمنان محافظه کارش در میان خانواده اش نیز به چشم می خورند. پس از آن که نخستین ترانه اش در فضای اینرنت منتشر شد، عموهایش و خانواده هایشان، با او قطع رابطه کردند. آن ها او را لکه ننگ خانواده دانستند. او همچنین تماس های ناشناس بسیاری دریافت کرد که او را تهدید به قتل می کنند. این هنرمند جوان این سوال را مطرح می کند که: ''گناه من چیست؟'' در حالی که اشک از چشمانش سرازیر می شود ادامه می دهد: ''همواره مردانی ناشناس با من تماس می گیرند و می گویند که من دختر بدی هستم و من را خواهند کشت.'' سوسن، در کنار پدرش، عبد الغفار فیروز می نشیند که می گوید: ''افتخار می کنم معاون دخترم باشم.'' سوسن می گوید: ''تهدیدها عزم من را از میان نمی برد. از کرده خود پشیمان نیستم و ادامه خواهم داد. می خواهم صدای زنان کشوم باشم.''
alarabiya.