تو بعضی از فیلمای قدیمی امریکایی همیشه یه سری آدم بی خان و مان بودند که یه چرخ دستی داشتن، توش پر از وسایل و خنزر و پنزر بود که از اینجا و آنجا جمع میکردن. همه زندگیشون اون چرخ دستی بود، همه دار و ندارشون، دل بستگیشون تو همون چرخ دستی بود که همه جا با خودشون میکشیدند، همه کسانی که از ایران خودشون رو تبعید کردند، مانند همون بی خان و مان ها، دلشان رو به یک سری وسیله، کوروش، فردوسی، مولانا، سعدی، حافظ، اینکه علم و ادب و فرهنگ و ادبیات از ایران به دنیا صادر شده، تاریخ هزاران ساله ....اکثرا مثل اون آدما شدیم خونه نداریم ولی به یک سری وسیله دل بسته ایم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر